Άρθρο Παύλου Χρηστίδη Εκπροσώπου Τύπου του Κινήματος Αλλαγής, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»
Η πανδημία του κορωνοϊού επέφερε τη βαθύτερη ύφεση που αντιμετώπισαν ποτέ οι αναπτυγμένες οι οικονομίες σε καιρό ειρήνης.
Η Oxfam, σε πρόσφατη μελέτη της (The Inequality Virus-Bringing together a world torn apart by coronavirus through a fair, just and sustainable economy 2021), κάνει λόγο για τον “ιό των ανισοτήτων” που εξελίσσεται ραγδαία παγκοσμίως.
Πως αντιμετωπίζει, λοιπόν, ο υπόλοιπος κόσμος και οι εμπνευσμένες πολιτικές ηγεσίες αυτή τη νέα πραγματικότητα που προκύπτει στην μετά covid -εποχή;
Από τις ΗΠΑ μέχρι την Ευρώπη, ξανασυναντά τις αρχές της Σοσιαλδημοκρατίας, των ισχυρών προστατευτικών θεσμών, του κοινωνικού κράτους.
Με δημόσιες επενδύσεις, καινοτομία, τις ψηφιακές υποδομές, τη διαγενεακή αλληλεγγύη, με στόχο και έμφαση στην πλήρη και αξιοπρεπή εργασία, με πολιτικές αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, ίσες ευκαιρίες και σεβασμό στα δικαιώματα όλων.
Στην Ελλάδα, όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Το νομοσχέδιο Μητσοτάκη-Χατζηδάκη για τα εργασιακά εισάγει μια πραγματικά «μεταρρυθμιστική επιτελική» καινοτομία, την πληρωμή των εργαζομένων με ένα νέο «κρυπτονόμισμα» : το Ρεπό.
Με βάση τα «οικονομικά Χατζηδάκη» οι άνεργοι, με το πλεόνασμα ελεύθερου χρόνου, θα είναι οι καλύτερα αμειβόμενοι.
Ειδικά, όσον αφορά τη γενιά μας , που χτυπήθηκε σκληρά την τελευταία 10ετία, η πικρή αλήθεια του νόμου της ΝΔ είναι ότι την εξωθούν, είτε να μεταναστεύσει, είτε να γίνει μια γενιά χαμηλόμισθων, που θα δουλεύει εξαντλητικά, χωρίς τις ανάλογες απολαβές.
Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη-Μητσοτάκη αποτελεί το εγχειρίδιο της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα. Εκθεμελιώνει το εργατικό δίκαιο, επιστρέφοντάς μας, επί της ουσίας, στις ατομικές συμβάσεις. Χαρίζοντας υπερωρίες στους εργοδότες, καταργώντας τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ξεχειλώνοντας το ωράριο, απαξιώνοντας όσους έχουν συλλογικές αγωνίες , με τελικό σκοπό να διευκολύνουν τις απολύσεις, νίπτοντας τας χείρας τους με την Επιθεώρηση Εργασίας, μετατρέποντάς την σε ανεξάρτητη αρχή, ενισχύοντας, στο τέλος της συζήτησης, την ατομικότητα έναντι οποίας συλλογικότητας.
Πρόκειται για ένα τεράστιο άλμα στο χθες, που έχει ξεκάθαρη ιδεολογική σφραγίδα, τη συντηρητική. Εκείνη που εξυπηρετεί τους επιχειρηματίες – γεράκια. Εκείνους που δεν σέβονται τίποτα, παρά μόνο το κέρδος, εξαντλώντας τους ανθρώπινους πόρους.
Με το νομοθέτημα που προωθούν, επιδιώκουν την πλήρη εξουδετέρωση του νόμου 1264/1982 του ΠΑΣΟΚ, ενός από τους πιο εμβληματικούς και προοδευτικούς νόμους της μεταπολίτευσης, που έβαλε την Ελλάδα στο χάρτη των ανεπτυγμένων χωρών που σέβονται τα εργατικά δικαιώματα και προστατεύουν τις δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Θέλουν να καταργήσουν όσα κατακτήθηκαν από τον κόσμο της εργασίας με αγώνες και θυσίες δεκαετιών και ανέδειξαν τη μεγάλη σημασία και τον καθοριστικό ρόλο που αυτός έχει στην οικονομική και κοινωνική πρόοδο της χώρας.
Σε μια εποχή που οι G7 αποφάσισαν τη θέσπιση του παγκόσμιου εταιρικού φόρου 15% για τις πολυεθνικές εταιρείες, σε μια εποχή που ο πρόεδρος Μπάιντεν αυξάνει τον ελάχιστο μισθό στην Αμερική από 7,25 δολ. την ώρα (που είναι σήμερα) σε 15 δολ, στην Ελλάδα να διαμορφώνονται ανερμάτιστες εργασιακές συνθήκες που χτίζουν μια ακόμη «χαμένη εργασιακά γενιά».
Το μέλλον απαιτεί ευθύνη και σοβαρότητα. Για όσα έρχονται οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα δίχτυ προστασίας στο οποίο ανεξάρτητα από κόμματα, φύλο, τόπο γέννησης, κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα, μπορεί να εξελίξει τη ζωή του.
Το όνειρο μιας καλύτερης ζωής δε μπορεί να είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών.
