Καθώς η πανδημία εξαπλώνεται και ο ελληνικός λαός ακούει καθημερινά για χιλιάδες νέα κρούσματα, δεκάδες θανάτους και εκατοντάδες ασθενών στις ΜΕΘ και ΜΑΦ, που εξωθούν το δημόσιο σύστημα υγείας στα όριά του με ό,τι συνεπάγεται αυτό, τόσο περισσότερο εμπεδώνεται η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπηρετεί με συνέπεια την εγκληματική και συνάμα κυνική της πολιτική επιλογή να εργαλειοποιήσει την πανδημία για να μετατρέψει την ελληνική κοινωνία σ’ έναν «νεοφιλελεύθερο παράδεισο» όπου ανενόχλητοι και απερίσπαστοι «από λογικές του παρελθόντος» η εργοδοσία και το κεφάλαιο πατώντας επί των πτωμάτων των δημόσιων αγαθών και των εργασιακών δικαιωμάτων, θα εξασφαλίζουν την κερδοφορία τους.

Έτσι, δεν έλαβαν κανένα ουσιαστικό μέτρο ούτε για τη δημόσια υγεία ούτε για τη δημόσια παιδεία. Δεν ξοδεύτηκε ούτε ευρώ για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, δεν έγιναν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, δεν επιτάχτηκαν ιδιωτικές κλινικές παρά μόνο όταν οι θάνατοι θα απειλούσαν τη δημόσια εικόνα τους και ούτε τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ δε θα μπορούσαν να τους υποστηρίξουν. Αντιθέτως, κατ’ επιταγήν του εφοπλιστικού κεφαλαίου, των αεροπορικών εταιρειών και της βιομηχανίας του τουρισμού άνοιξαν το καλοκαίρι ανεξέλεγκτα τα σύνορα και όταν ήρθε το δεύτερο κύμα της πανδημίας επιστρατεύτηκε η ατομική ευθύνη και η νεανική επιπολαιότητα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Κι όταν οι θάνατοι και τα κρούσματα επέβαλαν το lockdown, αυτό ήταν ένα lockdown στα δικαιώματα (ελεύθερος χρόνος, δημόσια παιδεία, εργασιακά δικαιώματα), καθώς οι χώροι δουλειάς, οι βιομηχανίες, οι δημόσιες συγκοινωνίες συνεχίζουν να αποτελούν εκκολαπτήρια της πανδημίας χωρίς κανέναν έλεγχο και χωρίς κανένα μέτρο αποσυμφόρησης.

Κι ενώ από τον περσινό Μάη τα εκπαιδευτικά σωματεία και όλη η ελληνική κοινωνία διεκδίκησαν ανοιχτά και ασφαλή σχολεία με μείωση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα, με προσλήψεις επιπλέον εκπαιδευτικού προσωπικού και προσωπικού καθαριότητας, με δωρεάν τεστ για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και προγραμματισμό για τη διαχείριση του κτηριακού ζητήματος, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου παιδείας αξιοποίησε διαφορετικά τον χρόνο της: έκανε νόμο τις νεοφιλελεύθερες  αναδιαρθρώσεις αυξάνοντας τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, βάζοντας περισσότερους εξεταστικούς φραγμούς σε Γυμνάσιο και Λύκειο, επαναφέροντας την τράπεζα θεμάτων και την αξιολόγηση και εξοβελίζοντας την τέχνη και τις κοινωνικές επιστήμες από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης, με άλλο νόμο που συντάχτηκε  καθ υπαγόρευση των πολιτικών της και κοινωνικών της συμμάχων, των ιδιωτικών σχολαρχών, «εξόφλησε» τις υποχρεώσεις της απέναντί τους. Την ίδια περίοδο νομοθέτησε και τη μονιμοποίηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ως εργαλείου αντιμετώπισης οποιασδήποτε αναστολής λειτουργίας της σχολικής μονάδας, και τη ζωντανή αναμετάδοση του μαθήματος μέσω κάμερας. Τέλος, μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση φρόντισε με έναν ακόμη νόμο να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις , καθώς ήξερε πολύ καλά το θερμό φθινόπωρο που ερχόταν.

Χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο τα σχολεία άνοιξαν τον Σεπτέμβριο με 25, 26 και 27 μαθητές και λειτούργησαν κάτω από απαράδεκτες συνθήκες ως υγειονομικές βόμβες, και όταν οι μαθητές και οι μαθήτριες κινητοποιήθηκαν διεκδικώντας μέτρα ασφαλούς λειτουργίας , αντιμετώπισαν τον αυταρχισμό και την καταστολή. Το υπουργείο παιδείας και πάλι κώφευσε νομίζοντας ότι θα αντιμετωπίσει την πανδημία με τις μάσκες και τα παγουρίνια του ιδρύματος Λασκαρίδη. Ωστόσο, η παρουσία της πανδημίας ήταν η χρυσή ευκαιρία για να επιχειρήσουν να επιβάλουν τις ηλεκτρονικές εκλογές για την ανάδειξη των αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών στα υπηρεσιακά συμβούλια. Όταν όλες οι παρατάξεις απέσυραν τα ψηφοδέλτιά τους, η Υπουργός δεν δυσκολεύτηκε να περάσει με μια τροπολογία την απαγόρευση της ελευθερίας του εκλέγεσθαι και να κρατήσει ομήρους τους υποψηφίους που δεν επιθυμούσαν να είναι υποψήφιοι. Μετά το ηχηρό χαστούκι του κλάδου με το 93% αποχής δεν έχουν ακόμη ανακηρυχθεί οι αιρετοί της ντροπής των λίγων εκατοντάδων ψήφων.

Τον Νοέμβρη ήρθε το κλείσιμο των σχολείων ως νομοτελειακή εξέλιξη: όταν δε λαμβάνεις μέτρα για ανοιχτά, ασφαλή σχολεία, αναγκάζεσαι να τα κλείσεις. Η εκπαιδευτική κοινότητα βιώνει αυτές τις ημέρες τον εφιάλτη της τηλεκπαίδευσης. Πλατφόρμες που καταρρέουν, παιδιά και οικογένειες που δεν έχουν εξοπλισμό- ενώ ασκούνται πιέσεις να κρατούνται τηλεαπουσίες  και εκπαιδευτικοί που ξημεροβραδιάζονται πάνω από τους υπολογιστές με απαίτηση να επιτάσσεται ο προσωπικός τους εξοπλισμός και ο προσωπικός – οικογενειιακός τους χώρος.  Αυτή είναι η εικόνα, και η υποχρέωση του κράτους να παρέχει δωρεάν εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά γίνεται μια διαδικασία χωρίς πραγματικά μορφωτικά κέρδη για την πλειοψηφία των παιδιών, μια διαδικασία που οξύνει τις εκπαιδευτικές ανισότητες, θυσία στον βωμό της κερδοφορίας της πολυεθνικής cisko, στην οποία με αδιαφανείς διαδικασίες η κυβέρνηση εκχώρησε τα προσωπικά δεδομένα χιλιάδων μαθητών κι εκπαιδευτικών καθιστώντας την διαχειριστή του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Την ίδια στιγμή τα ιδιωτικά σχολεία έχουν την πολυτέλεια να επιλέγουν πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης, αλλά και διαφορετικό ωράριο, ώστε να μην «συνωστίζονται» τις ώρες αιχμής με το εκπαιδευτικό προλεταριάτο των δημόσιων σχολείων.

Ιδιαίτερη αναφορά απαιτείται να γίνει και στο γεγονός ότι η κυβέρνηση, ενώ έχει κλείσει όλα τα σχολεία, που δεν κατάφερε να κρατήσει ανοιχτά, διατηρεί με εγκληματικό τρόπο ανοιχτές τις δομές της ειδικής αγωγής. Στα σχολεία αυτά – που όπως και όλα τα άλλα επιβάλλεται να μείνουν ανοιχτά- δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο και η επιβαρυμένη υγεία αυτών των παιδιών καθιστά την έκθεσή τους στον ιό εξαιρετικά επικίνδυνη. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η κάλυψη όλων των κενών της παράλληλης στήριξης με ό,τι αυτό σημαίνει σε περίοδο κλειστών σχολείων και τηλεκπαίδευσης για τα παιδιά που την χρειάζονται.

