Έχουν φτάσει σε τέτοια παρακμή ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αφού πλέον είναι τοις πάσι εμπεδωμένο ότι η μόνη «στρατηγική» που έχουν απέναντι στις πολιτικές μιας συντηρητικής κυβέρνησης είναι η αντιπολίτευση…στα συνδικάτα…
Στο σημερινό φύλλο της ΑΥΓΗΣ, αρθρογραφούν οι Κώστας Κάβουρας, Γιώργος Γώγος και Θεόφραστος Βαμβουρέλλης, άπαντες πολιτικοί μηχανικοί και αυτοδιοικητικοί, μέλη της ΚΕ & της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι θα περιόριζαν την αρθρογραφία τους στα πεδία που ίσως γνωρίζουν καλύτερα, δηλαδή στην τοπική αυτοδιοίκηση ή έστω στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Ειδικά για το ΤΕΕ, θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μας περιγράψουν τα έργα και τις ημέρες της διακυβερνήσεως του κόμματός τους και το πόσο τελικά βοηθήθηκε ο από δεκαετίας πληττόμενος κλάδος των πολιτικών μηχανικών. Αμ δε όμως. Σχεδόν αυτιστικά και με πλήρη ένδεια επιχειρημάτων και συγκεκριμένου σχεδίου, εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ως κόμμα – συνδικάτο και όχι ως κόμμα εξουσίας, το οποίο επιβάλλεται να αρθρώνει σοβαρό αντιπολιτευτικό λόγο απέναντι σε μια συντηρητική κυβέρνηση.
Αφού ξεκινούν την «παρέμβασή» τους με νουθεσίες προς τον κόσμο της εργασίας, συνεχίζουν με φουλ επίθεση στη ΓΣΕΕ και στον πρόεδρο αυτής, ακολουθώντας την «πεπατημένη» επιθετική στρατηγική απέναντι στα συνδικάτα, στρατηγική όμως που τελικά απέτυχε αφού οδήγησε ένα -κατ’ όνομα αριστερό κόμμα- σε πλήρη αποξένωση από τα συνδικάτα και τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών.
Δεν είναι τυχαίο ότι στα συνδικάτα οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ καταγράφουν σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο . Ίσως να είναι το μοναδικό κόμμα από τη μεταπολίτευση, που ενώ βρέθηκε στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας, αντί να ενισχύσει την ιδεολογική του κυριαρχία σε κάθε φορέα της κοινωνίας των πολιτών, το μόνο που κατάφερε ήταν διασπάσεις και διχοτομήσεις των δυνάμεών του. Ειδικά δε στη ΓΣΕΕ και στα εργατικά συνδικάτα, κατάφεραν στο τέλος της ημέρας όχι μόνο να διασπαστούν, αλλά να καταγράψουν και απώλεια εδρών στο εκλογικό συνέδριο του 2020. Κι αυτό διότι παράγοντες της Κουμουνδούρου συνεργάστηκαν με τον Πασοκογενή και γνωστό διασπαστή συνδικαλιστή της ΔΕΗ, με στόχο τη διάσπαση της παράταξης της Ε.Α.Κ που παραδοσιακά εξέφραζε στα συνδικάτα τον ευρύτερο χώρο.
Αντί λοιπόν νουθεσιών προς τρίτους, ας ασχοληθούν με τους…ιδιοκτήτες της “σχάσης” στο εσωτερικό τους και ας προβληματιστούν για τους λόγους που οι εκατοντάδες χιλιάδες συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι τους γυρνούν επιδεικτικά την πλάτη σε κάθε εκλογική διαδικασία. Εμείς στη ΓΣΕΕ και σε όλες τις οργανώσεις μέλη μας ανά την Ελλάδα γνωρίζουμε την απάντηση. Στο επιστημονικό πεδίο, η “σχάση” είναι διεθνώς γνωστή ως η διαδικασία κατά την οποία ένας ασταθής πυρήνας διασπάται (σχάται) σε δυο ή περισσότερους (μικρότερους) πυρήνες και σε μερικά παραπροϊόντα σωμάτια (όπως νετρόνια). Στο ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα η «σχάση» έχει ονοματεπώνυμο και σίγουρα δεν είναι των γνωστών επιστημόνων Όττο Χαν και Φριτς Στράσσμαν που πέτυχαν για πρώτη φορά τη διάσπαση του ατόμου…
Δημήτρης Καραγεωργόπουλος
Μέλος Διοίκησης ΓΣΕΕ – Πρόεδρος Συλλόγου Ιδιωτικών Υπαλλήλων “Η ΕΝΩΣΗ”
