Συνέντευξη Χαράς Κεφαλίδου, Βουλευτής Δράμας και Yπεύθυνη Παιδείας και Θρησκευμάτων Κινήματος Αλλαγής στο «political.gr»:
Η κατάσταση στα πανεπιστήμια συνεχώς μας εκπλήσσει δυσάρεστα. Ποια είναι τα εμπόδια που δεν επιτρέπουν να διορθωθούν χρόνιες παθογένειες οι οποίες αμαυρώνουν την εικόνα των ελληνικών ΑΕΙ;
Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν. Αυτά που διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες, πριν από λίγα χρόνια ήταν παγιωμένη κατάσταση που περνούσε συνήθως απαρατήρητη, εισβάλλοντας στα ΜΜΕ όταν οι γνωστοί – άγνωστοι απέκλειαν ολόκληρες συνοικίες προσφέροντας στο “φιλοθεάμον κοινό” σασπένς, πλοκή, καλή φωτογραφία και ευκαιρία για πολιτικές αντιπαραθέσεις και νούμερα τηλεθέασης.
Είναι αναμενόμενο, κάθε προσπάθεια για αλλαγή της κατάστασης να συναντά αντιδράσεις. Είναι κάτι σαν εθνική παράδοση ανοχής σε μια παγιωμένη εγκληματική συμπεριφορά, με πρωταγωνιστές παλαίμαχους επαγγελματίες επαναστάτες και στρατολογημένους νεολαίους με περίσσευμα εφηβικών ορμονών. Δυστυχώς ένα “έθιμο” που με περισσή επιμέλεια, έξοδα και ευθύνη μας συντηρήσαμε για δεκαετίες, δεν ξεριζώνεται με βαρύγδουπες κυβερνητικές εξαγγελίες.
Οι ευθύνες για τα όσα συμβαίνουν στα ΑΕΙ είναι διαχρονικές. Γιατί το κράτος δείχνει ανήμπορο να επιβληθεί σε συγκεκριμένες μειοψηφίες;
Δεν είναι ανήμπορο. Είναι αδιάφορο. Το απέδειξε η χωρίς λόγια τόλμη του πρύτανη του ΑΠΘ που δεν βολεύτηκε στην απραξία περιμένοντας τους 400 φρεσκοδιορισμένους αστυνομικούς, αλλά είχε τη γενναιότητα να κάνει τη δουλειά του, ζητώντας τη συνδρομή της αστυνομίας που έτσι κι αλλιώς οφείλει να προσφέρει τις υπηρεσίες της όταν, όπου και για όσο χρειάζεται.
Η απερίφραστη βούληση να αλλάξουμε την εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων περνά μέσα από σαφή, συντεταγμένα και συμφωνημένα από όλους μέτρα άμεσης και μεσοπρόθεσμης υλοποίησης. Αν αντί για δηλώσεις η κυβέρνηση είχε ρίξει το βάρος στην πραγματική στήριξη της ακαδημαϊκής κοινότητας, ο τελευταίος ξυλοδαρμός του καθηγητή του ΟΠΑ θα είχε αποφευχθεί. Αν ο πρύτανης του ΑΠΘ είχε τη σταθερή και ξεκάθαρη στήριξη της πολιτείας, το γελοίο κηδειόχαρτο δεν θα ήταν είδηση αλλά το ανέκδοτο της ημέρας.
Έχετε δίκιο, η ευθύνη της αδιαφορίας είναι όλων μας. Του πολιτικού κόσμου πρωτίστως, της ακαδημαϊκής κοινότητας και της ίδιας της κοινωνίας που εθίστηκε στην ανοχή της ανομίας.
Οι φραστικές καταδίκες κατόπιν εορτής ωραία ακούγονται, αλλά δε φτάνουν. Ούτε οι υπουργικές βαρύγδουπες εξαγγελίες. Χρειάζεται η ανάληψη πρωτοβουλιών, πρώτα από την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα που θα τολμήσει να κάνει τη δουλειά της, όταν η πολιτεία της δώσει χώρο, εμπιστοσύνη, στήριξη και ευθύνη λογοδοσίας.
