Η Νάντια Γιαννακοπούλου είναι το πρόσωπο της εβδομάδας αναμφίβολα. Έφερε στην επιφάνεια τα προβλήματα που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ αλλά και τις αντιδράσεις για τα όσα λέγονται και ακούγονται για ενδεχόμενες συμφωνίες εκεχειρίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και συνεργασίες. Την Πέμπτη έστειλε μια επιστολή απευθυνόμενη στην πρόεδρο του κόμματος, κ. Φώφη Γεννηματά και την Κοινοβουλευτική Ομάδα θέτοντας συγκεκριμένους προβληματισμούς. Η Τρικούπη αντέδρασε αμήχανα χαμηλώνοντας όμως τους τόνους. Ωστόσο η επιστολή δεν πέρασε απαρατήρητη και θορύβησε την ηγεσία και όχι μόνο.
Η βουλευτίνα του Κινήματος Αλλαγής μιλά αποκλειστικά στο protothema.gr βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους και απαντώντας σε ερωτήσεις για μια σειρά θεμάτων.
«Κάποιοι διακινούν απαράδεκτα ευφυολογήματα και καταφεύγουν σε χαρακτηρισμούς για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο και την ουσία της επιστολής μου»
Για τους λόγους που έστειλε την επιστολή αλλά και τις συζητήσεις που ακολούθησαν, κυρίως στο παρασκήνιο, απαντά:
«Οφείλω να σημειώσω πριν απ΄όλα ότι νοιώθω έκπληξη και θλίψη από ορισμένες δήθεν αναλύσεις – ευτυχώς είναι λίγες – που μετά την δημοσιοποίηση της επιστολής μου αναφέρονται σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Δεν έχω τίποτα με κανέναν. Φαίνεται όμως ότι κάποιοι διακινούν απαράδεκτα ευφυολογήματα και καταφεύγουν σε χαρακτηρισμούς για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο και την ουσία της επιστολής μου. Κάποιοι ανακάλυψαν ότι είμαι σε κάποια δήθεν «δεξιά πτέρυγα», κάποιοι ότι βάζω το προσωπικό συμφέρον πάνω από το κομματικό, κάποιοι ότι προκαλώ εσωστρέφεια… Κάποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να μιλάνε στο παρασκήνιο για πειθαρχικά μέτρα. Πρόκειται για αστειότητες και παρωχημένες τακτικές που δεν στέκονται στην ουσία των θεμάτων που εγγράφως απέστειλα προς την Πρόεδρο και την Κοινοβουλευτική μας Ομάδα.
Ας τα βάλουμε όλα σε μια σειρά. Έστειλα μια επιστολή. Τι έγραφα σ΄αυτή; Πρώτον, ότι για μείζονα θέματα όπως Μεταναστευτικό, το Ασφαλιστικό αλλά και για άλλα θέματα όπως ο έλεγχος των οικονομικών των ΜΚΟ κ.α. δεν έχουμε συζητήσει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και δεν έχουμε συναποφασίσει για τη στάση μας. Υπάρχει κανείς άραγε που το αρνείται αυτό; Υπάρχει άραγε κανείς που το διαψεύδει; Που έπρεπε λοιπόν να απευθυνθώ αν όχι στο κόμμα μου, στην Κοινοβουλευτική μου Ομάδα; Μήπως υπάρχει η άποψη ότι η Κ.Ο δεν πρέπει να συζητάει, να διαμορφώνει απόψεις; Που το περίεργο; Τι είναι ένας Βουλευτής; Ένας δημόσιος υπάλληλος που πρέπει απλά να υλοποιεί κάποια γραμμή, χωρίς να συζητάει, χωρίς να συμμετέχει στην διαμόρφωσή της άποψης του Κινήματος;