Και ενώ η κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα για τη διασφάλιση των δημόσιων αγαθών της υγείας και της παιδείας, ετοιμάζεται να φέρει στη βουλή το νομοσχέδιο – έκτρωμα Βρούτση με το οποίο προτίθεται να βάλει ταφόπλακα σε όποιο εργασιακό και συνδικαλιστικό δικαίωμα είχε απομείνει όρθιο την προηγούμενη περίοδο. Το νομοσχέδιο φέρνει ανατροπές που θα αλλάξουν το εργασιακό και συνδικαλιστικό τοπίο στη χώρα. Αποδομείται ο χρόνος εργασίας και νομιμοποιούνται οι απλήρωτες υπερωρίες  θεσμοθετείται η κρατική παρέμβαση στα συνδικάτα με την υποχρεωτική απογραφή στο ήδη νομοθετημένο Γενικό μητρώο, καθίσταται υποχρεωτική η ηλεκτρονική ψηφοφορία,και οι ηλεκτρονικές διαδικασίες γίνονται προϋπόθεση νομιμότητας εκλογής και λήψης αποφάσεων. Αυτά εξηγούν τη σπουδή της Κεραμέως για ηλεκτρονικές εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών. Το πιο συγκροτημένο τμήμα του συνδικαλιστικού δικαιώματος, οι εκπαιδευτικοί, θα ήταν ο πιλότος για την γενικευμένη εφαρμογή του μέτρου σε όλο το δημόσιο. Επιχειρούν να καταργήσουν το δικαίωμα της απεργίας και ποινικοποιούν την περιφρούρηση της καθώς γίνεται λόγος για «μηδενική ανοχή» σε καταλήψεις εργασιακών χώρων και αυξάνεται το ποσοστό του προσωπικού που θα ορίζεται ως προσωπικό ασφαλείας. Για αυτήν την προσπάθεια ισοπέδωσης δικαιωμάτων πάντως, πρέπει να τονιστεί ότι ο δρόμος άνοιξε με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τα μέτρα που είχαν ψηφιστεί με τον νόμο Αχτσιόγλου. Έτσι, τώρα αξιοποιείται η παρακαταθήκη του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ από μια κυβέρνηση που βρήκε τον δρόμο στρωμένο.

Να μπλοκάρουμε τα σχέδια κυβέρνησης και κεφαλαίου. «Σταθμός» η Πανεργατική Απεργία, την Πέμπτη 26 Νοέμβρη 2020

Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει μάθει να δίνει μάχες. Όλοι οι εκπαιδευτικοί μαζί με τους άλλους εργαζόμενους θα πάρουμε κι αυτή τη μάχη στα χέρια μας. Οι γραφειοκρατικές ηγεσίες που ψηφίζουν απεργίες χωρίς να τις παλεύουν θα μείνουν εκεί που τους ταιριάζει: στο περιθώριο. Εμείς θα είμαστε στους δρόμους του αγώνα κι όπως το καλοκαίρι παλέψαμε ενάντια στον νόμο Κεραμέως , όπως το φθινόπωρο με την αποχή μας δώσαμε αποστομωτική απάντηση στα σχέδια για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες , έτσι και τώρα θα απεργήσουμε για την υγεία, τη ζωή μας, τις κατακτήσεις, τις ελευθερίες μας!Διεκδικούμε μέτρα προστασίας της υγείας και του εισοδήματος του λαού. Διαδηλώνουμε με τα σωματεία και τις συλλογικότητές μας, τηρώντας, όπως πάντα, τα υγειονομικά μέτρα (μάσκες, αποστάσεις, γάντια κτλ.), για την προστασία των δικών μας ανθρώπων και όλων των συναδέλφων μας.

Με συνείδηση ότι «ο λαός σώζει το λαό», οργανώνουμε συλλογικά, μαζί με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις του κινήματος, τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας, στις 26 Νοέμβρη, και διαμορφώνουμε τους όρους για τη συνέχιση του αγώνα μέχρι τη νίκη.

Μας θέλουν χωρίς φωνή! Θέλουν να τηλεργαζόμαστε, να τηλεκπαιδευόμαστε, να τηλεψηφίζουμε, μακριά από κει που χτυπά η καρδιά του κινήματος, μακριά από τις γενικές συνελεύσεις που ζυμώνονται οι ιδέες και διαμορφώνονται οι στρατηγικές των αγώνων και των διεκδικήσεων. Θέλησαν να μας το διαμηνύσουν στην 47η επέτειο του Πολυτεχνείου με τον αυταρχισμό και την καταστολή.  Δεν το πέτυχαν και δε θα το πετύχουν!

Διεκδικούμε δημόσια υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες για το λαό. Στήριξη του εισοδήματος όλων των εργαζόμενων και άνεργων, ασφαλείς συγκοινωνίες

Μόνιμες προσλήψεις σε νοσοκομεία, σχολεία, δήμους,
καθαριότητα και κοινωνικές δομές

Υπερασπιζόμαστε τις εργατικές κατακτήσεις και τα Συνδικάτα

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