Μέλους Διοίκησης ΓΣΕΕ, ΠΑΣΚΕ
Η απεργία της ΓΣΕΕ στις 1 Οκτώβρη έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα στην Κυβέρνηση: οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να αποδεχτούν την κατεδάφιση των δικαιωμάτων τους. Η μαζική συμμετοχή, η αποφασιστικότητα και η αγωνιστική διάθεση που εκφράστηκαν εκείνη την ημέρα, αποδεικνύουν πως υπάρχει έδαφος και δυνατότητα να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί ο αγώνας.
Το αντεργατικό νομοσχέδιο δεν αφορά μόνο μία διάταξη ή μία πτυχή της καθημερινότητας. Αποτελεί συνολική αναδιάρθρωση εις βάρος του κόσμου της εργασίας. Γι’ αυτό και η απάντηση πρέπει να είναι συνολική, μαζική, οργανωμένη και με διάρκεια.
Η μέρα που το νομοσχέδιο θα εισαχθεί προς συζήτηση στη Βουλή πρέπει να αποτελέσει νέα κορυφαία στιγμή αντίστασης. Ένα νέο απεργιακό βήμα, με μαζική συγκέντρωση, που θα αναγκάσει την κοινωνία και την πολιτική εξουσία να ακούσουν τη φωνή των εργαζομένων. Δεν αρκεί μια «συμβολική παρουσία». Χρειάζεται δυναμική κλιμάκωση, που να μεταφράζει την οργή σε αγωνιστική πράξη.
Η μάχη δεν κερδίζεται μόνο στην απεργιακή μέρα. Κερδίζεται καθημερινά, στους χώρους δουλειάς, με ενημέρωση, συζήτηση, μαζική κινητοποίηση. Εδώ η ΓΣΕΕ και όλη η οργανωτική της δομή πρέπει να δείξουν αποφασιστικότητα και φαντασία.
Για το λόγο αυτό προτείνω να προσεγγίσουμε τους εργαζόμενους με μικτά κλιμάκια όλων των βαθμίδων (ΓΣΕΕ – Ομοσπονδίες – Εργατικά Κέντρα – Σωματεία) που θα μπουν στους χώρους δουλειάς. Όχι «γραφεία – ανακοινώσεις» αλλά ζωντανή παρουσία. Με καμπάνιες σε χώρους μαζικής εργασίας: σούπερ μάρκετ, πολυκαταστήματα, εργοστάσια, αποθήκες logistics, τηλεφωνικά κέντρα. Εκεί που δουλεύουν χιλιάδες, εκεί πρέπει να ακουστεί η φωνή των συνδικάτων. Με απλό και κατανοητό υλικό: φυλλάδια με ερωτήσεις – απαντήσεις, βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σύντομα podcasts ή ηχητικά για κινητά, που εξηγούν «τι αλλάζει στη ζωή μου με το νομοσχέδιο». Με ανοιχτές συζητήσεις σε χώρους δουλειάς: μεσημεριανές ενημερωτικές συναντήσεις, ολιγόλεπτες παρεμβάσεις στα διαλείμματα, επισκέψεις συνδικαλιστών για διάλογο πρόσωπο με πρόσωπο. Με εξορμήσεις σε γειτονιές και δημόσιους χώρους: ενημερωτικά περίπτερα, ανοιχτές εκδηλώσεις, συνεντεύξεις τύπου τοπικών σωματείων, ώστε το ζήτημα να βγει έξω από τα εργοστάσια και να γίνει υπόθεση όλης της κοινωνίας. Με διασύνδεση με τη νεολαία και τους φοιτητές: γιατί οι αλλαγές στα εργασιακά αφορούν και τις μελλοντικές γενιές εργαζομένων.
Η επιτυχία της 1ης Οκτώβρη δείχνει πως υπάρχει εμπιστοσύνη στο συλλογικό αγώνα. Αυτή την εμπιστοσύνη δεν πρέπει να τη χάσουμε. Η ΓΣΕΕ οφείλει να αποτελέσει τον καταλύτη για μια νέα περίοδο αγωνιστικής ανάτασης, δίνοντας όχι μόνο κάλεσμα για κινητοποιήσεις αλλά και καθημερινό σχέδιο δράσης για κάθε κλάδο και κάθε χώρο δουλειάς.
Ο συνδικαλισμός δεν μπορεί να είναι μόνο κορυφές, αλλά πρέπει να είναι και ρίζες. Στους χώρους εργασίας, στην κοινωνία, στα σπίτια των εργαζομένων. Έτσι θα νικήσουμε.
