Του Νικόλα Μπάρδη
Ήταν 6 Αυγούστου του 1992 στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, όταν η Βούλα Πατουλίδου έκανε αυτό που για πολλούς ήταν ακατόρθωτο: τερμάτισε στην 1η θέση στα 100 μέτρα μετ’ εμποδίων, σε μία κούρσα που έμελλε να της αλλάξει τη ζωή μια για πάντα. Η ίδια γεμάτη συγκίνηση και χαρά, και με την ελληνική σημαία να την σκεπάζει, φώναξε στις κάμερες μία έκφραση που την έβαλε αυτομάτως στις καρδιές όλων των Ελλήνων. «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο», είπε και έγινε το παιδί όλης της Ελλάδας. Κόντρα στα προγνωστικά αγωνίστηκε με ψυχή και ανέβηκε στο πιο ψηλό βάθρο, ενώ ο εθνικός μας ύμνος όταν ακούστηκε, προκάλεσε ρίγη συγκίνησης σε όλους ανεξαιρέτως. Και ο κόσμος την αγάπησε γι’ αυτήν την αλήθεια της.
Η ίδια μιλώντας σήμερα στην κάμερα του Όπου Υπάρχει Ελλάδα θυμάται με συγκίνηση εκείνη την «ευλογημένη μέρα», καθώς μπόρεσε να πετύχει αυτό, που πολλοί θεωρούσαν ότι δεν θα κατορθώσει ποτέ. Έχοντας ξεκινήσει στίβο στα 21 της χρόνια, αρκετά μεγάλη ηλικία γι’ αυτά τα δεδομένα, είχε έρθει από νωρίς αντιμέτωπη με την αμφισβήτηση και τα αρνητικά σχόλια. Όμως, δεν έχασε στιγμή την πίστη και την προσήλωσή της. Είχε έναν σκοπό, για τον οποίο και αγωνίζονταν καθημερινά και ακούραστα, χωρίς να παίρνει ρεπό, χωρίς να αναζητά δικαιολογίες. Σ’ αυτόν τον προσωπικό της αγώνα την στήριξαν λίγα πρόσωπα, όπως λέει και η ίδια, αλλά ήταν αρκετά, για να της δώσουν δύναμη και να φτάσει πρώτη στη γραμμή του τερματισμού.
Και ενώ ανέβηκε στο πιο ψηλό βάθρο, όταν γύρισε στην πατρίδα πάλι αμφισβητήθηκε, γεγονός που την πλήγωσε, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ούτε όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική. Άφησε τα έργα της να μιλήσουν, όπως έκανε και στον στίβο. Μάλιστα, η Βούλα Πατουλίδου μας λέει, πως ο στίβος με την πολιτική έχουν πολλά κοινά, με μόνη διαφορά πως στον αθλητισμό ξέρεις τους αντιπάλους σου. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της ως αθλήτρια, αλλά και τα επόμενα χρόνια στην αυτοδιοίκηση είχε πάντα έναν άνθρωπο στο πλευρό της, ένα γερό στήριγμα. Και ο λόγος, φυσικά, για τον σύζυγό της και μεγάλο αθλητή Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, που απεβίωσε τον περασμένο Ιούλιο.
Η Βούλα θυμάται με βουρκωμένα μάτια την πρώτη φορά που συναντήθηκαν στην ΧΑΝΘ, λίγο πιο πάνω από τον Λευκό Πύργο, όπου αυτός ήταν ήδη καταξιωμένος αθλητής κι αυτή ζήτησε τη βοήθειά του, για να δυναμώσει στα βάρη. Από εκείνη την στιγμή έμειναν αχώριστοι για 42 ολόκληρα χρόνια, και ο ένας είχε πάντα τον άλλον τόσο στα εύκολα, όσο και στα δύσκολα. Κι όλα αυτά με φόντο τη Θεσσαλονίκη, μία πόλη σημείο αναφοράς και για τους δύο, που την αγάπησαν όσο καμία άλλη. Μάλιστα, η ίδια ανακαλεί στη μνήμη της τα 4 χρόνια που έζησαν στην Αθήνα, όπου ο Δημήτρης της έλεγε «δεν θα ριζώσουμε εδώ, θα γυρίσουμε πίσω στη Θεσσαλονίκη», όπως και έκαναν τελικά. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που την πίστεψε βαθιά και κατέθεσε την ψυχή του για εκείνη.
Σήμερα της λείπει φριχτά, όπως επισημαίνει, γιατί ξέρει πως δεν θα ξαναγυρίσει πίσω. Περπατάει στα μέρη όπου πήγαιναν μαζί και αναβιώνει στιγμές που έζησε στο πλευρό του. «Όλη μου η ζωή, τα βιώματά μου, οι εμπειρίες μου, οι συγγενείς και οι φίλοι μου είναι σ’ αυτήν την πόλη», όπως λέει χαρακτηριστικά και δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της μακριά από εκεί, μακριά από το σπίτι της.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
