Άρθρο του Μιχάλη Κατρίνη, Επικεφαλής Κοινοβουλευτικής Ομάδας και Βουλευτής Ηλείας, στην εφημερίδα «Ναυτεμπορική»:
Όταν οι τακτικισμοί και η προπαγάνδα ξεφτίσουν, η πτώση έρχεται με κρότο. Το λογαριασμό, όμως, τον πληρώνουν οι πολίτες. Τα παραδείγματα των Τραμπ και Τζόνσον είναι από τα πλέον εμφανή, αλλά όχι τα μοναδικά.
Ειδικότερα στην περίπτωση του Μπόρις Τζόνσον, ολόκληρη η καριέρα του βασίστηκε σε μια καλά μελετημένη επικοινωνιακή στρατηγική, η οποία τελικά απέδωσε και ο ίδιος έγινε πρωθυπουργός, την ίδια χρονιά που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας μας η Νέα Δημοκρατία. Με τακτικές που το Ελληνικό συντηρητικό κόμμα αντέγραψε και συνεχίζει να αντιγράφει…
Με τι κόστος όμως…
Μια γρήγορη ματιά στους δείκτες φτώχειας, ακρίβειας και πληθωρισμού στη Μεγάλη Βρετανία, δείχνει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. Πρόβλημα που ξεκίνησε με την ψήφιση του Brexit και έχει ενταθεί τους τελευταίους μήνες, αυξάνοντας τις κοινωνικές ανισότητες σε μεγέθη που θυμίζουν εποχές Θάτσερ. Φυσικά, η πραγματική κατάσταση έχει κρυφτεί επιμελώς…
Δυστυχώς, η απογοητευτική ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στη Βουλή, για το σοβαρότατο ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής, ακολούθησε πιστά την επί χρόνια επικοινωνιακή στρατηγική του Βρετανού ομολόγου του. Την ίδια στιγμή που ο ίδιος και σύσσωμο το κόμμα του ξεκίνησαν και συντηρούν μια άτυπη προεκλογική περίοδο, ο πρωθυπουργός δήλωσε κατηγορηματικά ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Επιμελώς και εσκεμμένα, ο κ.Μητσοτάκης έχει βάλει τη χώρα σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, εκτρέποντας τη δημόσια συζήτηση από τα σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες.
Διότι, όπως έγινε εμφανές και από την ομιλία του πρωθυπουργού, μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος αποτελεί πεδίο δόξης λαμπρό για τους επικοινωνιολόγους της Νέας Δημοκρατίας. Ακούσαμε πάλι ανυπόστατες θριαμβολογίες, πάλι προσωρινά επιδόματα που εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό, πάλι καθυστερημένες και ανεπαρκείς εξαγγελίες χωρίς στόχευση, πάλι υποσχέσεις για τις δήθεν μεγάλες παροχές που έρχονται.
Και ξαφνικά…σιωπή όταν έρχεται η ώρα των στοιχείων. Για παράδειγμα, στο ζήτημα της κοινωνικής κατοικίας, η κυβέρνηση προέβλεψε μόλις €1,3 εκ. για 100 κατοικίες σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη, όταν το θέμα της στέγασης αποτελεί ‘’απαγορευμένο καρπό’’ για τα νέα ζευγάρια και τους νέους ανθρώπους. Την ίδια στιγμή, στην Πορτογαλία προβλέπεται η κατασκευή 26.000 κατοικιών από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, ενώ στη Σουηδία και την Ισπανία έχει προβλεφθεί σχεδόν 1 δις για τη στεγαστική πολιτική.
Όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός συνεχίζει απροκάλυπτα να διαφημίζει τα 43 δις που έδωσε στην πανδημία, τα οποία όμως μοιράστηκαν χωρίς στόχευση, με αποτέλεσμα τουλάχιστον τα 12 δις από αυτά να λιμνάζουν ως καταθέσεις στις τράπεζες.
Με κάθε προσπάθεια «διαφήμισης» γίνεται ολοένα και πιο εμφανές ότι για τη συντηρητική παράταξη και την ακραία φιλελεύθερη αντίληψη που εκπροσωπεί η Νέα Δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος είναι βαρίδι στην οικονομική ανάπτυξη.
Το κόστος της «διαφήμισης» όμως φαίνεται στην τσέπη των πολιτών και δυστυχώς γιγαντώνεται κάθε μέρα που περνάει. Φαίνεται στην τιμή των καυσίμων, στις τιμές των ενοικίων, στο super market και σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας του Έλληνα φορολογούμενου.
Με την αισχροκέρδεια να έχει προ πολλού αντικαταστήσει την ακρίβεια και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να λάμπουν δια της απουσίας τους. Φαίνεται, όμως, ότι για την κυβέρνηση των «αρίστων» αυτά είναι ψιλά γράμματα μπροστά στο έπαθλο άλλης μια «άριστης» τετραετίας…
