Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Κάθομαι και τα ξανασκέφτομαι τα πράγματα. Αλλά και πάλι, πέφτω σε απορίες και ενστάσεις. Στο τέλος, όπως ο πίνακας του Μαγκρίτ, πέφτω από τα σύννεφα.
Προσπαθώ να αντιληφθώ όλα τα γεγονότα που ‘’χτύπησαν’’ τους τελευταίους μήνες τη χώρα μας και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Την αγωνία του ανθρώπου, την υπαρξιακή του αβεβαιότητα, την κρίση που αναζωπυρώθηκε ξανά.
Και, πραγματικά, αρχίζω να σκέφτομαι μήπως είμαστε και λίγο αφελείς. Μπορεί η Κυβέρνηση να ενδιαφέρεται για εμάς όσο διατείνεται πως το πράττει;
Μπορούμε να πιστεύουμε πως η Κυβέρνηση η οποία
- έκοψε συντάξεις και μισθούς, καταπόνησε τη ζωή των οικονομικά ασθενέστερων
- καταπλάκωσε χιλιάδες ανθρώπους με παράνομους φόρους
- καταχράστηκε εκατομμύρια και οι πολιτικοί δεν τιμωρήθηκαν ποτέ
- ελέγχει την αλήθεια και παραπληροφορεί τον κόσμο μέσω της εντελώς λανθασμένης χρήσης των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
- Χαντάκωσε την παιδεία, οδηγώντας χιλιάδες παιδιά στα φροντιστήρια με την υποτίμηση του σχολείου ως όργανο γνώσης να είναι το μόνιμο φαινόμενο.
- Επιθυμεί να ελέγχει το μυαλό του ανθρώπου και θέλει για τον ίδιο να παπαγαλίζει. Για αυτό και δε θέλουν ο άνθρωπος να μορφώνεται ουσιαστικά.
Πώς μπορούμε να πιστεύουμε λοιπόν, πως η πολιτικοί μας ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τη ζωή μας και την υγεία μας;
