Γράφει ο ‘Σαλβαδόρ’
Ο Αιμιλιανό Ζαπατα σκοτώθηκε σε ενέδρα των κυβερνητικών δυνάμεων μια μέρα σαν σήμερα στις 10/4/1919…. Πολλές είναι οι ιστορίες και οι θρύλοι που τον ακολούθησαν από τότε…
Μια πηγή αναφέρει πως ο Ζαπατα πεφτοντας νεκρός από τις σφαίρες των στρατιωτών ψιθύρισε ένα γυναικείο όνομα πριν ξεψυχησει, το όνομα Νάγια που κατά πάσα πιθανότητα ήταν μια παλιά του αγαπημένη. Το ίδιο όνομα φέρεται να είχε και μια κοπελα που ίσως η περιπέτεια που είχε για χάρη της τον οδήγησε να γίνει παράνομος και πρωτοστάτης της Αγροτικής Επανάστασης στο Μεξικό του 1910 εναντίον του προέδρου Ντίας. Σε ηλικία μόλις 15 ετών εργαζόταν μαζί με τον πατέρα του στα μεγάλα κοπάδια αγελαδων, ενός μεγαλογαιοκτημονα στην πατρίδα του το Μολερο. Ένα μεσημέρι ο αυταρχικός γαιοκτημονας είδε τον Αιμιλιανό να συνομιλεί με την 14χρονη κόρη του. Αμέσως έστειλε τους φρουρούς του και τον έπιασαν και τον οδήγησαν στην πλατεία ενώπιον του πατέρα του και των άλλων κατοίκων. Ο πατέρας του Ζαπατα ζήτησε από τον γαιοκτημονα να μην σκοτώσει το υιό του και εκείνος το δέχτηκε με τον όρο να τον μαστιγώσει στα χέρια του….Ο Ζαπατα έβγαλε το πουκάμισο του και κράτησε τα χέρια του πατέρα του… Ο γαιοκτημονας τον χτύπησε τόσες φορές μέχρι που ο 15χρονος Αιμιλιανό λιποθύμησε. Την επόμενη μέρα το πρωί ξύπνησε έχοντας τον πατέρα του στο πλευρό του, με τον γερό και φοβισμένο πατέρα να του λέει : “Δοξα τον κύριο και Θεό μου… Ζεις Αιμιλιανό.. Ζεις…”.
Τότε ο Ζαπατα του απάντησε : “Όχι πατέρα δεν θέλω να ζω έτσι… Δεν είναι ζωή με τιμή αυτό..”.
Λίγες μέρες μετά έφυγε από το Μολερο.. Η ζωή και η επανάσταση είχαν αποφασίσει πια για εκείνον.