Η ομιλία Παπανδρέου στην Οργανωτική Επιτροπή της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του κινήματος, περιείχε μία σειρά αναλύσεων και παρουσιάσεων θέσεων και στόχων, με επίκεντρο τον Έλληνα και τον αγώνα που δίνει για την επιβίωση, με την υπόσχεση, ότι θα συνεχιστεί η μάχη της “Αλλαγής”.

“Συντρόφισσες, Σύντροφοι,

Αγαπητές Φίλες, Αγαπητοί Φίλοι,

Σήμερα στέλνουμε μήνυμα αποφασιστικότητας και ελπίδας.

Μήνυμα καθαρό και ηχηρό, για τη θέλησή μας, να αγωνιστούμε και να ολοκληρώσουμε ένα έργο, που ξεκινήσαμε κάποια χρόνια πριν, αλλά δεν το τελειώσαμε.

Την ΑΛΛΑΓΗ της χώρας.

Γι’ αυτό το όραμα δώσαμε και δίνουμε μάχες.

Δύσκολες μάχες.

Όταν με τόσους άλλους μαζί ιδρύσαμε το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών το κάναμε για να δώσουμε αυτές τις μάχες.

Ξέραμε, ξέρουμε ότι επιλέξαμε έναν δύσκολο δρόμο.

Να χτίσουμε την ΑΛΛΑΓΗ στην πατρίδα μας επάνω σε στέρεες βάσεις.

Με αλήθειες. Κάνοντας σοβαρή και σωστή διάγνωση και των προβλημάτων της χώρας και των δυνατοτήτων του Ελληνισμού.

Για αυτό επιλέξαμε να είμαστε απέναντι στα εύκολα λόγια, τα ψέμματα, τους μύθους, τη συνωμοσιολογία και τις κατασκευασμένες ειδήσεις.

Μάχες απέναντι σε μια λογική που εύκολα πουλάνε – και η δεξιά και η αριστερή συντήρηση -, ότι είναι οι σωτήρες, οι πρωτοπόροι, οι μεσσίες που θα σώσουν την Ελλάδα με μαγικό τρόπο. Κατατροπώνοντας όλους τους εχθρούς. Αρκεί να βάλουμε φωνή, να σκίσουμε μνημόνια και να πετάξουμε στη θάλασσα την τρόικα.

Μια λογική, απλά, ψηφοθηρική.

Ακούγεται ευχάριστα στον κάθε πονεμένο Έλληνα και Ελληνίδα.

Όμως αυτήν την αντίληψη πληρώνουν ακριβά σήμερα ο Έλληνας, η Ελληνίδα, η χώρα.

Δεξιά και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δηλώνουν αντίπαλοι,

Αλλά, είναι τόσο ίδιοι.

Συναλλάσσονται με συμφέροντα και κατεστημένα και υπηρετούν το ίδιο παρασιτικό, πελατειακό σύστημα εξουσίας.

Συμμετέχουν σε θέαμα εντυπώσεων, χωρίς αύριο για τους Έλληνες και την πατρίδα.

Μόνοι κερδισμένοι, όσοι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα σε αυτήν τη χώρα.

Όσοι επιδιώκουν να αποσπάσουν και το τελευταίο απόθεμα κουράγιου από τους Έλληνες.

Θλιβεροί διαχειριστές μιας πολιτικής που αναπαράγει καθημερινά δεινά.

Η δεξιά αμετανόητη για τις εγκληματικές πολιτικές του παρελθόντος, που μας οδήγησαν ένα βήμα από μια εθνική καταστροφή και τελικά, στον αναγκαστικό δανεισμό.

Αμετανόητη για το πώς πολιτεύτηκε στην πρώτη κρίσιμη περίοδο της κρίσης.

Και με την ευκαιρία, για την αποκατάσταση της αλήθειας, επειδή ακούω διάφορα περίεργα πάλι, για εκείνη την πρώτη δύσκολη περίοδο της κρίσης, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι, η παρουσία του κ. Καρατζαφέρη στην υπό τον κ. Παπαδήμο κυβέρνηση συνεργασίας, έγινε κατόπιν της επίμονης άρνησης του κ. Σαμαρά να συνεργαστεί σε εκείνη την κυβέρνηση, αν δεν έμπαινε και ο κ. Καρατζαφέρης.

