Σημεία Ομιλίας Γιώργου Καμίνη στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τις υπαίθριες δημόσιες συναθροίσεις

• Το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση δεν έχει σχέση με την πρόταση που είχε επεξεργαστεί η επιτροπή νομομαθών που είχα συγκροτήσει ως Δήμαρχος Αθηναίων το 2012. Για του λόγου το αληθές, καταθέτω εκείνη την πρόταση στα πρακτικά και παρακαλώ να διανεμηθεί στα πολιτικά κόμματα.
• Έπρεπε, όντως, να υπάρχει νόμος που να ρυθμίζει το θέμα όπως ακριβώς προβλέπει το Σύνταγμα από το 1975. Δυστυχώς επί 45 χρόνια η Ελληνική Δημοκρατία φυγομάχησε.
• Ήμουν Δήμαρχος καθ’ όλη τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων – Το Σύνταγμα δεν καθορίζει ιεραρχία δικαιωμάτων – όλα τα δικαιώματα είναι ισότιμα και άξια προστασίας. Και του ανθρώπου που διαδηλώνει για τα δικαιώματά του, και του γονιού που θέλει να πάει το παιδί του γρήγορα στο γιατρό και όμως κολλάει στην κίνηση, και του καταστηματάρχη του κέντρου που θέλει να δουλέψει το μαγαζί του.
• Με την πολύτιμη συνδρομή κορυφαίων συνταγματολόγων και δικαστικών λειτουργών (Βροντάκης, Αλιβιζάτος, Κτιστάκις, Μανιτάκης) ετοιμάσαμε ένα νομοσχέδιο – υπόδειγμα. Το οποίο έλαβε υπόψη τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και όσα ισχύουν σε πολλές δημοκρατικές χώρες.
• Βρήκαμε τις ρίζες της παράταξής μας με την παροχή αυξημένων δικαιοκρατικών εγγυήσεων: Το δικό μας σχέδιο νόμου προέβλεπε:
• Οποιαδήποτε απόφαση απαγόρευσης δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης πρέπει να λαμβάνεται με τη σύμφωνη γνώμη εκπροσώπου της δικαιοσύνης.
• Εισαγγελικός λειτουργός να είναι παρών όταν πρόκειται να διαλυθεί εν εξελίξει συνάθροιση από την αστυνομία – δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτό το δικαίωμα στη διακριτική ευχέρεια της αστυνομίας και ειδικά της Ελληνικής Αστυνομίας – Εάν δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην Ελληνική Αστυνομία να διεξαγάγει ορθά τις πειθαρχικές παρεκτροπές των μελών της, πώς της αναθέτουμε την ευθύνη να αποφασίζει για ένα τόσο σημαντικό συνταγματικό δικαίωμα;
• Η δική μας πρόταση νόμου απαγόρευε ρητά τη χρήση χημικών, σύμφωνα με τις ειδικές εκθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη.
• Μεγάλες οι ευθύνες και του ΣΥΡΙΖΑ που κράτησε σε ισχύ, καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του, το αδίκημα της «θρασύτητας κατά της αρχής» που προέβλεπε το άρθρο 171 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο καταργήθηκε μόλις λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου..
• Δυο λόγια και για τις «αυθόρμητες» συναθροίσεις. Πρόκειται ουσιαστικά για συγκεντρώσεις που οργανώνονται ταχύτατα μέσω των social media – Είναι τα λεγόμενα Flashmobs, ο τρόπος των νέων ανθρώπων να ασκούν το δικαίωμά τους στο συνέρχεσθαι. Δεν είναι δυνατόν να θεωρούμε τις συναθροίσεις αυτές εκ προοιμίου παράνομες.

Ενημερωτικό σημείωμα Κινήματος Αλλαγής

H πρόταση νόμου Καμίνη του 2012 ήταν σύμφωνη με την εξέλιξη του δικαιώματος του συνέρχεσθαι σε όλα τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη και πάντα  σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα το άρθρου 11 του Συντάγματος. Ένα θεσμικό πλαίσιο που θα ρυθμίζει τις διαδηλώσεις και ταυτόχρονα θα καταργεί τους νόμους της χούντας που εξακολουθούν να ισχύουν είναι τιμή για τη δημοκρατία μας. Το παρόν σχέδιο νόμου ωστόσο υιοθετεί μία ιδιαιτέρως συσταλτική λογική, η οποία διαφαίνεται από την ειδικότερη εξέταση ορισμένων διατάξεων. Συγκεκριμένα:

• Ασάφεια και γενικολογία ορισμών του άρθρου 2, όπως η «διατάραξη», «διάλυση», περιορισμοί, που μπορούν να γίνουν αντικείμενο κατάχρησης από την Ελληνική Αστυνομία
• Η δυνατότητα απαγόρευσης αυθόρμητης δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης και το γεγονός ότι τέτοιες συναθροίσεις θεωρούνται εκ των προτέρων παράνομες
• Η παντελής απουσία της δικαστικής αρχής στην κήρυξη της απαγόρευσης ή της διάλυσης της δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης 
• Δεν προβλέπεται προηγούμενη προειδοποίηση για τη διάλυση της διαδήλωσης από τον υπεύθυνο οργανωτή
• Η αφαίρεση της απαγόρευσης χρήσης χημικών (απαγόρευση που περιλαμβανόταν στην πρόταση Καμίνη) 
• Ο ποινικός κολασμός της συμμετοχής σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση που έχει απαγορευθεί νόμιμα με την πρόβλεψη επί της ουσίας ιδιώνυμου αδικήματος

Είναι χαρακτηριστικά του σχεδίου νόμου της κυβέρνησης, άκρως προβληματικά και ουσιωδώς διαφορετικά από την πρόταση Καμίνη το 2012.

 Βλέπουμε, με άλλα λόγια, ότι η κυβέρνηση σήμερα όχι μόνο επιδεικνύει χαμηλό επίπεδο εμπιστοσύνης στην κοινωνία αλλά εμπιστεύεται τη ρύθμιση θεμελιωδών πολιτικών δικαιωμάτων αποκλειστικά στην Ελληνική Αστυνομία. 

Ελλοχεύει ο κίνδυνος, στην περίπτωση που δεν αναζητηθούν και επιτευχθούν ευρύτερες συναινέσεις για την ψήφιση με ευρεία πλειοψηφία, το παρόν σχέδιο νόμου να μείνει ανενεργό, εξέλιξη που θα συνιστά ήττα όχι απλά για το κυβερνών κόμμα, αλλά για τη δημοκρατία συνολικά, διότι αυτό το σχέδιο νόμου προσπαθεί να διασφαλίσει τον δημόσιο χώρο για πρώτη φορά με κανόνες. Αυτό δεν αφορά ένα μόνο κόμμα, αλλά όλες τις πολιτικές δυνάμεις, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και την κοινωνία των πολιτών.