Άρθρο του Γιώργου Μπουλμπασάκου, μέλους Πολιτικού Συμβουλίου Κινήματος Αλλαγής και Μέλος της Γραμματείας της Ανανεωτικής Αριστεράς στην «Εφημερίδα των Συντακτών»:
Στα 47 χρόνια κομματικής μου στράτευσης έχω συνυπάρξει και έχω συμμετάσχει σε όλες τις μορφές ομαδοποιήσεων που υπάρχουν στους κομματικούς σχηματισμούς.
Σε φράξιες, τάσεις,ρεύματα και σε όλα τα επίπεδα της οργανωτικής δομής.Από την βάση μέχρι την κορυφή.
Δεν είμαι εγώ περίεργος αλλά αυτό συμβαίνει στην πλειονότητα των στρατευμένων κομματικών μελών.
Εκτός από την ανθρώπινη ανάγκη να μοιράζεσαι τις ιδέες σου σε επάλληλους κύκλους «εμπιστοσύνης»,ρόλο στην ύπαρξη αυτών των ομαδοποιήσεων έχει και η καθιερωμένη οργανωτική διάταξη όλων των ελληνικών κομμάτων .
Το κυρίαρχο μοντέλο είναι και παραμένει ισχυρό και στις μέρες μας,αυτό του λενινιστικού προτύπου κομματικής οργάνωσης.
Αυτό προυποθέτει κάθετη οργανωτική διάταξη, συγκεντρωτισμό και μονολιθικότητα.
Εκεί έρχονται όλες αυτές οι ομαδοποιήσεις που θέλουν να θεραπεύσουν αυτά τα δημοκρατικά ελλείματα.
Δυστυχώς όμως στο τέλος της ημέρας όλα αυτά,τις περισσότερες φορές γίνονται μηχανισμοί που απλά αναπαράγουν γνωστές παθογένειες στα συλλογικά υποκείμενα που υπηρετούν.
Τελικά αντί να θεραπεύσουν δημοκρατικά ελλείματα,κάνουν ελλειματική την εσωκομματική δημοκρατική λειτουργία.
Στην μεταπολίτευση ο χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς υπήρξε φυτώριο τάσεων και ρευμάτων.Λειτούργησαν υποδειγματικά για κάποιο διάστημα. Τελικά έγιναν οχήματα για ξεκαθάρισμα «λογαριασμών» και σήμερα κατέληξαν σε μεγάλες ασπόνδυλες ομάδες .
Το Κίνημα Αλλαγής καταστατικά, έχει αρκετές πρόνοιες για να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα.
Είναι το πρώτο που στην χώρα καταστατικά καθιέρωσε το ψηφιακό κόμμα.Η ηλεκτρονική δημοκρατία, η ηλεκτρονική ψήφος, και τα ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα είναι εργαλεία που διευκολύνουν την επικοινωνία του «κέντρου» με την «περιφέρεια», της βάσης με την ηγεσία.Μπαινουν σιγά-σιγά στην κομματική ζωή και βελτιώνουν την συμμετοχή των φίλων και των μελών του κόμματος.
Το ψηφιακό κόμμα είναι μία παράμετρος που βοηθά στην λειτουργία του κόμματος αλλα αδυνατεί και δεν πρέπει να αντικαταστήσει την ενσώματη λειτουργία.Ο διάλογος είναι διαδικασία που δεν μπορεί με τις σημερινές ψηφιακές δυνατότητες να υποκατασταθεί και υπάρχει κίνδυνος πληθώρα υποσυστημάτων που λειτουργούν στην πολιτική διαδικασία να αυτονομηθούν.
Επίσης το Κίνημα Αλλαγήςδιαθέτει Δίκτυα Πολιτών που αποτελούν σημεία συνάντησης του φορέα με τους κοινωνικούς φορείς και την κοινωνία των πολιτών.Πρόκειται για αυτόβουλες συμπράξεις και συνεργασίες μελών,φίλων,κοινωνικών συλλογικοτήτων που έρχονται να διευρύνουν την δημοκρατική λειτουργία του κόμματος.
Το Κίνημα Αλλαγής ,επίσης καταστατικά κατοχυρώνει την ύπαρξη τάσεων και ρευμάτων ιδεών.
Αλλωστε είναι λογικό και εύλογο με κάποιο τρόπο να απεικονίζεται η ιδιαίτερη ιδεολογικοπολιτική αντίληψη και η ιστορική, πολιτική καταγωγή των μελών του.
Όλα αυτά προυποθέτουν ιδεολογικές συγκλείσεις και όχι προσωποποιημένες ομαδοποιήσεις.Η διακριτή και οργανωμένη διακίνηση ιδεών και απόψεων δεν δίνει ειδικά προνόμια
στους συμμετέχοντες και κατ ουδένα τρόπο δεν υπονομεύει την ενότητα του κόμματος.
Τα ρεύματα ιδεών νομοτελειακά δεν καταλήγουν να γίνονται μηχανισμοί και εργαλεία προσωπικών επιδιώξεων.
Μπορούν να γίνουν δημοκρατικοί πολλαπλασιαστές της εσωκομματικήςλειτουργίας.
Μπορούν να γίνουν εργαλεία προγραμματικής ενότητας , σύνθεσης και μοχλοί ανάκτησης της ηγεμονίας στον κεντροαριστερό χώρο.
Έτσι θα μπορέσουμε ξανά να εκφράσουμε μια νέα συμμαχία της μεσαίας τάξης με τους μη προνομιούχους.
Έχουμε επιλέξει στρατόπεδο.
Το Κίνημα Αλλαγής έχοντας στον πυρήνα των αρχών του την σύνχρονη σοσιαλδημοκρατία και τον πολιτικό φιλελευθερισμό ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε απέναντι στην οπισθοδρόμηση και στην συντήρηση.
