Μετά την επιστροφή του από το εξωτερικό το 1974 και την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Παπανδρέου ξεκίνησε τον αγώνα, για την πολιτική θεμελίωση της κυριαρχίας του κινήματος μέσα στην επόμενη δεκαετία. Η κέντρο- αριστερή ιδεολογική προσέγγιση μαζί με την επιχειρηματολογια για Κοινωνικό Σοσιαλισμό, Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Συμμετοχή και Αλλαγή οικονομικού μοντέλου δεν βρήκαν απλά απηχηση γιατί ξεπέρασαν τα δυσνόητα συνθήματα της στείρας και δογματικής Αριστεράς, αλλά και γιατί πάρα πολύ απλά μίλησε με λόγια απλά κατανοητά, χωρίς ιδεολογικούς και πολιτικοποιημενους η’ οικονομικούς όρους στον απλό πολίτη. Θέλησε απλά μιλώντας την καθημερινή γλώσσα και χρησιμοποιώντας το πολιτικό αίσθημα δικαίου ως στόχευση να εξηγήσει την ανάγκη της επόμενης ημέρας.. Την ανάγκη της νέας Ελλάδας που δεν θα βασίζεται στους αυστηρούς τεχνοκρατες, με την σκληρή γλώσσα των αριθμών που δεν κατέχουν καμία εικόνα ανθρωπισμού αλλά με το πολιτικό όραμα μιας άλλης κοινωνίας και Ελλάδας…

“Ο τεχνοκρατης δεν έχει συνείδηση, δεν έχει θέση μεσα στην κοινωνική δομη. Είναι πληρωμένο χέρι.. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκρατης για να σου κάνει την δουλειά… Λοιπον η λέξη Τεχνοκρατης δεν είναι ουδέτερη λέξη… “

(Ανδρέας Παπανδρέου προς αντιπροσώπους κλαδικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ στις 10/7/1975)