Αμετανόητη όμως και για την ιδιοφυή πολιτική σύλληψη αργότερα, να αφήσουν τη χώρα χωρίς διαπραγμάτευση, που θα μας οδηγούσε στην έξοδο από το μνημόνιο στα τέλη του 2014.

Ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Αυτοί με τη σειρά τους, απέδειξαν ότι ήταν οι καλύτεροι μαθητές της συντήρησης.

Όχι μόνον γιατί κυβερνάνε με την ακροδεξιά, χωρίς να ντρέπονται, αλλά και γιατί επέβαλαν στους Έλληνες μια πολιτική λιτότητας, που δεν έχει προηγούμενο.

Στην πλάτη των Ελλήνων κάνουν μαθήματα εξάσκησης στη νομή μιας εξουσίας που έχει αναγάγει τον πελατειασμό σε επιστήμη.

Προ ημερών, στη Βουλή, δεξιά και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έδωσαν άλλη μια παράσταση εντυπώσεων, με χαμένη την πολιτική και τελικά, τους πολίτες.

Αλληλοκατηγορήθηκαν, αλλά στην ουσία μίλησαν με την ίδια γλώσσα, για να καλύψουν τις δικές τους ανομίες.

Η δεξιά, για τις καταστροφικές επιλογές των παραγόντων της σε μια επιχείρηση, κάνοντας παιχνίδι παλαιοκομματικό και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για να συγκαλύψουν μια χαριστική ρύθμιση που συμπεριελάμβανε και τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της διαχείρισης των πρώτων.

Και όλα αυτά, μέσα σε ένα περιβάλλον που θυμίζει καμένη γη, ως αποτέλεσμα μιας άλλης ιδιοφυούς σύλληψης, της διαπραγματευτικής γυμναστικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Καμία ντροπή.

Κάποτε, αυτή η πολιτική θα διδάσκεται ως παράδειγμα διαπραγμάτευσης, για το πώς ένας διαπραγματευτής μπορεί να κάνει τα πάντα, ακόμη και τα πιο απρόσμενα και να χάσει τα πάντα.

Να χάσει ακόμη και αυτά που θεωρούσε ως κόκκινες γραμμές και δεν είχαν χάσει οι προηγούμενοι, τους οποίους και κατήγγειλε με ελαφρά συνείδηση και περίσσιο θράσος.

Και το τραγικότερο, κατηγορώντας τους ως προδότες.

Συντρόφισσες, Σύντροφοι,

Εμείς δημιουργηθήκαμε ως ΚΙΝΗΜΑ για να υπηρετούμε τον λαό και αυτό γίνεται μόνο όταν ο ίδιος γνωρίζει σωστά τις αλήθειες.

Η πρώτη αλήθεια, επιβεβαιώθηκε από την ίδια την κρίση:

Λέγαμε το 2009 «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»

Δυστυχώς ήδη βουλιάζαμε με τις πολιτικές της Κυβέρνησης Καραμανλή.

Δεύτερη αλήθεια. Λέγαμε ότι η κρίση έφερε την ανάγκη δανεισμού από τους εταίρους – δηλαδή, τη δανειακή συμφωνία που ονομάστηκε μνημόνιο.

Η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι τα μνημόνια την κρίση.

Και βέβαια η κρίση ήταν και ελληνική και ευρωπαϊκή και παγκόσμια.

Αλλά η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο λόγων των δικών της θεσμικών και οικονομικών ασθενειών.

Όσο αυτή η αλήθεια δεν αναγνωρίζεται, τόσο οι κυβερνήσεις – όπως αυτές της ΝΔ και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – θα διαχειρίζονται την κρίση χωρίς να την ξεπερνούν.

Θα φορτώνουν άδικα βάρη στις πλάτες των πολιτών, των νέων, των επιχειρηματιών, των επαγγελματιών, των συνταξιούχων, χωρίς να αγγίζουν τα κακώς κείμενα.

Μια τρίτη αλήθεια – που χτυπήθηκε όσο καμία άλλη:

Εμείς, ναι, όχι μόνο ως αντιπολίτευση, λέγαμε «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»,  αλλά και ως κυβέρνηση κάναμε πράξη τη σύγκρουσή μας με όσα κατεστημένα απομυζούσαν το βιος του Ελληνικού λαού και ανέκοπταν την αναπτυξιακή μας πορεία.