Δεύτερον, έγραφα ότι το τελευταίο διάστημα ακούγονται και γράφονται διάφορα για «καφέδες», συζητήσεις για μορατόριουμ με τον ΣΥΡΙΖΑ, για ενδεχόμενες συγκλίσεις και άλλα που δεν συνάδουν με τις συλλογικές αποφάσεις μας για την αυτόνομη πορεία μας. Ζήτησα επομένως μια συζήτηση γι αυτό το θέμα. Που είναι το περίεργο και πάλι; Δεν γράφονταν διάφορα; Δεν δημιουργούσαν αυτά απογοήτευση και σύγχυση σε φίλους και ψηφοφόρους μας; Δεν είδα όμως τις ίδιες διαρροές απέναντι σ΄ολα αυτά τα δημοσιεύματα και τις αναλύσεις. Τώρα που έγραψα την επιστολή, κάποιοι ανακάλυψαν «δεξιές πτέρυγες», λένε και διαδίδουν ότι εγώ φλερτάρω με την Ν.Δ και άλλες ανοησίες. Σας διαβεβαιώνω ότι το μόνο μου μέλημα είναι η αυτόνομη πορεία της παράταξής μας και το δυνάμωμά της. Και ότι το ίδιο ακριβώς θα έκανα εάν όλη αυτή η φημολογία και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αφορούσε συγκλίσεις με την Ν.Δ. ή άλλα κόμματα»
Για τη λεγόμενη “δεξιά“ πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ η ίδια υπογραμμίζει πώς «όλη αυτή η Θεωρία κατασκευάστηκε για να με πλήξει και να υποβαθμίσει τις παρατηρήσεις μου και τις προτάσεις μου». Και συνεχίζει, «είναι ντροπή για κάποιους να διαρρέουν ότι φλερτάρω με την Ν.Δ. Ανήκω σε μια γενιά που δραστηριοποιήθηκε στο ΠΑΣΟΚ στα δύσκολα και όχι στην περίοδο των νικών και της ευφορίας. Έδωσα μάχες όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα των «δοσίλογων» για κάποιους «πολύ αριστερούς» και όταν πολλοί «μετακόμιζαν» για να ξαναβρεθούν σε ένα κόμμα εξουσίας. Προέρχομαι από μία οικογένεια βαθιά δημοκρατική, έχω φυτρώσει και μεγαλώσει μέσα στο ΠΑΣΟΚ, και σας υπενθυμίζω ότι τις πιο σκοτεινές και δύσκολες ώρες για την παράταξη μου ήμουν στην πρώτη γραμμή της μάχης ως υποψήφια βουλευτής τότε Μεσσηνίας, γνωρίζοντας ότι δεν θα βγει έδρα για το ΠΑΣΟΚ. Ας μην τα λένε λοιπόν όλα αυτά κάποιοι, ας μη τα λένε προς μία βουλευτή που δίνει καθημερινές μάχες σε μια από τις πιο δύσκολες περιοχές για το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής, τον Δυτικό Τομέα Αθήνας. Ας μη τα λένε προς οποιονδήποτε βουλευτή, που δίνει τις ίδιες μάχες σε κάθε περιφέρεια της χώρας.
Στο Κίνημα Αλλαγής πρέπει να υπάρχει μια μόνο «πτέρυγα» στελεχών και βουλευτών, εγώ σε αυτήν την μεγάλη ομάδα ανήκω: Σ΄αυτούς που αγωνιούν για την πορεία του Κινήματός μας. Σ΄αυτούς που δίνουμε όλες τις δυνάμεις μας για την οργανωτική και πολιτική αυτονομία του, για το δυνάμωμά του.
Φοβάμαι ότι όλη αυτή η συζήτηση επιδιώκει να επιβάλει και μάλιστα με άσχημο τρόπο σιωπητήριο σε σκέψεις, προτάσεις και ανησυχίες που υπάρχουν στην κοινωνική και εκλογική μας βάση για την πορεία μας. Ξέρετε την προηγούμενη Κυριακή έκανα μία εκδήλωση στο Περιστέρι στην οποία παραβρέθηκαν πάνω από 1.000 πολίτες. Εκεί στην επικοινωνία με τον κόσμο έβλεπες κι άκουγες ποιες είναι οι θέσεις και οι αγωνίες τους. Αυτές τις ανησυχίες και τον πόνο των ανθρώπων μας πρέπει να αφουγκραστούμε και να προχωρήσουμε μπροστά με ξεκάθαρη πολιτική ταυτότητα, χωρίς ασάφειες και θολούρες. Εγώ ένα ξέρω μέσα από την εμπειρία του ΠΑΣΟΚ όπως την έζησα από μικρό παιδί μέσα από την πολιτική δράση του πατέρα μου και στην συνέχεια την δική μου: Τα κόμματα δυναμώνουν όταν ξεκαθαρίζουν μέσα από συνθέσεις τις απόψεις τους. «Σιωπητήρια» δεν μπορεί να επιβάλλονται. Αυτά είναι που οδηγούν συνήθως σε εσωστρέφεια και συρρίκνωση».
