Με αφορμή το μνημόσυνο που τελέστηκε στη μνήμη του αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα, με μήνυμά της , η Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής  και βουλευτής Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη, υπογράμμισε τα εξής:

«Ο Τσε Γκεβάρα αναζητώντας έναν δρόμο κλονισμού της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού, διατύπωσε το 1967 το περίφημο σύνθημά του, ότι χρειάζονται ‘’ένα, δύο, τρία, πολλά Βιετνάμ’’.

Φέτος, στις ετήσιες εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση 117 χρόνια από τη θυσία του σοσιαλιστή, πολιτικού και κοινωνικού αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα, υπέρμαχου των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και δημιουργό του αγώνα της αγροτικής ιδέας, διαπιστώνουμε πως ο αγώνας για την χειραφέτηση των αγροτών ποτέ δεν σταματά, καθώς και ότι χρειαζόμαστε ακόμη και σήμερα ‘’έναν, δύο, τρεις…πολλούς Μαρίνους Αντύπες’’.

Και ιδίως εδώ, στην πολύπαθη Θεσσαλία, χρειαζόμαστε τέτοια φωτεινά παραδείγματα, γιατί αν αφήσουμε τον πρωτογενή μας τομέα στον ‘’αυτόματο πιλότο’’, όπως κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ τα τελευταία 5 χρόνια, σε λίγο καιρό θα μιλάμε για έναν διαφορετικό, ερημοποιημένο τόπο,  έναν ‘’κρανίου τόπο’’, ολότελα αποστερημένο από τους Ανθρώπους του.

Χρειαζόμαστε και σήμερα ένα Μαρίνο Αντύπα που θα εντείνει τις ήδη δυναμικές αγροτικές κινητοποιήσεις για τη διατήρηση του αγροτικού εισοδήματος, σε ένα επίπεδο αξιοπρέπειας, θα θυμίζει στους ‘’ιθύνοντες των Αθηνών’’ ότι με ‘’ασπιρίνες’’ δεν λύνονται τα χρόνια ζητήματα, όπως πλέον είναι η κατακόρυφη άνοδος του κόστους παραγωγής και ότι αν θέλεις να έχεις παραγωγή, πρέπει να επενδύσεις με ουσιαστικό τρόπο σε αυτήν και στους Ανθρώπους της.

Χρειαζόμαστε και σήμερα ένα Μαρίνο Αντύπα που θα επιβάλλει στο κεντρικό κράτος να λάβει σοβαρά υπόψη του την Κλιματική Κατάρρευση και να ολοκληρώσει επιτέλους αυτό το σύγχρονο, θεσμικό ‘’γεφύρι της Άρτας’’ που ακούει στο όνομα ‘’Κανονισμός του ΕΛΓΑ’’ -που εδώ και 5 χρόνια όλο συζητείται και ποτέ δεν ολοκληρώνεται, με τους αγρότες μας να μένουν απροστάτευτοι στο έλεος των ακραίων καιρικών φαινομένων.

Θα ήταν χρήσιμος και σήμερα ένας Μαρίνος Αντύπας για να βάλει τέλος στην αισχρή εκμετάλλευση των αγροτών από funds και τράπεζες, που τεχνηέντως διογκώνουν τις οφειλές και δεν τους αφήνουν να σηκώσουν ‘’κεφάλι’’, με το κεντρικό κράτος πάλι σε ρόλο ‘’θεατή’’.

Ο Μαρίνος Αντύπας, ακόμη και μετά τα 117 από τη δολοφονία του, βρίσκεται ακόμη εδώ, στη Θεσσαλία που έγινε πατρίδα του, αφού στα χώματά της έδωσε το αίμα του και θα ενώνει τους Ανθρώπους του μόχθου, του ιδρώτα και της γης σα μια γροθιά, κάθε χρόνο, κάθε τέτοια ημέρα.