Για τον Ανδρέα Παπανδρέου η απόφαση και η επιλογή αλλαγης, στο καθεστώς δημόσιας υγείας και η ανάγκη του λαού για κοινωνικοποιηση της δημόσιας ασφάλισης και της παροχής ιατροφαρμακευτικης περίθαλψης ήταν το κύριο συστατικό της πολιτικής θεμελίωσης, των εξαγγελιων, της ίδιας της ιδεολογίας του ΠΑΣΟΚ στον δρόμο για την κυβέρνηση και τον κοινωνικό Σοσιαλισμό. Το ζήτημα και η ουσία των προεκλογικων εξαγγελιων του Ανδρέα, ήταν πέραν από την πρωταρχική δημιουργία Δημοσίου-κοινωνικού φορέα ιατρό-φαρμακευτικής περίθαλψης (Προσβάσιμο απ’ολους τους ασφαλισμένους) ήταν η ένταξη όλων των νοσοκομείων και των ιατρικών ιδρυμάτων σε ένα πρώτο καθεστώς λειτουργίας υπό το υπουργείο υγείας για 4 χρόνια τουλάχιστον, έως ότου διαμορφωθεί και πρακτικά Δημόσιο Σύστημα Υγείας (Που δεν υπήρχε στον χαρακτήρα που έπρεπε πριν το 1981) και να κατασκευαστουν Νοσοκομειακες μονάδες στις πρωτεύουσες όλων των Νομων της χώρας αλλά και όσο γινόταν περισσότερα κέντρα υγείας σε απομακρυσμενα προάστια και επαρχιακούς νόμους.

Ήδη από το 1980 ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ανακοινωσει το μακροπνοο σχέδιο κοινωνικοποιησης της Υγείας από την επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ανδρέας Παπανδρέου 1980: “Την υγεία θα κοινωνικοποιησουμε, θα δημιουργήσουμε δίκτυο κέντρων υγείας και νοσοκομειακων μονάδων σε όλη την χώρα… Σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη… Κάθε πολίτης θα διαθέτει καρτελα υγείας με την οποία θα υποχρεώνει τις υπηρεσίες να τον εξυπηρετούν… Μπροστά στην Αρρώστια και τον Θάνατο δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί.. “.