Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 1 της τροπολογίας που κατέθεσε κατέθεσε στη Βουλή ο υπουργός Εσωτερικών, Τάκης Θεοδωρικάκος, στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης «Ενιαίο κείμενο Δικονομίας για το Ελεγκτικό Συνέδριο, ολοκληρωμένο νομοθετικό πλαίσιο για τον προσυμβατικό έλεγχο, τροποποιήσεις στον Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο και διατάξεις για την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης», αναπροσαρμόζεται η προθεσμία για την «αξιολόγηση» των δημόσιων υπαλλήλων, για το έτος 2019, ελέω… έκτακτων συνθηκών και της πανδημίας του κορονοϊού, και ορίζεται πως «αρχίζει την 15η Ιουλίου 2020 και λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 2020».

Σε κάθε περίπτωση και όπως έχει υπογραμμίσει σχετικά το ΜΕΤΑ και σε πρόσφατη ανακοίνωσή του: Ο αγώνας για την κατάργηση της «αξιολόγησης» και η Απεργία – Αποχή συνεχίζονται

Η μεγάλη συμμετοχή των εργαζόμενων στο Δημόσιο στην Απεργία – Αποχή από κάθε διαδικασία «αξιολόγησης», που με πρόταση των δυνάμεων του ΜΕΤΑ κήρυξε η ΑΔΕΔΥ και οι Ομοσπονδίες του Δημοσίου από το 2014, είχε και έχει ως αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να ακυρώνεται στην πράξη ένα από τα κύρια «εργαλεία» που όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν για τη συρρίκνωση του Δημοσίου, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων και τις απολύσεις. «Εργαλείο» που στοχεύει στην οικοδόμηση του λεγόμενου «Επιτελικού Κράτους», σχεδιασμός που ξεκίνησε επί πρωθυπουργίας Σημίτη.

Όλοι θυμόμαστε τι έκανε ο «υπουργός των απολύσεων» και νυν πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Όπως επίσης και την «αξιολόγηση Βερναρδάκη» αλλά και την απεργοσπαστική τροπολογία Γεροβασίλη. Ωστόσο, η μεγάλη, εκείνη την περίοδο, συμμετοχή των εργαζομένων στην Απεργία – Αποχή, απονομιμοποίησε πλήρως κάθε διαδικασία «αξιολόγησης» και τους νόμους Μητσοτάκη και Βερναρδάκη, όπως επίσης οδήγησε στο να καταργηθεί με νόμο η κατάπτυστη τροπολογία Γεροβασίλη. Και προσφάτως, ήρθε και η νομική δικαίωση, καθώς το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών: με την Απόφαση 559/2020, έκρινε νόμιμη τη συμμετοχή στην Απεργία – Αποχή από την «αξιολόγηση» και δικαίωσε συνάδελφο, ο οποίος είχε αποκλειστεί από τις κρίσεις προϊσταμένων, επειδή συμμετείχε στην Απεργία – Αποχή της ΑΔΕΔΥ από την «αξιολόγηση».

Σύμφωνα με τα όσα επισημαίνει και η εκτελεστική επιτροπή της ΑΔΕΔΥ: «Είναι η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ που δικαιώνει, επί της ουσίας, συνάδελφο και κρίνει ότι η συμμετοχή στην απεργία – αποχή είναι νόμιμο δικαίωμα των υπαλλήλων και δεν μπορούν, για αυτόν τον λόγο, να αποκλειστούν από τις κρίσεις στελεχών». Αυτά εκτιμά και σωστά, σήμερα, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ. Είναι, όμως, γεγονός ότι οι ίδιες παρατάξεις που προσυπογράφουν την παραπάνω εκτίμηση, όταν το 2014 προτάθηκε από τις δυνάμεις του ΜΕΤΑ η συγκεκριμένη μορφή αγώνα τής Απεργίας – Αποχής, αντιτάχθηκαν σε αυτή μας την πρόταση προβάλλοντας ενστάσεις για την αποτελεσματικότητα του αγώνα και για το «νόμιμο» της απεργίας. Είναι οι ίδιες οι παρατάξεις που εδώ και χρόνια προσπαθούν, να μας πείσουν ότι η «αξιολόγηση», με κάποιες μικροαλλαγές, είναι καλή και δεν οδηγεί σε συρρίκνωση του Δημοσίου και σε απολύσεις.