Είχαμε με έμφαση επισημάνει ότι, χάνονται τα λεφτά του Ελληνικού λαού στις υπόγειες διαδρομές που συνδέουν το παρασιτικό πελατειακό σύστημα με τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα και κατεστημένα.

Τι έμεινε από όλα αυτά;

Η προπαγάνδα.

Γιατί;

Για να αποκρύψουν την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων.

Για να σταματήσουν τις δικές μας δυναμικές προσπάθειες.

Την ανάγκη δημοκρατικών, προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.

Αυτός ήταν και είναι ο σκοπός τους.

Θέλουν, ακόμη και σήμερα, τα λεφτά του Ελληνικού λαού.

Και κάτι περισσότερο, να ορίζουν τη μοίρα του.

Θέλουν τον πολίτη άβουλο και μοιραίο, απέναντι στις ορέξεις τους.

Εμείς, παρά το ότι αναγκαστήκαμε να σηκώσουμε το βάρος των καταστροφικών επιλογών άλλων, όχι μόνον αναλάβαμε ευθύνες που δεν μας αναλογούσαν, αλλά δώσαμε τη μάχη απέναντι σε αυτό το παρασιτικό σύστημα εξουσίας.

Και αυτή είναι η τέταρτη αλήθεια. Γιατί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πολέμησαν δημαγωγικά τα προγράμματα προσαρμογής, αντιμνημονιακοί προεκλογικά για ψηφοθηρικούς λόγους, εφάρμοσαν τα μνημόνια ως κυβέρνηση αλλά με τους επαχθέστερους όρους.

Τι κατάφεραν; Μεγαλύτερες και πιο επώδυνες θυσίες για τον  Ελληνικό λαό, παράταση των μνημονίων, στο ναδίρ η αξιοπιστία της χώρας – αλλά να βρίσκονται οι ίδιοι στην εξουσία.

Όλα για την εξουσία, λοιπόν.

Και όχι μόνο: επειδή η ψηφοθηρική τους πολιτική εξαντλήθηκε στα αντιμνημόνια, όταν τα υιοθέτησαν, έμειναν χωρίς άλλο πρόγραμμα.

Παραμένουν διαχειριστές. Και μάλιστα, διαχειριστές του παρελθόντος.

Εμείς αντιθέτως κληθήκαμε να διαχειριστούμε την κρίση.

Και μάλιστα, σε μια στιγμή που δεν υπήρχε από πριν η γνώση, η εμπειρία από την ΕΕ.

Εγώ αντιμετώπισα την πιο άγνωστη, απρόβλεπτη, αναπάντεχη και σκληρή κρίση της πρόσφατης ιστορίας μας. Κανένας άλλος πρωθυπουργός πριν ή μετά δεν βρέθηκε μπροστά σε αυτή τη δίνη.

Και όμως, αν και χωρίς μηχανισμό η Ευρώπη – παλέψαμε και τον δημιουργήσαμε.

Ξεκινήσαμε χωρίς η ΕΕ να έχει κάποιο πρόγραμμα διάσωσης και καταφέραμε να πάρουμε το μεγαλύτερο ιστορικά πρόγραμμα προσαρμογής για οποιοδήποτε σύγχρονο κράτος στον πλανήτη μας.

Ξεκινήσαμε χωρίς να θέλουν να ακούσουν καν για κούρεμα και καταφέραμε το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους που έγινε ποτέ, στην πρόσφατη ιστορία της ανθρωπότητας.

Αυτά τα κάναμε αγόγγυστα. Αναλάβαμε ευθύνες που δεν ήταν δικές μας.

Όμως, δεν μείναμε εκεί.

Γιατί ξέραμε – τα μνημόνια ήταν το αποτέλεσμα όχι η αιτία.

Για αυτό εμείς δεν μείναμε απλοί διαχειριστές της κρίσης.

Προωθήσαμε – μόνο εμείς – τις απαραίτητες αλλαγές για να αλλάξει η χώρα.

Όσο μπορούσαμε σε δύο χρόνια.

Δεκάδες μεγάλες και μικρότερες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές για να αναπνεύσει η χώρα.

Δεν ήταν εύκολο, αλλά το παλέψαμε.

Και καταφέραμε πολλά, για τα οποία μας έλεγαν: «αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα».

Και όμως, τα κάναμε.

Δεν θα μιλήσω αναλυτικά για όλα αυτά. Αλλά θα μου επιτρέψετε να αναφέρω δύο παραδείγματα για τα οποία λοιδορηθήκαμε.

