Ο κόσμος αλλάζει. Και όσο αυτό συμβαίνει, η πολιτική σύγχυση μεγαλώνει. Και μεις, ανασφαλείς, ψάχνουμε παραδείγματα να κρατηθούμε. Και περιέργως τείνουμε να ερμηνεύουμε κάθε πολιτική επιτυχία όπως μας βολεύει -τόσο ταιριαστά success stories σε τόσο αταίριαστες περιπτώσεις.
Αναζητούμε τον ριζοσπαστισμό στο λόγο μας, στις δράσεις μας, στα ρούχα μας ακόμη· όχι όμως για να υπερβούμε τις δυσκολίες ενός πολιτικού και οικονομικού μετασχηματισμού των κοινωνιών που απαιτούν οι νέες συνθήκες, αλλά για να ταυτιστούμε με τους πολλούς που δικαίως φοβούνται την αλλαγή ή γενικότερα τον προοδευτισμό (ο ορισμός του προοδευτικού που μου αρέσει είναι του ατόμου που πιστεύει ότι το μέλλον είναι καλύτερο από το παρόν ή το παρελθόν).
Έτσι,
ριζοσπάστης είναι αυτός που παλεύει να αφήσει τα κακώς κείμενα της χώρας του στο χθες και να κάνει τις δημοκρατικές υπερβάσεις στο αύριο -ριζοσπάστης είναι και κείνος που θέλει να κρατήσει τη χώρα στο χθες, κόντρα στις αλλαγές που έρχονται.
Ριζοσπάστης είναι αυτός που υπηρετεί το ευρωπαϊκό όραμα ( ως ριζοσπαστικό πολιτικό πείραμα) και επιδιώκει την ολοκλήρωσή του, παλεύοντας κατά τη διάρκεια για τις αξίες που ο ίδιος θέλει η Ε.Ε. να πρεσβεύει -ριζοσπάστης είναι και κείνος που αναζητεί την έξοδο από την Ε.Ε., την επιστροφή στην απομόνωση των απροσπέλαστων συνόρων και των κλειστών κοινωνιών.
Ριζοσπάστης είναι αυτός που ορίζει ένα σαφές οριοθετημένο πολιτικό σχέδιο, του οποίου τις αρχές και αξίες δεν διαπραγματεύεται -ριζοσπάστης είναι και κείνος που πετροβολεί χωρίς σχέδιο, εχθρευόμενος κάθε φορά και ένα διαφορετικό »σύστημα», εντός και εκτός συνόρων.
Ριζοσπάστης είναι αυτός που αποδέχεται ένα σύνολο πολιτικών αξιών και αναζητεί την επαναθέσμιση του πολιτικού στάτους προς όφελος της περισσότερης δημοκρατίας/ισότητας/κοινωνικής δικαιοσύνης -ριζοσπάστης είναι και κείνος που πολεμά ακόμη και τις ίδιες τις αξίες, για να μαζέψει λίγη δυσαρέσκεια και να την μετατρέψει σε εξουσία για τον ίδιο.
Σε ό,τι με αφορά, δεν πιστεύω σε ριζοσπάστες 2 ταχυτήτων. Δεν υπάρχουν ριζοσπάστες και ριζοσπάστες. Υπάρχουν ριζοσπάστες και αντιδραστικοί.
Οι ριζοσπάστες μπορούν να ορίσουν τη διαφοροποίησή τους, αφού βεβαίως ορίσουν πολιτικά και το κατεστημένο(σύστημα) ή το μέτωπο ή τον εχθρό. Και βεβαίως μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνάμεις της σύνθεσης χωρίς να περνούν τις κόκκινες γραμμές τους και να μεγαλώνουν μέσα από τις ιδέες τους.
Οι αντιδραστικοί δεν μπορούν να ορίσουν τι πρεσβεύουν, ούτε βέβαια δύνανται να αυτοπροσδιορισθούν πολιτικά. Δεν υπάρχει διάθεση σύνθεσης, συνεργασίας, συμπόρευσης. Καμιά φορά μάς μπερδεύουν κιόλας, ως ριζοσπάστες μια της μίας και μια της αντίθετης κατεύθυνσης -ριζοσπάστες ντεμέκ. Η μόνη δύναμη που τους καθοδηγεί είναι η αυτοαναφορικότητά τους, ο δήθεν εναλλακτισμός τους που πηγάζει από τη ματαιοδοξία τους.
Kαι για να τελειώνω -κανένα εύσημο στους »ριζοσπάστες».
Γράφει ο Στέφανος Παραστατίδης