«Όλοι κρινόμαστε»
Για όσα ακούγονται παρασκηνιακά αλλά και για τους συντρόφους της από το Κίνημα Αλλαγής που άφησαν εμμέσως πλην σαφώς αιχμές τα προηγούμενα 24ώρα απαντά ότι «δεν θέλω να κάνω κανένα άλλο σχολιασμό, πολύ περισσότερο να αναφερθώ σε χαρακτηρισμούς και σε πρόσωπα που τους εξέφρασαν. Όλοι κρινόμαστε. Εμένα με ενδιαφέρουν τα πολιτικά θέματα, όπως και τα ζητήματα συλλογικής και δημοκρατικής λειτουργίας, τα θέματα της Στρατηγικής μας, τα θέματα της πολιτικής και αντιπολιτευτικής ατζέντας μας».
Για ΣΥΡΙΖΑ: Τι είδους Κεντροαριστερά μπορεί να προκύψει από μια συνάντηση και συνεργασία μας; Ακόμη μας χωρίζουν πολλά, πολιτικά και ιδεολογικά.
Η επιστολή της κ. Γιαννακοπούλου αφορούσε μεταξύ άλλων και τον πολιτικό καφέ Φλαμπουράρη-Γείτονα, στην ερώτηση γιατί και η ίδια είναι τόσο αρνητική σε ένα ενδεχόμενο συνεργασίας απαντά ξεκάθαρα διευκρινίζονταςότι «για την αυτόνομη πορεία μας, όπως και για το πως στεκόμαστε απέναντι στην Ν.Δ και το ΣΥΡΙΖΑ έχουμε ομόφωνες αποφάσεις των Συνεδρίων μας». Δεν είναι απόφαση ενός μόνο προσώπου. Πρόκειται για ομόθυμη βούληση όλων μας. Γι αυτό και μου φαίνονται περίεργα τα περί μορατόριουμ, συγκλίσεων, αντιπολιτευτικών μετώπων. Τι νόημα έχουν όλα αυτά άραγε; Τι σημαίνει για παράδειγμα μορατόριουμ με τον ΣΥΡΙΖΑ; Πιστεύουν αλήθεια κάποιοι ότι μπορεί εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, μία ολόκληρη παράταξη, το ΠΑΣΟΚ, που ένιωσαν να υβρίζονται και να κατηγορούνται άδικα από ένα λαϊκίστικο μόρφωμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που χέρι χέρι με τους ακροδεξιούς του κ. Καμμένου, μπορούν ξαφνικά να αισθανθούν ότι υπάρχει κοινός τόπος για σύγκλιση; Πιστεύει κανείς ότι μπορεί να ξεχαστεί το παιχνίδι με το μέλλον της χώρας το καλοκαίρι του 2015; H ισοπέδωση της μεσαίας τάξης; Tο επικίνδυνο παιχνίδι με τους θεσμούς, με την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την ελευθερία του Τύπου και τις Ανεξάρτητες Αρχές από αυτόκλητους ριζοσπάστες τότε και τώρα δήθεν γενικά προοδευτικούς;
Δεν πρόκειται για εμμονή στο παρελθόν. Πρόκειται και για το σήμερα. Αυτό είναι και το χειρότερο. Έχετε αντιληφθεί έστω σήμερα κάποια σοβαρή αυτοκριτική από τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ; Εγώ βλέπω για κομβικά ζητήματα μια επιστροφή του στις χειρότερες λαϊκίστικες στιγμές του της περιόδου 2011- 2014. Άρα τι είδους Κεντροαριστερά μπορεί να προκύψει από μια συνάντηση και συνεργασία μας; Ακόμη μας χωρίζουν πολλά, πολιτικά και ιδεολογικά.
Από εκεί και πέρα τίποτα δεν είναι στατικό. Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν, όλες οι πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να δουν το μέλλον τους. Υπάρχουν όμως και μείζονα θέματα για την πορεία της χώρας. Όλα αυτά πρέπει να διαμορφώσουν ένα τοπίο που να επιβάλλει συνεννόηση των κομμάτων και επί μέρους συγκλίσεις με άλλους χώρους. Άλλο όμως αυτό και άλλο τα μορατόριουμ και οι συγκυριακές συγκλίσεις. Σε κάθε περίπτωση οι συνεργασίες και οι συγκλίσεις με άλλα κόμματα είναι απόφαση των κομματικών οργάνων μας και της κοινοβουλευτικής μας ομάδας και όχι μεμονωμένων προσώπων. Το μείζον όμως θέμα είναι εμείς να έχουμε ένα πλαίσιο σύγχρονων θέσεων, άξονες μίας καθαρής πολιτικής και στην βάση αυτή να βλέπουμε ποια συνεργασία στέκει και ποια όχι».