Έπεσαν επάνω μας θεοί και δαίμονες.

Είπαμε, τέρμα στη σπατάλη. Χωρίς να πληρώσουν οι Έλληνες ούτε ένα Ευρώ, καταφέραμε με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση να εξοικονομήσουμε από τότε και για κάθε χρόνο, πάνω από 3 δις Ευρώ. Όσο ένας ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο.

Συγκρουστήκαμε με ισχυρά συμφέροντα και το πετύχαμε.

Από μια μόνο μεταρρύθμιση.

Και υπήρξαν πολλές – πάμπολλες. Άλλες μεγαλύτερες, άλλες μικρότερες, αλλά και τόσοι λειτουργοί που ανέλαβαν εκείνοι την εποχή και κατέβαλαν άοκνες προσπάθειες να εξοικονομήσουν χρήματα του Ελληνικού λαού και να δημιουργήσουν ένα κράτος για το οποίο θα είμασταν περήφανοι ως Έλληνες.

Και σήμερα έρχονται αυτοί που τότε μας πετροβολούσαν, να στήσουν ολόκληρο θέατρο για εντυπώσεις με την αδειοδότηση των τηλεοπτικών καναλιών και για 250 εκατ. Ευρώ, και αυτά, αν τα έπαιρναν.

Και μάλιστα, χωρίς να σκέπτονται τον πολίτη, αλλά το πώς θα αντικαταστήσουν τα άλφα με τα βήτα συμφέροντα.

Είπαμε, θα εξυγιάνουμε τις τράπεζες, για να επιτελέσουν τον σκοπό τους.

Και στο τέλος, ο Ελληνικός λαός θα ξαναπάρει πίσω τα χρήματα που έβαλε για την εξυγίανση και ένα κέρδος από αυτήν τη διαδικασία.

Τι έγινε;

Έπεσε μια κυβέρνηση και μετά από πέντε χρόνια και τις ατέρμονες διαπραγματευτικές στρατηγικές τους, όχι μόνο χάθηκαν τα λεφτά που έβαλε ο Ελληνικός λαός για την ανακεφαλαιοποίηση, αλλά και οι τράπεζες πέρασαν σε ξένα χέρια.

Είχαμε επισημάνει ότι, το ελληνικό πρόβλημα είναι πρωτίστως, πρόβλημα λειτουργίας της Δημοκρατίας και των θεσμών.

Και το είχαμε επισημάνει, και γιατί είμαστε δημοκράτες και γιατί είμαστε σοσιαλιστές.

Και το κυριότερο, γιατί σε πείσμα των καιρών, παραμένουμε πιστοί στις αρχές και τις αξίες μας.

Γι’ αυτό ιδρύσαμε και το ΚΙΝΗΜΑ μας, το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών.

Γιατί σεβόμαστε την ιστορία και την προσφορά αυτού του ιστορικού Κινήματος, αυτού του ιστορικού κοινωνικού και πολιτικού Κινήματος, στο οποίο συναντήθηκαν όλοι οι προοδευτικοί δημοκράτες και σοσιαλιστές συμπολίτες μας – συναντήθηκαν γενιές Ελλήνων που αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια.

Για εθνική ανεξαρτησία, απέναντι στους πάσης φύσεως προστάτες μας και σήμερα, δανειστές μας.

Λαϊκή κυριαρχία, απέναντι σε ένα σύστημα εξουσίας που όριζε πατριώτες και μιάσματα.

Κοινωνική δικαιοσύνη, απέναντι στις γνωστές «ενέργειες» του κάθε παράγοντα.

Και πάντα, με πίστη στην αξία της Δημοκρατίας.

Θέλουμε να είμαστε οι συνεχιστές αυτής της ιστορικής προσφοράς.

Αυτού του Κινήματος που άλλαξε τη χώρα.

Που της έδωσε αυτοπεποίθηση και σιγουριά, αξιοπρέπεια, και την έβαλε στον κύκλο των πιο ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου.

Όποια λάθη και αν έγιναν, όποιες παλινωδίες και αν υπήρξαν, αυτό το έργο, που αποτελεί παρακαταθήκη για τους Έλληνες και για τη χώρα, δεν μπορεί να το ακυρώσει κανείς, δεν μπορεί να το απαξιώσει κανείς.

