Άρθρο της Ζέφης Δημαδάμα, Αναπληρώτριας Εκπροσώπου Τύπου Κινήματος Αλλαγής και Αντιπρόεδρος Γυναικών Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στο site «ieidiseis.gr»:
Για κάποιους συμπολίτες μας είναι μια ενοχλητική συζήτηση, για κάποιους ενδιαφέρουσα και για κάποιους άλλους δεν υφίσταται καν ως θέμα συζήτησης.
Βια κατά των γυναικών και γυναικοκτονία. Κι όμως 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως υφίσταται σωματική ή σεξουαλική βία κατά τη διάρκεια της ζωής της, εκτιμά μια νέα έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ, 2020). Υπολογίζεται ότι περίπου 736 εκατομμύρια γυναίκες υφίστανται σωματική ή σεξουαλική βία από το σύντροφο ή σύζυγο ή συγγενή (αδερφό, πατέρα), αριθμός που παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητος και την τελευταία δεκαετία.
Προκύπτει από τα στοιχεία της έρευνας ότι οι νεότερες γυναίκες εκτίθενται επίσης σε μεγάλο κίνδυνο, με 1 στις 4 γυναίκες ηλικίας 15 έως 24 ετών (μητέρες ή όχι) να είναι οι περισσότερο ευάλωτες.
Σας θυμίζει κάτι; Μήπως σας θυμίζει την αδικοχαμένη Καρολαιν, η οποία βρέθηκε δολοφονημένη, μόλις 20 χρονών, νέα μητέρα από το θύτη σύζυγό της; Μήπως σας θυμίζει την Ελένη Τοπαλούδη στη Ρόδο, η οποία επίσης δολοφονήθηκε από νεαρούς άνδρες;
Αναρωτιέμαι γιατί ορισμένοι αρνούνται την πραγματικότητα. Αρνούνται τα στοιχεία, αμφισβητούν τους Διεθνείς Οργανισμούς και τις έρευνες, τα οποία είναι εύκολα και δωρεάν προσβάσιμα στο διαδίκτυο. Προτιμούν να αποδοκιμάζουν παρά να αναζητήσουν πηγές και δεδομένα για τις γυναικοκτονίες, οι οποίες εχουν γίνει μάστιγα. Είναι “ασφαλέστερο να κλείνουν τα μάτια” ή είναι τόσο ισχυρά τα στερεότυπα;
Στη Δυτική Ευρώπη, η Γαλλία βρίσκεται μεταξύ των χωρών με υψηλό ποσοστό γυναικών που σκοτώθηκαν από τον σύντροφό τους, με 0,18 θύματα ανά 100.000 γυναίκες, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat το 2017. Η Γερμανία κατέγραψε ποσοστό 0.22, ενώ η Ελβετία ποσοστό 0,13 και η Ισπανία 0,12 αντίστοιχα.
Στην Ισπανία το έτος 2019 κατεγράφη η χιλιοστή ( 1.000η ) δολοφονία γυναίκας από “ανδρικό χέρι” από τότε που ξεκίνησαν να καταγράφονται οι γυναικοκτονίες δηλαδή το 2003. Επιμένουμε στη νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία και στην καταγραφή ξεχωριστά των περιστατικών ώστε να έχουμε ξεκάθαρη (και συγκρίσιμη) εικόνα της κατάστασης.
Μετά τα παραπάνω δυσοίωνα στοιχεία, η Ισπανία ανέπτυξε ένα σύστημα ειδικών δικαστηρίων που προορίζονται αποκλειστικά για υποθέσεις σεξουαλικής και σωματικής βίας κατά των γυναικών, ενώ όλοι οι επαγγελματίες, είτε γιατροί, είτε αστυνομικοί, είτε δικαστικοί είναι εκπαιδευμένοι στην αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας. Η αστυνομία επίσης, υποχρεούται από το νόμο να υποβάλει κάθε καταγγελία βίας κατά των γυναικών στους δικαστές εντός 72 ωρών.
Καλές πρακτικές υπάρχουν και πρέπει να υιοθετηθούν και να εξειδικευθούν σε κάθε χώρα. Η κυβέρνηση πρέπει να δράσει άμεσα και να οργανώσει καμπάνιες ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και να υιοθετήσει πολιτικές για την ισότητα των φύλων από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Χρειάζεται συστηματική και μέσο-μακροπροθεσμη στρατηγική για την καταπολέμηση της βίας, δεν αρκούν οι αποσπασματικές πρωτοβουλίες ή δράσεις. Δυστυχώς, η βία κατά των γυναικών δεν μπορεί να εξαλειφθεί ούτε από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε με ένα εμβόλιο, ή ένα χάπι…