Πιστεύοντας στο δίκαιο του αγώνα και τη δυναμική της Απεργίας – Αποχής, το ΜΕΤΑ πρότεινε στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ εκ νέου αυτή τη μορφή αντίδρασης των εργαζομένων, μαζί με τις άλλες πολύμορφες κινητοποιήσεις απέναντι στην απαράδεκτη και επικίνδυνη, για τα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών, τροπολογία Κεραμέως για τις κάμερες στις μαθητικές αίθουσες, πρόταση η οποία τελικώς έγινε δεκτή. Προκηρύχθηκε η Απεργία – Αποχή από τη ζωντανή αναμετάδοση των μαθημάτων, παρά την απεγνωσμένη προσπάθεια της ΔΑΚΕ να αποτρέψει τη λήψη αυτής της απόφασης.

Το ΜΕΤΑ εκτιμά ότι σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει κανένας λόγος για να αλλάξει η απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, για Απεργία – Αποχή από κάθε διαδικασία «αξιολόγησης». Ο αγώνας συνεχίζεται για την κατάργηση συνολικά όλου του θεσμικού πλαισίου της «αξιολόγησης» που αποτελεί και παραμένει μνημονιακή δέσμευση και στοχεύει στο λεγόμενο «Επιτελικό Κράτος». Δηλαδή στην ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας του, όπως για παράδειγμα, στην καθαριότητα των δήμων, στις κοινωνικοπρονοιακές υπηρεσίες, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα υπουργεία, με την προώθηση σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων, την παράδοση ολόκληρων τομέων και υπηρεσιών σε ιδιώτες, προκειμένου να ενισχύσουν την κερδοφορία τους, εις βάρος των εργαζομένων μέσα από ελαστικές σχέσεις εργασίας και εις βάρος των πολιτών με τις ακριβές «υπηρεσίες» που θα προσφέρουν. Το «Επιτελικό Κράτος» θέλει μόνον το σκληρό πυρήνα της Δημόσιας Διοίκησης, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, κι αυτό για να μπορεί να καταπνίγει κάθε φωνή αντίστασης.

Η Απεργία – Αποχή από την «αξιολόγηση», σε όλο το δημόσιο τομέα, είναι ουσιαστικά ένας αγώνας των εργαζομένων που υπερασπίζεται το κοινωνικό αγαθό της μόνιμης και σταθερής εργασίας με πλήρη δικαιώματα, τα συμφέροντα των πολιτών, της κοινωνίας, τις πλατιές λαϊκές ανάγκες, μέσα από ένα ισχυρό δημόσιο τομέα, που χρειαζόμαστε όλοι μας. Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα με την πανδημία, όπου το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και το υγειονομικό του προσωπικό, μπήκαν μπροστά, και με αυτοθυσία έσωσαν την υγεία του λαού, έχοντας μάλιστα να αντιμετωπίσουν και τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» της κυβέρνησης.

Έγινε ξεκάθαρο προς όλους πως η δυνατότητα του Δημοσίου να ανταποκρίνεται σε αυτές τις ανάγκες, συνδέεται με τη στελέχωσή του με μόνιμο προσωπικό, την επαρκή χρηματοδότησή του, το πλαίσιο οργάνωσης, διοίκησης και επιλογής στελεχών με βάση τις αρχές της διαφάνειας, αντικειμενικότητας και αξιοποίησης των εργαζομένων του, μακριά από μνημονιακές «αξιολογήσεις», «Επιτελικό Κράτος» αλλά και από λογικές κομματικού ελέγχου και πελατειακών σχέσεων.

Ιούνης 2020
Από το ΜΕΤΑ