Παρά τις οργανωμένες προσπάθειες που καταβάλουν γνωστά κέντρα και παράκεντρα.

Κέντρα και παράκεντρα που μοναδικό τους μέλημα έχουν, να καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία και οτιδήποτε άλλο μπορεί να διαμορφώσει προϋποθέσεις χειραγώγησης και ποδηγέτησης του λαού μας.

Όλοι εμείς που αγωνιστήκαμε για την ΑΛΛΑΓΗ και την πρόοδο αυτού του τόπου, γνωρίζουμε καλά και τις ανάγκες του και τις δυνατότητές του.

Και επειδή είμαστε σάρκα από τη σάρκα του λαού μας, έχουμε διαμορφώσει μεταξύ μας σχέσεις εμπιστοσύνης.

Μπορούν να πουν ό,τι θέλουν, μπορούν να υποστηρίξουν ό,τι νομίζουν ότι τους βολεύει μερικοί, αλλά ελίτ, εμείς, ποτέ δεν γίναμε και ποτέ δεν θα γίνουμε.

Και προσωπικά, θα επιμείνω: εμπιστεύομαι τους Έλληνες, εμπιστεύομαι το λαό μας.

Αυτοί έσπειραν το μίσος και το διχασμό αντί να συμβάλλουν σε μια συλλογική συμμετοχική δημοκρατία και επίλυση προβλημάτων.

Έφεραν τη μιζέρια και την παραίτηση.

Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, δηλαδή, σε έναν λαό.

Σήμερα, και με αυτό δυστυχώς πρέπει να αναμετρηθούμε, κανείς σε αυτήν τη χώρα δεν μιλά για τα όσα πραγματικά αφορούν τους Έλληνες και τη χώρα.

Κανείς τους δεν συζητά για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα όλος ο κόσμος.

Κανείς τους δεν συζητά για τα όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή μας και μας αφορούν άμεσα.

Κανείς τους δεν συζητά επί της ουσίας τις εξελίξεις στην Ευρώπη και τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται, με την άνοδο των ακραίων δυνάμεων και την επιστροφή του εθνικισμού.

Κανείς τους δεν συζητά για το πια Ευρώπη θέλουμε.

Κανείς τους δεν συζητά για το αύριο της χώρας.

Για το πώς θα βγούμε από την κρίση και θα οδηγηθούμε σε μια βιώσιμη επόμενη ημέρα.

Μεγαλώνοντας την πίτα και δημιουργώντας βιώσιμες θέσεις εργασίας.

Όλοι τους τάζουν μερτικό από μια πίτα που φροντίζουν καθημερινά να μικραίνει.

Τα πάντα ευτελίζονται.

Η Δημοκρατία μαραζώνει.

Οι θεσμοί λειτουργούν α λα καρτ.

Και όλα αυτά,

Ενώ υπάρχουν σοβαρές προκλήσεις, όπως και σοβαρές ευκαιρίες.

Ο εγκλωβισμός μας ως πολιτικό σύστημα στην πόλωση γύρω από τα μνημόνια όχι μόνο κρύβει τις αλήθειες για τα πραγματικά αίτια της κρίσης, όχι μόνο υπνωτίζει τον Έλληνα πολίτη, αλλά αφαιρεί και τη δυνατότητα να κατανοήσουμε και να συζητήσουμε για το τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε στην νέα παγκόσμια κοινωνία που χτίζεται.

Οι προκλήσεις, τεράστιες.

Από την Ασία και την Αφρική, μέχρι τη Λατινική Αμερική.

Από το δημογραφικό, μέχρι την κλιματική αλλαγή.

Από τις ανισότητες στην παγκοσμιοποίηση, μέχρι τις επιπτώσεις από την  τεχνολογική εξέλιξη στην ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

Και η Ευρώπη, που βρίσκεται;

Όσο δεν προχωρά σε βαθύτερη ένωση, σε εκδημοκρατισμό, σε μια θαρραλέα αναπτυξιακή πράσινη πολιτική, με επένδυση στον άνθρωπο και την καινοτομία, τόσο θα βλέπουμε τη Λεπέν να αναδύεται ως εναλλακτική πρόταση.

Με το λαϊκισμό, την ξενοφοβία, τον τυφλό εθνικισμό – με όλα όσα δεν μας πάνε πουθενά.

