Ένα παλιό ενεχυροδανειστήριο, στο κέντρο της Στήβενσον Σκουέρ, εκεί που χτυπάει η καρδιά της νυχτερινής ζωής του Μάντσεστερ –προπύργιο των αγώνων της εργατικής τάξης και εμβληματική βιομηχανική πόλη στα μέσα του 19ου αιώνα– έχει μεταλλαχθεί σε ένα από τα πιο δημοφιλή μπαρ της περιοχής. Και οι θαμώνες του σχεδόν πάντα κοντοστέκονται στην είσοδο για να χαζέψουν εμπορεύματα από την προηγούμενη ζωή του συγκεκριμένου μαγαζιού: ηλεκτρικές κιθάρες, ρολόγια, συσκευές τηλεόρασης και ένα κολιέ πέρλες, ασορτί με τα σκουλαρίκια και την καρφίτσα του.
Το Dusk til Pawn, το μπαρ-ενεχυροδανειστήριο, δεν είναι το μοναδικό στην περιοχή. Εκεί, αλλά και σε άλλες πόλεις της Αγγλίας, η νυχτερινή διασκέδαση έχει βρει ένα καινούργιο νόημα, μια τάση που δείχνει να εδραιώνεται τα τελευταία χρόνια, το φαινόμενο της μεσαίας αστικής τάξης να θέλει να «παίξει τον φτωχό» στα στέκια που κάποτε σύχναζαν πραγματικοί φτωχοί και καταφρονεμένοι. Αφού λοιπόν η «φτώχεια είναι chic», δεν έμενε παρά να μετατραπούν αποθήκες, πρώην δημοτικά εστιατόρια συσσιτίων ακόμη και δημόσια πλυντήρια σε μοδάτα κέντρα και μαγαζιά με δυνατή μουσική και ποτά.
Σύμφωνα με την κοινωνιολόγο Κάρεν Χάλντον –η ίδια που επινόησε τον όρο «Η κομψότητα της φτώχειας»–, αυτή η νέα μόδα τού να μετατρέπονται πρώην στέκια όπου σύχναζαν εργάτες, άνεργοι ή άστεγοι σε πολυτελή μπαρ και νυχτερινά κέντρα, τείνει να πάρει γενικευμένες διαστάσεις μετατρέποντας ουσιαστικά τις συνθήκες ζωής της εργατικής τάξης σε διασκέδαση – συχνά πανάκριβη.
«Η μεσαία αστική τάξη, έχοντας εδώ και πολλά χρόνια απολέσει τη δυνατότητά της να αναπτύσσεται και να επεκτείνεται, σε μια προσπάθεια να βρει “ρίζες” για να σταθεί, τόπους για να υπάρξει ή να νιώθει ότι “ανήκει” κάπου, επιδιώκει έστω και πρόσκαιρα να συμμετέχει σε αυτόν τον ζεστό, τραχύ, σέξι, αυθεντικό και πραγματικό κόσμο που αντιπροσωπεύει γι’ αυτούς η εργατική τάξη».
Σίγουρα η γοητεία τού να φαντασιώνεται κανείς ότι ζει και διασκεδάζει στα στέκια που συχνάζουν τα φτωχόπαιδα των εργατικών συνοικιών είναι ακαταμάχητη. Και προσοδοφόρα. Στο Μάντσεστερ λοιπόν αλλά και σε άλλες πόλεις της Αγγλίας η «φτώχεια είναι chic» κι έχει στιλ. Αρκεί να είναι για ένα βράδυ και κυρίως να μην μας αφορά και να μην μας αγγίζει! Μακριά από μας!
Της Μαρίας Τσοσκουνόγλου στο athensvoice.gr
