Άρθρο του Κώστα Σκανδαλίδη στην εφημερίδα «Τα Νέα»

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ρίχνει ξανά βαριά τη σκιά του στην πολιτική ζωή της χώρας που μετά τα Τέμπη οδηγείται σε ένα ρευστό και δυσανάγνωστο μετεκλογικό σταυρόλεξο. Ιδιαίτερα οι νέες γενιές που δεν έζησαν στην εποχή του αναρωτιούνται δίκαια αν το κόμμα που ίδρυσε υπήρξε φορέας ευημερίας και προόδου ή ολετήρας για τον τόπο.

Τον επικαλείται αμυντικά η ΝΔ προσπαθώντας να πείσει ότι η αδυναμία της να διαχειριστεί τα πράγματα με στοιχειώδη έστω επιτυχία οφείλεται στο «βαθύ κράτος» του ΠΑΣΟΚ. Ένα κράτος που δυστυχώς πέντε χρόνια «επανίδρυσης» από τον Καραμανλή τον νεότερο οδηγήθηκε στη χρεοκοπία και τα μνημόνια και άλλα τέσσερα από τον Μητσοτάκη τον νεότερο οδηγήθηκε στην πλήρη κατάρρευση του περιβόητου «επιτελικού κράτους».

Τον επικαλείται, όμως, και ο ΣΥΡΙΖΑ που αφού κάποτε τον οδήγησε μαζί με την ΝΔ στο Ειδικό Δικαστήριο, σήμερα τον ανακηρύσσει ο Α. Τσίπρας σε εθνικό ηγέτη της ελληνικής Αριστεράς. Και διαρρηγνύει τα ιμάτια του πως είναι δυνατό το κόμμα του να συνεργαστεί με τη Δεξιά. Έχει βλέπετε πολύ επιλεκτική μνήμη σε ότι αφορά τις συνεργασίες.

Αμφότεροι ορκίζονται στο ΕΣΥ, την εθνική ενότητα, το ΑΣΕΠ, το ριζοσπαστικό φιλελεύθερο κοινωνικό πλαίσιο, την ΟΝΕ και το Ευρώ, τις ανεξάρτητες αρχές, την αποκέντρωση, τον εκσυγχρονισμό και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Σε ότι έπραξε το ΠΑΣΟΚ και ότι οι ίδιοι πολεμούσαν λυσσαλέα.

Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά γιατί στο τέλος θα χάσουμε «τα αυγά και τα πασχάλια» μέρες που είναι.

Ο λαός καλείται να επιλέξει στις 21 Μαϊου ανάμεσα σε τρεις προτάσεις διακυβέρνησης. Για την αντι πάσης θυσίας και αριθμού εκλογικών αναμετρήσεων αυτοδυναμία της ΝΔ με τον Κ. Μητσοτάκη «επιτυχημένο κυβερνήτη». Διαφορετικά η χώρα θα βυθιστεί στο χάος και την πολιτική αποσταθεροποίηση. Για την επανεκλογή του Α. Τσίπρα ως Πρωθυπουργού με την προϋπόθεση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα σε μια «προοδευτική κυβέρνηση» συνεργασίας κομμάτων στρατηγικά ασύμβατων μεταξύ τους. Το  ΠΑΣΟΚ προτείνει να εγκαταλειφθεί η ιδέα μιας παραλυτικής όπως αποδεικνύεται και κοινοβουλευτικά πιο ανίσχυρης αυτοδυναμίας όπως να εγκαταλειφθεί και η ιδέα μιας ανεκπλήρωτης και αντιφατικής  «προοδευτικής κυβέρνησης». Και να δοκιμαστεί ένα άλλο υπόδειγμα πολιτικής που θα οδηγήσει όπως σε όλη σχεδόν την Ευρώπη σε Κυβέρνηση  συνεργασίας ισχυρής κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας. Γιατί πιστεύει ότι είναι ο μόνος τρόπος να γίνουν οι αναγκαίες τομές και ανατροπές που επιβάλλουν οι περιστάσεις.

Όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι δυο πρώτες εντολές που δοκιμάζεται ο προεκλογικός στόχος της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητα από τη σειρά εκλογής κατά πάσα βεβαιότητα θα επιστρέψουν άγονες στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Που σημαίνει ήττα της βασικής επιδίωξης των δυο «μονομάχων». Και έρχεται η σειρά του ΠΑΣΟΚ να ασκήσει τη συνταγματική επιταγή και να προτείνει το σχηματισμό Κυβέρνησης.

Τι περιμένουν; Να προτείνει κυβέρνηση με το πρόγραμμα της ΝΔ  και Πρωθυπουργό του Κ. Μητσοτάκη ή με τη μετωπική  λογική του ΣΥΡΙΖΑ και του Α. Τσίπρα; Θα προτείνει Κυβέρνηση με βάση τη δική του πρόταση, μια προγραμματική συμφωνία ελάχιστων αλλά κρίσιμων όρων και κυρίως ένα άλλο τύπο διακυβέρνησης που προφανώς αδυνατούν να υπηρετήσουν οι δύο επίδοξοι Πρωθυπουργοί. Αυτό το δικαίωμα το αμφισβητούν στο ΠΑΣΟΚ και μοιάζει με παραλογισμό. Αν πρόκειται η χώρα να κυβερνηθεί με βάση το δίλημμα ποιος είναι λιγότερο κακός από τους δυο, τους απίστευτους συμψηφισμούς που ζούμε καθημερινά, και την ασύνορη και τοξική μέχρι τελικής πτώσεως αντιπαράθεση τους,  αυτό δεν μας αφορά. Χρειάζεται ριζική αλλαγή και το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με τίποτε λιγότερο. Κι όπως λέει Ν. Ανδρουλάκης αυτό είναι γραμμένο στην πέτρα. Στη λαϊκή ετυμηγορία επαφίεται η δυνατότητα να αλλάξει η χώρα και η πολιτική πορεία.