Σαν σήμερα πριν από 13 χρόνια, η άγρια κακοποίηση ενός κοριτσιού στην Πάρο από έναν Πακιστανό εργαζόμενο σε ξενοδοχείο της περιοχής, πάγωσε τη χώρα.
Στις 23 Ιουλίου του 2012 η 15χρονη τότε Μυρτώ Παπαδομιχελάκη έπεσε θύμα βιασμού και άγριας κακοποίησης, γεγονός που την άφησε τετραπληγική και ανίκανη να μιλήσει ή να περπατήσει.
Ώρες αργότερα, η μητέρα της τη βρήκε πεταμένη σε βράχια, άγρια χτυπημένη με πέτρες και κακοποιημένη. Ο δράστης της επίθεσης καταδικάστηκε αλλά η Μυρτώ δεν έγινε ποτέ όπως ήταν πριν.
Σήμερα, 13 χρόνια μετά, η μητέρα της Μυρτούς, Μαρία Κοτρώτσου, μοιράστηκε τα συναισθήματά της με μία συγκινητική ανάρτηση στο Facebook.
«13 χρόνια από τότε. 2012-2025. Σήμερα ξύπνησα με βαριά διάθεση. Από χθες σκεπτόμουν ότι αύριο είναι η ημέρα που σταμάτησε η ψυχή μου να ζει… να νιώθει, να χαίρεται και να ελπίζει… Κάποιος άλλος θυμήθηκε πως σαν σήμερα ένα τέρας έλιωσε το κεφάλι του παιδιού μου και το καταδίκασε σε μια ζωή χωρίς φωνή, χωρίς βήμα. […] Κοιτάω τα μάτια σου, το πρόσωπό σου, και προσπαθώ να ρουφήξω δύναμη, κουράγιο, ελπίδα – γιατί μόνο εσύ είσαι η πηγή για όλα αυτά. Η κάθε ανάσα σου είναι που αναβλύζει όλα αυτά. Και η ζωή συνεχίζεται….κάποιες μέρες καλύτερα…κάποιες μέρες χειρότερα βυθισμένη σε λήθαργο η με επιληπτικές κρίσεις…» αναφέρει εκτός των άλλων η μητέρα της Μυρτώς.
Ολόκληρη η ανάρτηση της Μαρίας Κοτρώτσου
«13 χρόνια από τότε…. 2012-2025
Σήμερα ξύπνησα με βαρειά διάθεση. Απο χθες σκεπτόμουν ότι αύριο είναι η μερα που σταμάτησε η ψυχή μου να ζει…να νοιωθει να χαίρετε και να ελπίζει Πριν λίγο δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από μακριά. Δεν έχει σημασία ποιος. Δεν έχει σημασία το ονοματεπώνυμο. Μπορεί να ήταν ένας επώνυμος ή ένας ανώνυμος. Σημασία έχει ότι κάποιος άλλος ανθρωπος εκτός από εμένα θυμήθηκε ότι σαν σήμερα ένα τέρας έλιωσε το κεφάλι του παιδιού μου και το έκανε τετραπληγικό ανίκανο να μιλήσει και να περπατήσει….το καταδίκασε σε μια ζωή σε αναπηρικό αμαξίδιο χωρίς να μπορεί να εκφράσει ούτε καν την λύπη του. Και εγώ ένας απλός θεατής της δυστυχίας του, χωρίς να μπορώ να την ανατρέψω.
Και μετά ακούς δώστε μια δεύτερη ευκαιρία… συγχώρεση ίσως…πως; με τι δύναμη; με τι κουράγιο; Ποιος το είπε το έζησε και το έκανε; Ας μου πει κάποιος που βρέθηκε στη θέση μου. Οχι που το ξεπέρασε, που το ζει και θα συνεχίσει να το ζει κάθε μέρα στη ζωή του στην καθημερινότητά του 24 ώρες το 24ωρο, ότι το έκανε.. ότι τα κατάφερε… και έπαψε να πονά…
Θεέ μου ας μην ξημέρωνε εκείνη ημέρα 22 Ιουλίου 2012.
Κοιτάω τα μάτια σου κοιτάω το πρόσωπο σου και προσπαθώ να ρουφήξω δύναμη κουράγιο ελπίδα γιατί μόνο εσύ είσαι η πηγή για όλα αυτά. Η κάθε ανάσα σου είναι που αναβλύζει όλα αυτά. Και η ζωή συνεχίζεται….καποιες μέρες καλύτερα…κάποιες μέρες χειρότερα βυθισμένη σε λήθαργο η με επιληπτικές κρίσεις….».
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