Αλλά, άλλο τόσο χρειάζεται και εμείς, ως χώρα, να προετοιμαστούμε να ισχυροποιηθούμε θεσμικά, δημοκρατικά, εκπαιδευτικά, ερευνητικά, επενδυτικά.

Ώστε να έχουμε λόγο αλλά και να αξιοποιήσουμε θετικά τις αλλαγές που έρχονται για τον τόπο μας.

Συντρόφισσες, Σύντροφοι,

Η χώρα έχει ανάγκη από ένα εγερτήριο σοκ.

Που στην περίπτωσή μας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από το αυτονόητο, με σεβασμό στον άνθρωπο – τίποτα άλλο. Τόσο απλά.

Να το πω με τη σημερινή γλώσσα, των νέων:

Restart και respect: επανεκκίνηση – για να καθαρίσουμε τους ιούς και τις παθογένειες  – και σεβασμό.

Χρόνια τώρα, είχαμε επισημάνει την ανάγκη να επανακαθορίσουμε το περιεχόμενο της Δημοκρατίας μας.

Αν δεν αλλάξουμε τα πάντα, διοίκηση, αυτοδιοίκηση, παραγωγικό μοντέλο, πολιτικό σύστημα, στα παιδιά μας θα παραδώσουμε μια χώρα για την οποία κάθε άλλο παρά περήφανοι θα αισθανόμαστε.

Απέναντι σε όσους τάζουν εύκολους δρόμους, εμείς θα επιμένουμε: αν δεν αλλάξουμε αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, δεν μπορούμε να οδηγηθούμε στο μέλλον.

Εμείς μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας.

Και η αλήθεια σήμερα, είναι προϊόν εν ανεπαρκεία σε αυτόν τον τόπο.

Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος της ύπαρξής μας.

Αυτόνομη πορεία, αυτόνομος λόγος, αληθινός λόγος, αλλά και μαζί, σε συνεχή διάλογο σε μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Έναν δρόμο έχουμε. Της πολιτικής.

Έχουμε χρέος να αγωνιστούμε για την αυτονομία της πολιτικής και την απελευθέρωση των υγιών παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων του τόπου.

Έχουμε χρέος να υπερβούμε τις δυσκολίες, που πράγματι είναι μεγάλες και πρωτόγνωρες.

Αλλά σε αυτόν τον δρόμο πρέπει να αφοσιωθούμε.

Να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

Γνωρίζετε όλες και όλοι, ότι πήραμε δύσκολες αποφάσεις.

Αλλά ξέραμε τι θα αντιμετωπίσουμε.

Δεν προερχόμαστε από εργαστηριακούς δοκιμαστικούς σωλήνες.

Με αγώνες πορευτήκαμε.

Για τους αγώνες μας και την πίστη μας σε αυτούς λοιδορηθήκαμε.

Οι αγώνες και τα προτάγματά μας τους πονάνε.

Γι’ αυτό και γνωρίζουμε τις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων και της χώρας.

Γνωρίζουμε τα πραγματικά προβλήματα.

Σε αυτά πρέπει να επικεντρωθούμε.

Η Παράταξή μας, πάντα έβαζε τα συμφέροντα της Πατρίδας πάνω από οτιδήποτε άλλο.

Γνωρίζω, γνωρίζετε όλοι, ότι η Παράταξή μας πλήρωσε υψηλό τίμημα στην προσπάθειά της να κρατήσει όρθια τη χώρα.

Βρεθήκαμε μόνοι μας σε αυτόν τον σκληρό αγώνα.

Δυστυχώς, όχι πάντα όλοι μαζί.

Και αυτό το πληρώσαμε ακόμη πιο ακριβά.

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αγνοήσουμε αυτήν την αλήθεια.

Αν το κάνουμε, οι συμπολίτες μας δικαίως θα μας αγνοήσουν.

Δεν θα είμαστε χρήσιμοι για τους Έλληνες και τη χώρα.

Και γι’ αυτό είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε ό,τι ξεκινήσαμε, με συνέπεια στην ιστορική μας προσφορά.

Με τις αρχές και τις αξίες μας, παρούσες, να μας οδηγούν.

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο προοδευτικός χώρος αντιμετωπίζει δυσκολίες.

Οφείλουμε να εργαστούμε για να τις αντιμετωπίσουμε.

Και η αλήθεια είναι, ότι αυτό είναι το πιο δύσκολο.