Η υιοθέτηση της παλαιοκομματικής κυβερνητικής πρακτικής “φέρνω νομοσχέδιο – το ψηφίζω – το επιβάλλω”, αποκαλύπτει σοβαρό έλλειμμα δημοκρατικής παιδείας, πολιτική αφέλεια και ερασιτεχνισμό. Λάθος μείγμα για να αλλάξει η φυσιογνωμία του ελληνικού πανεπιστημίου.
Πως κρίνετε τους κυβερνητικούς χειρισμούς για την αντιμετώπιση της πανδημίας και ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης;
Η διαχείριση της πανδημίας είναι μια πρωτόγνωρα δύσκολη και απαιτητική υπόθεση. Η εμφάνισή της τρόμαξε ολόκληρο τον πλανήτη. Η αδυναμία αποτελεσματικής ανταπόκρισης – όχι μόνο της ελληνικής, που ομολογουμένως τα πήγε εξαιρετικά στο πρώτο κύμα – όσο αναμενόμενη ήταν κατά τους πρώτους μήνες, τόσο ανακόλουθη και απογοητευτική υπήρξε στη συνέχεια. Επαναπαύθηκε στις δάφνες της πρώτης επιτυχούς αντιμετώπισης, με αποτέλεσμα να σύρεται πίσω από τις εξελίξεις της πανδημίας, παρασύροντας την ελληνική κοινωνία σε μια απαράδεκτη και άκαιρη χαλαρότητα που την μετρήσαμε σε 20.000 απώλειες συμπολιτών μας.
Οι χειρισμοί του Υπουργείου Παιδείας δεν αποτέλεσαν εξαίρεση. Τις πρώτες αναγκαστικά σπασμωδικές κινήσεις με το καθολικό κλείσιμο των σχολείων, την αντικατάσταση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με τηλεκπαίδευση, στην οποία είχαμε μαύρα μεσάνυχτα, διαδέχτηκε μία, χωρίς λόγο, απίστευτη χαλάρωση, με αποτέλεσμα η επόμενη σχολική χρονιά, να βρει το κράτος ανέτοιμο να ανταποκριθεί με μια στοιχειώδη επάρκεια. Οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν να τα βγάλουν πέρα περίπου μόνοι όπως – όπως μέχρι να έρθει η υποτυπώδης συνδρομή του υπουργείου με καθυστέρηση 8-10 μηνών.
Σα να μην έφταναν τα παραπάνω, το Υπουργείο Παιδείας επέλεξε μέσα στη φετινή σχολική χρονιά με τον κορωνοϊό να μας δείχνει τα δόντια του, τη μέθοδο σαρδελοποίησης μαθητών στις τάξεις με συμπτύξεις τμημάτων. Είμαι η τελευταία που θα υποστήριζα το κλείσιμο των σχολείων. Ήδη τα παιδιά πλήρωσαν το βαρύτερο τίμημα με συσσωρευμένα μαθησιακά κενά και ψυχική επιβάρυνση, όμως το ανοιχτό σχολείο οφείλει να είναι ασφαλές σχολείο. Οι συνεχιζόμενες συγκυριακές ασχεδίαστες πρωτοβουλίες της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ δεν είναι η απάντηση που περιμένουν οι πολίτες για την αντιμετώπιση της πανδημίας στην εκπαίδευση.
Ποιες είναι οι παγίδες που μπορεί να υπονομεύσουν το θετικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί για το κόμμα σας;
Η επανάπαυση στα ελπιδοφόρα αποτελέσματα των πρόσφατων εσωκομματικών εκλογών που όπως έχει αποδείξει η ιστορία δίνουν χώρο σε παραδοσιακά ελαττώματα της εσωστρέφειας, της ομφαλοσκόπησης και των εσωτερικών ανταγωνισμών. Το μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ μας προσέφερε ένα πολύτιμο δώρο, την εμπιστοσύνη του στις προτάσεις μας, τις προτεραιότητες που θέτουμε στον δημόσιο διάλογο και τις επιλογές μας. Είναι η μεγάλη ευθύνη μας να το τιμήσουμε και να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες του.
