Σε μια περίοδο που χιλιάδες εργαζόμενοι ηλικίας 55–67 ετών, που απασχολούνται μέσω των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας της ΔΥΠΑ, βρίσκονται αντιμέτωποι με την αβεβαιότητα και τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας, ο Δημήτρης Καραγεωργόπουλος, μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, τοποθετείται δημόσια, εκφράζοντας τη στήριξή του στους ανθρώπους που λίγο πριν τη συνταξιοδότηση οδηγούνται εκ νέου στην ανεργία.
Το ζήτημα επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, ύστερα από την περίπτωση των επτά εργαζομένων του Δήμου Σαρωνικού, οι οποίοι παραμένουν στις θέσεις τους με προσωρινή διαταγή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καθώς το δικαστήριο αναγνώρισε ότι λόγω ηλικίας είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρουν νέα εργασία.
Αντίστοιχες περιπτώσεις καταγράφονται σε πολλούς δήμους ανά την Ελλάδα, ενώ όπως αποκάλυψε πρόσφατα το τοπικό μέσο «Μαχητής Άρτας», στο ρεπορτάζ με τίτλο «Ο Δήμος Αρταίων να σταθεί δίπλα στους εργαζόμενους του προγράμματος ΔΥΠΑ 55-67» (διαβάστε το εδώ), οι συμβασιούχοι των προγραμμάτων αυτών αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα, ζητώντας από τους δήμους να σταθούν στο πλευρό τους και να αναγνωρίσουν το δίκαιο των αιτημάτων τους. Σε αυτή την περίπτωση οι εργαζόμενοι δεν είχαν την αναμενόμενη στήριξη από το Δήμαρχο και τη Δημοτική Αρχή.
Στη δήλωσή του ο Δημήτρης Καραγεωργόπουλος αναδεικνύει όχι μόνο την κοινωνική διάσταση του θέματος, αλλά και τις πολιτικές και οικονομικές στρεβλώσεις που έχουν μετατρέψει την ανεργία σε “μπίζνα” εις βάρος των ανθρώπων της εργασίας.
Δ. Καραγεωργόπουλος: Η εργασία δεν είναι πρόγραμμα. Είναι δικαίωμα, αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη
Η δήλωση του Δημήτρη Καραγεωργόπουλου:
“Eκφράζω τη στήριξή μου στους εργαζόμενους των προγραμμάτων της ΔΥΠΑ για μακροχρόνια ανέργους ηλικίας 55–67 ετών σε όλη την Ελλάδα.
Πρόκειται για ανθρώπους που, λίγα χρόνια πριν τη συνταξιοδότηση, βρίσκονται ξανά αντιμέτωποι με την ανεργία, επειδή η Κυβέρνηση επιλέγει να εκδίδει προσχηματικά προγράμματα “κοινωφελούς εργασίας” στους δήμους, προγράμματα που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην επιστροφή στην ανεργία, χωρίς καμία προοπτική σταθερής απασχόλησης.
Η ανεργία έχει μετατραπεί σε πολιτική και οικονομική μπίσνα.
Οι δήμαρχοι κάνουν προσωρινά ρουσφέτια “από το παράθυρο”, ενώ δικηγορικά γραφεία πλουτίζουν αποσπώντας αμοιβές έως και 1.000 ευρώ ανά εργαζόμενο για καταθέσεις προσωρινών διαταγών και ασφαλιστικών μέτρων, πολλές φορές με δικόγραφα-κουρελόχαρτα, σε πρωτοδικεία εκτός έδρας, γνωρίζοντας εξαρχής την αρνητική τους κατάληξη λόγω παγιωμένης νομολογίας.
Αυτό το σύστημα κοροϊδεύει τους ανθρώπους της εργασίας.
Αντί να αξιοποιούνται τα κονδύλια της ΔΥΠΑ για να ενισχυθούν πραγματικές θέσεις στον ιδιωτικό τομέα, όπου υπάρχει πιθανότητα μονιμότερης εργασίας, σπαταλώνται σε προσωρινές θέσεις χωρίς προοπτική, που εξυπηρετούν μόνο επικοινωνιακές και μικροπολιτικές ανάγκες.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των επτά εργαζομένων του Δήμου Σαρωνικού, που παραμένουν στις θέσεις τους κατόπιν προσωρινής διαταγής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, το οποίο αναγνώρισε ότι, λόγω ηλικίας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρουν νέα εργασία. Στον αντίποδα η περίπτωση των συνάδελφών τους στην Άρτα, όπου η δημοτική αρχή βρέθηκε απέναντί τους στο δικαστήριο και τώρα βλέπουν την πόρτα της έξόδου από την εργασία.
Η Πολιτεία οφείλει να σταθεί δίπλα τους, όχι απέναντί τους.
Η εργασία δεν είναι πρόγραμμα. Είναι δικαίωμα, αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη”.
