Άρθρο του Μιχάλη Κατρίνη στην «Εφημερίδα των Συντακτών»:
Μπορεί για τον υπουργό Επικρατείας κ. Γεραπετρίτη η υπαναχώρηση στο ζήτημα της επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία να συμψηφίζεται με τη συμφωνία των Ευρωπαίων για το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά θεωρείται βέβαιο ότι η Τουρκία θα επαναλάβει τις προκλητικές της ενέργειες αρκετά πριν εκταμιευτεί η πρώτη δόση των πόρων που θα προέλθουν από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Είναι τελικά το Ταμείο Ανάκαμψης η εθνική σωτηρία ή το μάννα εξ ουρανού για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας; Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση ναι, αφού τα 3,9 δις ευρώ (5,5 δις η εκτίμηση 2 μήνες πριν) που θα εισρεύσουν στο εθνικό ταμείο θα έχουν σημαντική επίπτωση στο ρυθμό ανάπτυξης μιας οικονομίας που χαρακτηρίζεται, τουλάχιστον για το 2020, από:
- Πτώση τζίρου στην αγορά που υπερβαίνει τα 50 δις ευρώ
- Υστέρηση εσόδων για το κράτος πάνω από 10 δις ευρώ, τη μεγαλύτερη που έχει σημειωθεί, συγκρινόμενη ακόμα και με τα χρόνια των μνημονίων
- Ύφεση 10,5%, χωρίς να έχει σταθμιστεί πλήρως η επίπτωση του 4ου τριμήνου και του 2ου lockdown
- Ληξιπρόθεσμες οφειλές πολιτών και επιχειρήσεων προς το δημόσιο πάνω από 2 δις ευρώ, μόνο το 3ο τρίμηνο του έτους
- Ιδιωτικό χρέος προς τις τράπεζες και τους servicers που ξεπερνά τα 100 δις ευρώ
- Έλλειψη ρευστότητας για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αφού από τα 7 δις των εργαλείων ρευστότητας (ΤΕΠΙΧ ΙΙ +Ταμείο Εγγυοδοσίας) μόλις το 2,4% των χρημάτων κατέληξαν σε μικρές επιχειρήσεις
Η κυβέρνηση, βέβαια, υποστηρίζει ότι παρείχε ρευστότητα μέσω της επιστρεπτέας προκαταβολής, κάτι που ο γράφων είχε διαβλέψει από τις αρχές Απριλίου ως τη μοναδική πηγή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, όταν οι υπουργοί μοίραζαν δις ευρώ από τις τηλεοπτικές οθόνες μέσω των τραπεζών…σε λίγους και καλούς, όπως τελικά απεδείχθη.
Ποια είναι όμως η αλήθεια; 7 δις ευρώ πάνε σε 18.000 επιχειρήσεις την ίδια στιγμή που πάνω από 450.000 επιχειρήσεις συνωστίστηκαν για τα 2,2 δις ευρώ του τελευταίου κύκλου της επιστρεπτέας (Νοέμβριος 2020). ‘’Καθόλου άσχημα’’ για μια κυβέρνηση με καθαρά ταξικό πρόσημο: Τα πολλά στους λίγους και τα πολύ λίγα στους πολλούς. Επιπλέον, το Παρατηρητήριο Ρευστότητας θεσπίστηκε το Δεκέμβριο, αφού είχαν δοθεί τα χρήματα από τις τράπεζες.
