Του Χρυσόστομου Τσούφη
Σε μια πιεσμένη και κορεσμένη αγορά όπως αυτή των ακινήτων, κάνουν την εμφάνιση τους νέες …τάσεις.
Δειλά δειλά -δεν μπορούμε να μιλάμε ακόμη για μαζικότητα- εμφανίζονται στα γραφεία των μεσιτών και των συμβολαιογράφων, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας άτομα τα οποία θέλουν να πουλήσουν την ψιλή κυριότητα του σπιτιού τους, αλλά να κρατήσουν την επικαρπία.
Πουλάνε δηλαδή την ιδιοκτησία, αλλά επιθυμούν να κρατήσουν τη χρήση, να συνεχίσουν να μένουν σπίτι τους.
Τις περισσότερες φορές τα μεγαλύτερης ηλικίας αυτά άτομα έχουν κάποια δανειακή σύμβαση, την οποία δυσκολεύονται να αποπληρώνουν ή απλά επιθυμούν να ζήσουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους με μεγαλύτερη άνεση, έχοντας και την πίτα ολόκληρη (τα λεφτά της πώλησης) και το σκύλο χορτάτο (να μένουν στο σπίτι τους με το οποίο υπάρχει ομολογουμένως και ένα συναισθηματικό δέσιμο).
Όσο …μακάβριο και αν ακούγεται το τίμημα της πώλησης της ψιλής κυριότητας εξαρτάται από το προσδόκιμο ηλικίας του πωλητή. Για ένα σπίτι ας πούμε αξίας 300.000 ευρώ, ένας 60χρονος μπορεί να εξασφαλίσει μια τιμή 120.000 ευρώ με τον αγοραστή να γνωρίζει ότι – με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το προσδόκιμο – δεν θα μπορεί να αξιοποιήσει το σπίτι μέχρι ο πωλητής να γίνει 79 κατά μέσο όρο – αν είναι άνδρας – ή 84 αν είναι γυναίκα. Αν όμως ο πωλητής ήταν 80 ετών , θα μπορούσε να πουλήσει την ψιλή κυριότητα και 240.000 ευρώ, πολύ κοντά δηλαδή στην εμπορική τιμή του ακινήτου.
Το αυξημένο αγοραστικό ενδιαφέρον – ακόμη και υπό τέτοιες συνθήκες – δικαιολογείται απόλυτα από τις έρευνες που δείχνουν ότι αυτή τη στιγμή λείπουν από την αγορά 200.000 σπίτια για να ανταποκριθεί στη ζήτηση.
Μάλιστα σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, αυτός που αγοράζει την ψιλή κυριότητα αναλαμβάνει και τα έξοδα μια τυχόν ανακαίνισης που πρέπει να γίνει. Αυτός που διατηρεί την επικαρπία αναλαμβάνει την υποχρέωση να συντηρεί το σπίτι σε καλή κατάσταση, αποφεύγοντας τις ζημιές. Τον ΕΝΦΙΑ τον πληρώνουν μαζί ανάλογα με το δικαίωμα. Στο παράδειγμα μας αν ο επικαρπωτής ήταν 60-70 ετών θα πλήρωνε το 30% του ΕΝΦΙΑ.
Το νέο αυτό φαινόμενο, δεν είναι καθόλου νέο για την Ευρώπη. Στη Γαλλία είναι γνωστό με το όνομα Viager και εφαρμόζεται από το 870 μ.Χ.. Σήμερα 1 στις 100 πωλήσεις κατοικιών στη Γαλλία – περίπου 5.000 κάθε χρόνο – γίνονται με αυτήν τη μέθοδο. Και το πεδίο δόξης είναι λαμπρό, διότι οι αγοραπωλησίες τέτοιου είδους αυξάνονται με έναν ρυθμό 6-8% ετησίως σύμφωνα με μεγάλα μεσιτικά γραφεία της Γαλλίας όπως το Renee Costes Viager.
Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία και Ελβετία είναι επίσης γνώριμες με το viager αλλά το 90% των πωλήσεων γίνεται στη Γαλλία και κυρίως στο Παρίσι, στη Νότια Γαλλία και την Κυανή Ακτή και στην περιοχή του Μπορντό.
Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με το διαμορφούμενο ελληνικό γίγνεσθαι είναι ότι στη Γαλλία η συμφωνία προβλέπει ένα εφάπαξ ποσό στον επικαρπωτή αλλά και μηνιαίες ή τριμηνιαίες δόσεις.
Η…. χάρη του viager έφτασε και στον κινηματογράφο. Στην ταινία My Old Lady του Israel Horovitz, o Kevin Kline κληρονομεί ένα σπίτι από τον πατέρα του, που αλλού, στο Παρίσι. Φτάνει στην πόλη του Φωτός, περιχαρής ότι θα πουλήσει το σπίτι και θα φτιάξει τη ζωή, του μόνο και μόνο για να βρει την ακμαιότατη Maggie Smith να ζει και να…βασιλεύει.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