Όμως, η ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων είναι μια καθοριστική παράμετρος για να συμβάλουμε στη γενικότερη προσπάθεια που έχει ανάγκη ο τόπος.

Θέλω να είμαι καθαρός, σαφής και ακριβής.

Θα αγωνιστούμε για αυτόν το σκοπό, χωρίς την παραμικρή υποχώρηση από τις αρχές και τις αξίες μας.

Με μοναδικό γνώμονα να υπηρετήσουμε το λαό και τη χώρα.

Η συνεργασία και η ενότητας μας, δεν μπορούν παρά να έχουν πολιτικό και μόνον πρόσημο.

Δεν μας ενδιαφέρει η νομή της εξουσίας.

Την αλλαγή της θέλουμε.

Δεν θέλουμε την εξουσία που επιδιώκει να καταστήσει υποτελή τον πολίτη.

Θέλουμε τον πολίτη συμμέτοχο στις αποφάσεις.

Δημιουργό του μέλλοντός του.

Δεν πρόκειται να συνομολογήσουμε σε οποιαδήποτε άλλη επιδίωξη.

Ξέρω, ξέρετε, ότι δεν έχουν εκλείψει οι λόγοι που μας οδήγησαν να αποφασίσουμε όλοι μαζί την ίδρυση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας.

Αλλά δεν μπορούμε και να αγνοούμε την πραγματικότητα με την οποία πρέπει να αναμετρηθούμε.

Γι’ αυτό και πρέπει με προσπάθειες να αντιμετωπίσουμε και τις δικές μας αδυναμίες.

Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι με ωραία λόγια αντιμετωπίζονται τα όποια προβλήματα.

Ούτε και με λογοπαίγνια, ούτε και με λεκτικές ακροβασίες.

Το αντίθετο.

Πιστεύω βαθύτατα ότι, η αλήθεια λειτουργεί πάντα λυτρωτικά.

Και η αλήθεια είναι ότι, διαθέτουμε ιδεολογική, πολιτική και ηθική υπεροπλία, αλλά ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να ακουστούμε όσο πρέπει.

Πιστεύω ότι, μπορούμε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί, αν στο λόγο και τη δράση μας, κυριαρχήσει ό,τι είναι χρήσιμο για την Ελληνική κοινωνία και τη χώρα.

Θα το πω με μια υπερβολή.

Να το κάνουμε με θρησκευτική ευλάβεια, απαλλαγμένοι από κάθε άλλη σκέψη.

Και πρέπει να πω ότι, από τη μέχρι τώρα συνεργασία μας στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, πορευόμενοι με αυτόν τον τρόπο, έχουμε μια παρουσία που επιβεβαιώνει αυτή μας τη δυνατότητα και χαρακτηρίζει τη συμβολή μας.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη ευκαιρία για να προετοιμαστούμε καλύτερα και να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί.

Διατηρώντας πάντα την αυτονομία μας και τη διακριτή παρουσία μας.

Την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψή του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας.

Όσο πιο ισχυρό καταστήσουμε το ΚΙΝΗΜΑ μας, το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, τόσο πιο καθοριστικός θα είναι ο ρόλος μας. Τόσο πιο αποτελεσματικοί και χρήσιμοι θα είμαστε για τους συμπολίτες μας, για το μέλλον του τόπου, των νέων μας.

Συντρόφισσες και Σύντροφοί,

Πορευόμαστε προς την 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας.

Σε μια περίοδο που η χώρα πορεύεται χωρίς πυξίδα, χωρίς σχέδιο.

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αντιπαρατίθενται με αδιέξοδες στρατηγικές.

Οι προοδευτικές δυνάμεις, βιώνουν ακόμη την παθογένειά τους.

Παρά τις όποιες προσπάθειες.

Έχουμε χρέος να αγωνιστούμε για την υπέρβαση αυτής της κατάστασης.

Οτιδήποτε άλλο δεν μπορεί να μας ενδιαφέρει.

Μπορεί η αναμέτρηση αυτή να φαίνεται σκληρή, ακόμη και ανυπέρβλητη.

Αν θέλουμε όμως να είμαστε ωφέλιμοι για τον τόπο, πρέπει να δώσουμε αυτήν τη μάχη.

Είναι η μοναδική μας επιλογή.

Να οργανωθούμε καλύτερα.

Να μιλήσουμε για την ιστορία μας και να αναδείξουμε το έργο μας για τη χώρα.

