Διαπιστώνεται, πλέον χωρίς αμφιβολία, μια αυξανόμενη ροπή προς τον άκρατο λαϊκισμό από πλευράς δημάρχων – και ιδίως αυτών που εκφράζουν τη συντηρητική πλειοψηφία της ΚΕΔΕ. Η πρόσφατη συνάντηση του προέδρου της ΚΕΔΕ με την ΠΟΠ-ΟΤΑ είναι χαρακτηριστική.
Με στόμφο, ο πρόεδρος δήλωσε: «Στο διάστημα αυτής της διετίας (2025-2027) να δρομολογηθούν οι κατάλληλες διαγωνιστικές διαδικασίες του ΑΣΕΠ για τη μονιμοποίηση των εργαζομένων που απασχολούνται πάνω από 10 χρόνια στις δημοτικές δομές».
Θα είχε ενδιαφέρον να μας πει ο ίδιος αν γνωρίζει τι συνέβη με την προκήρυξη 3Κ του ΑΣΕΠ, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τότε, χιλιάδες συμβασιούχοι έμειναν εκτός, καθώς η μοριοδότηση των ανέργων ανέτρεψε πλήρως την «ελπίδα» των ήδη υπηρετούντων. Περίπου το 60% των συμβασιούχων που εργάζονταν επί χρόνια, απλώς πετάχτηκαν εκτός εργασίας.
Θυμάται κανείς τις νομικές περιπέτειες που πέρασαν αυτές οι προκηρύξεις, όπως και το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», με αλλεπάλληλες ανατροπές στο Συμβούλιο της Επικρατείας;
Όλα αυτά δεν ήταν ατυχή περιστατικά – ήταν αποτέλεσμα της συνταγματικής απαγόρευσης τέτοιου τύπου μονιμοποιήσεων. Το άρθρο 103 του Συντάγματος το λέει ξεκάθαρα: δεν επιτρέπεται η μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου.
Τα γνωρίζουν πολύ καλά αυτά οι Δήμαρχοι και η ΚΕΔΕ. Όμως, ο λαϊκισμός δεν κοστίζει. Η κατανάλωση «σανού» είναι δωρεάν. Ανάλογα με το ακροατήριο, προσαρμόζουν και το μήνυμα. Μια μέρα υπόσχονται μονιμοποιήσεις μέσω ΑΣΕΠ, την άλλη μέρα ζητούν «διακριτική ευχέρεια» για να επιλέξουν ποιοι συμβασιούχοι τους είναι αρεστοί – μέσω προσφυγών στη Δικαιοσύνη. Και αύριο; Ποιος ξέρει τι θα ζητήσουν…
Αν όντως υπάρχει πολιτική βούληση να λυθεί το πρόβλημα της πολυετούς ομηρίας των συμβασιούχων, τότε το μόνο ειλικρινές και συνταγματικά ανεκτό βήμα είναι ένα: να διεκδικήσουν την τροποποίηση του άρθρου 103 στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Να απαιτήσουν νομοθετικά τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων που υπηρετούν πάνω από 24 μήνες και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Και, ταυτόχρονα, να μπει τέλος στη συστηματική κατάχρηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στους ΟΤΑ.
Από τη στιγμή που μια θέση καλύπτει σταθερές ανάγκες, οφείλει να προκηρύσσεται ως μόνιμη και να καλύπτεται μέσω ΑΣΕΠ – με αξιοκρατία και διαφάνεια. Όχι με ρουσφέτια, επιλεκτικές παρατάσεις ή σιωπηλές υποσχέσεις.
Όλα τα υπόλοιπα είναι πολιτική υποκρισία. Και οι εργαζόμενοι έχουν πια κουραστεί να γίνονται διαρκώς πιόνια σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και ψηφοθηρίας.
Της Ειρήνης Ανέστη
Συντάκτριας Kentroaristera.gr
