Δύο μήνες τώρα οι καλλιτέχνες μας βρίσκονται στους δρόμους διεκδικώντας την επαγγελματική τους αξιοπρέπεια.

Δύο μήνες τώρα η κυβέρνηση υποτιμούσε και το πρόβλημα που δημιούργησε και την εύλογη αγανάκτηση και τον αγώνα χιλιάδων επαγγελματιών του Πολιτισμού.

Σήμερα άκουσε ξανά τα προβλήματα και υποσχέθηκε να δώσει λύσεις.

Αλλά γιατί έπρεπε να ξεσηκωθεί ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας, αφού έλεγαν ότι το ζήτημα ήταν ασήμαντο;

Έστω και στην ύστατη ώρα του επιτελικού κράτους η κυβέρνηση φαίνεται να υιοθετεί αιτήματα των καλλιτεχνών και να εφαρμόζει προτάσεις που πρώτοι καταθέσαμε:

1. Δυνατότητα συνέχισης σπουδών σε πανεπιστημιακό επίπεδο, μετά την αποφοίτηση από τις καλλιτεχνικές Ανώτερες Σχολές.

2. Πιστοποίηση όλων των μετά το 2003 πτυχίων των καλλιτεχνών, ώστε να μην υπάρχουν μισθολογικές διαφορές, αλλά να έχουν όλοι ίδιες δυνατότητες επαγγελματικής σταδιοδρομίας.

3. Επαναφορά των επαγγελμάτων των παραστατικών τεχνών σε καθεστώς αντίστοιχης κατηγορίας ΤΕ για όλους τους καλλιτέχνες και τους καθηγητές καλλιτεχνικών σχολών.

Επιπρόσθετα προτείνουμε:

1. Την ίδρυση δύο Ακαδημιών Παραστατικών τεχνών σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη. Με κριτήρια επιλογής τόσο Πανεπιστημιακά, όσο και εγνωσμένου κύρους και επαγγελματικής προϋπηρεσίας των διδασκόντων.

2. Την αναβάθμιση των σπουδών των καλλιτεχνικών Σχολών. Δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των καλλιτεχνών σπουδάζει σε ιδιωτικές σχολές,  πρέπει να δημιουργηθούν νέες πιστοποιήσεις  ποιότητας όσο και θεσμικής αναβάθμισης των πτυχίων τους.

3. Την αναβάθμιση των υποδομών στις κρατικές καλλιτεχνικές σχολές, αλλά και ενίσχυση των ιδιωτικών προς την ίδια κατεύθυνση. Να απολαμβάνουν όλοι οι σπουδαστές των καλλιτεχνικών σχολών ισότιμες διευκολύνσεις με τους φοιτητές των Πανεπιστημίων (σε εκπαιδευτικό υλικό, φοιτητικό πάσο και κτηριακές υποδομές).

Πρωτίστως όμως η κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίσει τον «ελέφαντα στο δωμάτιο», που δεν είναι άλλος από την έλλειψη κάθε είδους ελάχιστων αμοιβών και συλλογικών συμβάσεων στην καλλιτεχνική αγορά, στα θέατρα και τον οπτικοακουστικό τομέα.

Οι επαγγελματίες του πολιτισμού είναι απόλυτα απροστάτευτοι χρόνια τώρα, μισθολογικά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά. Και αυτό πρέπει να σταματήσει.

Χωρίς κατοχυρωμένους θεσμικά και επαγγελματικά καλλιτέχνες κει εργαζόμενους, δε μπορούμε να έχουμε στον τόπο μας πολιτισμό επιπέδου.

Ας το καταλάβουμε.