Να δώσουμε το περιεχόμενο στην αναγκαία για τον τόπο συνέχεια αυτού του έργου, που τόσο πολεμήθηκε.

Να αποκτήσουμε ενιαίο και διακριτό πολιτικό λόγο.

Να διαμορφώσουμε την πρότασή μας για τη χώρα. Την έξοδο από την κρίση και τη μετάβαση σε μια βιώσιμη επόμενη ημέρα.

Να διαμορφώσουμε τις προτάσεις μας για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελληνική κοινωνία.

Έτσι θα συμβάλλουμε αποτελεσματικά στην εκ βάθρων ΑΛΛΑΓΗ της χώρας.

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα.

Και αυτό θα αποτελέσει την πραγματική δικαίωση για όλους.

Και βεβαίως, να μιλήσουμε για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να πορευτούν οι προοδευτικές δυνάμεις προς μέλλον.

Χωρίς φόβο.

Και να συγκρουστούμε, αν χρειαστεί, αλλά πάντα πολιτικά, γόνιμα και δημιουργικά.

Χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Μακριά από προσωπικές στρατηγικές, ηγεμονισμούς, παραγοντισμούς, μικροπολιτικές αντιλήψεις, μικροκομματικά συμφέροντα, καρέκλες, ομάδες και κάθε άλλη ανάλογη συμπεριφορά, που είναι πάντα βλαπτική για το χώρο μας και τελικά, για τους Έλληνες και τη χώρα.

Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά είναι συμπτώματα μιας συντηρητικής νοοτροπίας.

Και εμείς, είμασταν και είμαστε πάντα απέναντι στη συντήρηση.

Όποιο χρώμα και αν έχει, οποίο μανδύα και αν φορά.

Εμείς πρώτοι πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα.

Και πάντα με ανοιχτό πνεύμα.

Καινοτόμο, ρηξικέλευθο.

Ακόμη και αν αυτό μας οδηγήσει μακριά από ό,τι και όσα ξέραμε και κάναμε μέχρι τώρα.

Ας μην μας τρομάζει το «άγνωστο» και το διαφορετικό.

Μπορεί να μην είναι οικείο, αλλά μπορεί να είναι χρήσιμο – αρκεί βεβαίως, να υπηρετεί τις αρχές και τις αξίες μας.

Ας ανακαλύψουμε νέους δρόμους.

Νέες πρακτικές, καλές πρακτικές.

Αν το καταφέρουμε, η προσφορά μας στην Πατρίδα θα είναι πολύτιμη.

Και δεν είναι ανάγκη να κυβερνάς μόνο για να προσφέρεις στην Πατρίδα.

Από όποια θέση μπορεί κανείς να προσφέρει.

Με αυτές τις σκέψεις σας καλώ να συμμετάσχετε ενεργά και δημιουργικά στις εργασίες της Συνδιάσκεψης.

Ας καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να συζητήσουμε στις οργανώσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ – στην πορεία προς τη Συνδιάσκεψη.

Ας προετοιμαστούμε για να συζητήσουμε στη Συνδιάσκεψη για όσα πρέπει να συζητήσουμε και με τους συμπολίτες μας.

Για να τους δώσουμε ελπίδα.

Γιατί ξέρουμε ότι, μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Το έχουμε ξανακάνει και το γνωρίζουμε.

Στο χέρι μας είναι να διαμορφώσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις για να συγκροτήσουμε μια ισχυρή συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, ικανή να προωθήσει μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στη συντηρητική πρόταση.

Είναι γεγονός ότι, χρειάζεται να ξεπεράσουμε πολλά προβλήματα.

Να υπερβούμε εμπόδια που πολλές φορές φαντάζουν θεόρατα.

Να αναμετρηθούμε ακόμη και με τον κακό μας εαυτό.

Δεν είναι όλα αυτά εύκολα.

Αλλά μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Μήπως για όλα αυτά δεν αποφασίσαμε να ταχθούμε σε αυτό το μεγάλο δημοκρατικό και σοσιαλιστικό Κίνημα;

Στο Κίνημα που πρωταγωνίστησε στη εμπέδωση του κοινωνικού συμβολαίου;

Για όλα αυτά δεν αγωνιστήκαμε μέχρι τώρα;

Για όλα αυτά δεν αξίζει να αγωνιζόμαστε;”