Παρέμβαση Παναγιώτη Βλάχου, Γραμματέα Επικοινωνίας Κινήματος Αλλαγής στο «Vice.gr»
Χρειάστηκε το περίφημο tweet της Alyssa Milano για τον Harvey Weinstein το 2017 για να φτάσει σε περισσότερα μάτια και αυτιά ο αγώνας της Tarana Burke, ιδρύτριας του κινήματος #metoo ήδη από το 2006. Έκτοτε μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι, η ομερτά που κυριάρχησε για δεκαετίες στην οικονομική, κοινωνική και καλλιτεχνική ζωή έσπασε, το σλόγκαν ταξίδεψε και έγινε κτήμα εκατομμυρίων γυναικών, αλλά και «διαφορετικών» συνανθρώπων μας που λυγίζουν καθημερινά κάτω από την καταπίεση, τον καταναγκασμό, την παρενόχληση, τον βιασμό.
Δεν έχουν αλλάξει πολλά, αλλά η αρχή έγινε και ο ασκός άνοιξε. Αυτό θα μπορούσε να ειπωθεί και για την Ελλάδα. Στερεότυπα δεκαετιών, πατριαρχικές νοοτροπίες και διαδεδομένος σεξισμός «νομιμοποιούσαν» για χρόνια απάνθρωπες και εξευτελιστικές συμπεριφορές, με θύματα κυρίως γυναίκες. Σποραδικές καταγγελίες ή αποκαλύψεις δεν απασχόλησαν τη δημοσιότητα, παρόλο που η πανδημία «γέννησε» περισσότερη βία και καταπίεση εναντίον των γυναικών. Η γενναιότητα της Σοφίας Μπεκατώρου όμως άνοιξε την αυλαία ανεπιστρεπτί. Και η ελληνική κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με σκληρές αλήθειες και οριακές καταστάσεις, άλλοτε γνωστές και άλλοτε άγνωστες στους χώρους του αθλητισμού και του πολιτισμού, που δεν πρέπει ούτε να ευτελιστούν μέσα από την κίτρινη λογική της κλειδαρότρυπας ούτε φυσικά να αποσιωπηθούν από ισχυρά δίκτυα εξουσίας.
«Μιλήστε» λέει λοιπόν το Κίνημα Αλλαγής σε κάθε γυναίκα και κάθε συνάνθρωπο που παρενοχλείται, βιάζεται, κακοποιείται, καταναγκάζεται επειδή είναι αδύναμος, ευπαθής, ευάλωτος, φτωχός, άνεργος, στρέιτ, ΛΟΑΤΚΙ, νέος ή μεγαλύτερος. Χρέος των φορέων και κυρίως της Πολιτείας είναι να ακούσει, να καταγράψει, να αξιολογήσει, να κινήσει τις απαραίτητες νομικές διαδικασίες, ώστε να μπει το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο. Χρέος της Κυβέρνησης είναι να βάλει σε εφαρμογή τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για τη βία κατά των γυναικών, μέσα στην οποία εντάσσεται και η παρενόχληση, η λεκτική και ψυχολογική βία. Επίσης να επικυρώσει η Βουλή τη Διεθνή Σύμβαση Κατά της Βίας και Παρενόχλησης στην Εργασία, όπου συμβαίνει η συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών παρενόχλησης.
Κάθε γυναίκα πρέπει να αισθάνεται ασφαλής να σηκώσει το τηλέφωνο ή να στείλει μήνυμα βοήθειας σε γραμμές στήριξης, που θα εισακουστεί και θα κινήσει τις διαδικασίες, να μην χλευάζεται από την Αστυνομία ή να αποθαρρύνεται από αυτήν. Δίπλα στο σθένος, θέλουμε υποστήριξη: συμβουλευτικά κέντρα και ξενώνες φιλοξενίας σε κάθε δήμο για κακοποιημένες γυναίκες ή συνανθρώπους, με την κατάλληλη ψυχολογική και νομική στήριξη. Και φυσικά μαθήματα σεξουαλικής αγωγής και έμφυλης ισότητας στα σχολεία, ώστε τα στερεότυπα να χτυπηθούν στη ρίζα τους.
Βρισκόμαστε λοιπόν στα πρόθυρα μιας μεγάλης επανάστασης που θα αλλάξει συθέμελα τις οικογενειακές, εργασιακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία, γυναίκες και άνδρες να ξεριζώσουμε μια φρικτή εκδοχή της ανισότητας και να αγωνιστούμε μαζί, με θάρρος, ψυχραιμία και δικαιοσύνη για τον αλληλοσεβασμό, την αλληλεγγύη, την ισότητα, την πραγματική δημοκρατία.