Για τις δημοσκοπήσεις και τα στάσιμα ποσοστά: «Προφανώς με απασχολούν και με προβληματίζουν»
Προφανώς με απασχολούν και με προβληματίζουν και δεν είμαι η μόνη. Αυτά τα δημοσκοπικά ευρήματα σε συνδυασμό με τα ερεθίσματα που παίρνουμε από την επαφή μας με την κοινωνία πρέπει να μας απασχολούν και να μας απασχολήσουν και στην Συνδιάσκεψη. Γιατί δεν αυξάνονται τα ποσοστά μας την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει σ΄αυτή την φάση να έχει εσωτερικά προβλήματα και να χάνει δυνάμεις; Γιατί δεν επιστρέφουν οι δυνάμεις που πήγαν από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δεν φαίνεται να αρέσουμε στους νέους; Γιατί ενώ σε νευραλγικούς χώρους όπως η Αυτοδιοίκηση, τα Πανεπιστήμια, τα Σωματεία έχουμε σημαντικές δυνάμεις και επιτυχίες, αυτές δεν μεταφράζονται και σε αύξηση της εκλογικής και πολιτικής επιρροής μας; Τι θα πούμε στο 1.000.000 ψηφοφόρους που την τελευταία δεκαετία οδηγήθηκαν στην αποχή; Τι αναζητούν; Αυτά πρέπει να μας απασχολήσουν και πιστεύω ειλικρινά ότι μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή με καθαρές, προοδευτικές μεταρρυθμιστικές θέσεις και προτάσεις.
Τον επόμενο μήνα (περίπου μέσα Μαρτίου) το Κίνημα Αλλαγής ετοιμάζει την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η κ. Γιαννακοπούλου αναφερόμενη στους στόχους που έχει σημειώνει ότι η Συνδιάσκεψη πρέπει να εκπέμψει ισχυρό μήνυμα αντεπίθεσης του Κινήματος Αλλαγής στην βάση σαφούς Στρατηγικής και Πολιτικής ατζέντας, στοχεύσεων, επεξεργασμένων θέσεων που να κάνουν καθαρά τα πιστεύω μας και όχι απλά τα σημεία που διαφωνούμε με τους άλλους. Να γίνει δηλαδή σαφές εμείς τι προτείνουμε για το πως θα έρθει Ανάπτυξη στην Ελλάδα, πως θα αντιμετωπιστεί το Δημογραφικό, πως θέλουμε την Παιδεία ή το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Να ανοίξουμε την ατζέντα μας με τα σύγχρονα προβλήματα της εποχής, όπως αυτά που απορρέουν από την Κλιματική Αλλαγή ή από την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση και τις μεγάλες αλλαγές που θα επιφέρει στην εργασία και την ζωή μας. Να μιλήσουμε τολμηρά υπεύθυνα και πατριωτικά για θέματα που λειτουργούν ως απειλή για την χώρα όπως η Τούρκικη επιθετικότητα και οι διαστάσεις που παίρνει το Μεταναστευτικό.
Υπάρχουν ταυτόχρονα τα θέματα της οργανωτικής ανασυγκρότησης και αναζωογόνησης, της εσωκομματικής μας λειτουργίας και Δημοκρατίας, της ενεργοποίησης δυνάμεων με εμπειρία και τεχνοκρατική άποψη και της ανανέωσης του χώρου. Έχουμε χρέος να ξαναπιάσουμε το νήμα με την νέα γενιά και τα δυναμικά στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας. Να δούμε πως θα δώσουμε την μάχη του Κέντρου που την χάσαμε και στις Βουλευτικές Εκλογές και φαίνεται να μην μπορούμε ακόμη να διεκδικήσουμε τον χώρο αυτό. Αυτό πρέπει να είναι και ο οδηγός μας για την διαμόρφωση των θέσεών μας.
Πηγη: protothema.gr
