Άρθρο του Μιχάλη Κατρίνη, Βουλευτή Ηλείας και Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου Κινήματος Αλλαγής, στην εφημερίδα «Τα Νέα»:
Είναι δύσκολο για οποιονδήποτε από εμάς να κατανοήσει έστω και στο ελάχιστο τη συλλογική μνήμη των Αφγανικών εθνοτήτων, την καθημερινή τους ζωή, τις πεποιθήσεις τους και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη ζωή. Και αυτό είναι σημαντικό, διότι συχνά αναφέρεται ως παράδειγμα η ζωή κάποιων κοινωνικών ομάδων στην πρωτεύουσα Καμπούλ και βάσει αυτού του παραδείγματος δημιουργείται μια αίσθηση για ολόκληρη τη χώρα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορική ανακρίβεια για τον προοδευτισμό της Γερμανίας τη δεκαετία του 1920, εξαιτίας του εκμοντερνισμού του Βερολίνου και της ελευθεριότητας που επικρατούσε. Η αλήθεια είναι όμως ότι η υπόλοιπη Γερμανία παρέμενε μια βαθιά συντηρητική κοινωνία, βασισμένη στη θρησκεία και τις παραδόσεις.
Έτσι και τώρα είναι λάθος να θεωρήσουμε ότι οι τελευταίες δυο δεκαετίες είχαν συνδυαστεί με κάποια ουσιαστική αλλαγή στην Αφγανική επαρχία, ότι οι γυναίκες είχαν αποκτήσει ουσιαστικά δικαιώματα, ότι οι μικροκοινωνίες είχαν εκδημοκρατιστεί και ότι ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός -εκτός των Ταλιμπάν- είχε εξαφανιστεί.
Δεδομένη επίσης πρέπει να και η απόλυτη ανελευθερία των γυναικών, καθώς και η κακομεταχείριση πολλών από αυτές, βάσει των νόμων στης Σαρία. Το συγκεκριμένο ζήτημα δεν μπορεί να απομονωθεί, εφόσον αποτελεί πρακτική σε πολλές χώρες με χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Σαουδικής Αραβίας, της Υεμένης και της Σομαλίας. Εφόσον ανοίγουμε τη συζήτηση για τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν, οφείλουμε να κάνουμε το ίδιο και για όλες τις χώρες, Αραβικές και μη, οι οποίες κατακρεουργούν την υπόσταση των γυναικών και τα αυτονόητα δικαιώματά τους στην κοινωνική και οικονομική καθημερινότητα.
Σχετικά με τις τρομοκρατικές ομάδες, βάσει των αναφορών της CIA και άλλων υπηρεσιών των ΗΠΑ, της Μ.Βρετανίας και της Ρωσίας, αυτές ούτως ή άλλως κινούνταν σχεδόν ανενόχλητες στον άξονα Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ και Συρίας, άρα η επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία δεν θα επιφέρει κοσμογονικές αλλαγές. Ήδη γίνεται μεγάλη κουβέντα για το αν οι Ταλιμπάν θα μπουν στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, της Κίνας ή αν θα ακολουθήσουν εντελώς αυτόνομη πορεία.
Οποιαδήποτε όμως υπόθεση αυτή τη στιγμή είναι πρώιμη και ενέχει τεράστιο περιθώριο λάθους, ειδικά όταν μιλάμε για μια χώρα που δεν έχει ξεκάθαρη εθνική ταυτότητα -περισσότερο κατακερματισμένη φυλετική και εθνοτική-, μια χώρα που καλύπτεται σχεδόν στο 80% από δύσβατα βουνά ή ερήμους, δεν έχει ακόμη και απλές υποδομές που θεωρούμε δεδομένες στο δυτικό κόσμο, υπάρχει τρομακτικά χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, κυριαρχούν οι θρησκευτικές και πολιτισμικές έριδες, ενώ για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, οι δυτικοί είναι εξίσου «εχθροί» με τους Ταλιμπάν.
Μετά τα τελευταία γεγονότα έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, η οποία δεδομένα θα προκαλέσει έστω και ένα μικρό προσφυγικό κύμα. Την κατάσταση που θα διαμορφωθεί αναμένεται να εκμεταλλευτεί η Τουρκία, συνυπολογίζοντας και τους ήδη υπάρχοντες πρόσφυγες που βρίσκονται στα εδάφη της. Η Ελλάδα επηρεάζεται άμεσα, τόσο σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, όσο και στην εσωτερική πολιτική σκηνή, με διάφορες ομάδες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν επικοινωνιακά την ΄΄κρίση που έρχεται’’ και να αναπτύσσουν ρητορική εκφοβισμού. Απαιτείται ψυχραιμία, σοβαρή εκτίμηση της κατάστασης και όχι επικοινωνιακή εκμετάλλευση.