Αναμφίβολα, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα είναι ο μεγάλος ασθενής της οικονομικής κρίσης της πανδημίας. Μικρή ρευστότητα, μεγάλη πτώση τζίρου, οφειλές και υποχρεώσεις από το παρελθόν (65% των επιχειρηματικών δανείων ήταν ‘’κόκκινα’’ προ κορωνοϊού) και μια δυσάρεστη έκπληξη την Πρωτομαγιά του 2021, αφού θα πρέπει να πληρώσουν:
- Οφειλές και υποχρεώσεις της 1ης καραντίνας
- Οφειλές και υποχρεώσεις της 2ης καραντίνας
- Τρέχουσες καταβολές υποχρεώσεων
- Τραπεζικές δόσεις που θα ξεπαγώσουν
Πολύ πριν την εργατική Πρωτομαγιά, την Πρωτοχρονιά, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη ξεκινά την εφαρμογή του πτωχευτικού νόμου με ρευστοποίηση της περιουσίας για όσους χρωστούν και δεν μπορούν να πληρώσουν, δηλαδή των πλειοψηφία των εμπόρων και επαγγελματιών σε αυτή τη συγκυρία. Δεν υπάρχει προστασία πρώτης κατοικίας, δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία, αφού οι στρόφιγγες των τραπεζικών δανείων παραμένουν ερμητικά κλειστές για το 90% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας. Και αυτό τη στιγμή που οι τράπεζες έχουν αντλήσει ρευστότητα 40 δις ευρώ από την ΕΚΤ (με αρνητικό μάλιστα επιτόκιο) με την εγγύηση των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου και παρουσιάζουν αυξημένες καταθέσεις 11 δις ευρώ από την έναρξη της κρίσης.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι ένα: Μπορεί μια κυβέρνηση που δε διαθέτει στοιχειώδη σχεδιασμό και δεν έχει λάβει καμία, σχεδόν, πρόνοια για τη στήριξη των βιώσιμων επιχειρήσεων, αλλά απλά συνυπογράφει τις επιλογές των τραπεζών ως προς το ποιες από τις επιχειρήσεις της χώρας θα λάβουν δάνειο με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου (!) να έχει σοβαρή στρατηγική για την αξιοποίηση των 32 δις ευρώ που θα έρθουν από το Ταμείο Ανάκαμψης;
Αυτό μένει να αποδειχθεί, αν και πολύ φοβάμαι ότι οι αποφάσεις είναι ήδη ειλημμένες, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στον προϋπολογισμό, σχετικά με το που θα κατευθυνθούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Ειλημμένες αποφάσεις απ’ έξω…σίγουρα μια κακή ανάμνηση. Γίνεται ακόμα χειρότερη (ως αίσθηση) όταν αναλογιστεί κανείς ότι τα όποια κονδύλια θα τα διαχειριστεί μια κυβέρνηση που θεωρεί την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα ως το βασικό πρόβλημα για την έλλειψη παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, προσυπογράφοντας τη σχετική έκθεση της ‘’επιτροπής σοφών’’ του κ. Πισσαρίδη.
Το Κίνημα Αλλαγής μέσα από τη δομημένη πρότασή του για το Ταμείο Ανάκαμψης προτείνει την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, με έμφαση στη μεταποίηση και τον πρωτογενή τομέα, την ενίσχυση του τουρισμού όλο το χρόνο, τον ψηφιακό μετασχηματισμό της οικονομίας μέσα και από συνέργειες, τον εκσυγχρονισμό της διοίκησης και τις δημόσιες επενδύσεις. Προτείνει, όμως, ταυτόχρονα τη στήριξη των επιχειρήσεων που άντεξαν 10 χρόνια κρίσης και παλεύουν να επιβιώσουν σε αντίξοες συνθήκες.
Η βέλτιστη αξιοποίηση των 32 δις απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις, οι οποίες δε θα εξαντλούνται σε διευθετήσεις με επιμέρους ομάδες και φορείς που θα διεκδικούν για τον εαυτό τους να μην αλλάξει τίποτα. Και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα πρέπει να έχει μεγάλο μερίδιο από την πίτα των πόρων, αλλά θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να βελτιωθεί.
Η χώρα χρειάζεται όσο ποτέ μια αλλαγή, στην οικονομία, την πολιτική κουλτούρα και τις στοχεύσεις. Στην αλλαγή αυτή, όμως, δεν πρέπει κανείς να μείνει μόνος του. Και αυτή είναι η πραγματική ‘’κόκκινη γραμμή’’ κ. Γεραπετρίτη.
