H κρίση λειψυδρίας που συγκλονίζει το τελευταίο χρονικό διάστημα την Ευρώπη, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και για τη χώρα μας.

Δεν πρέπει να λησμονούμε εξάλλου ότι το 1991-προ Κλιματικής αλλαγής-τα υδαταποθέματα  βρέθηκαν σε απελπιστική κατάσταση και η επάρκεια νερού για την Αθήνα σχεδόν εξαντλήθηκε.

Σήμερα που οι μεγάλοι Ευρωπαϊκοί ποταμοί και οι λίμνες «δεινοπαθούν» από την πτώση των υδάτων ενώ είναι γνωστό ότι περίπου 2.2 δις άνθρωποι παγκοσμίως ζουν χωρίς ασφαλές νερό, η χώρα μας μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί στη «δίνη» του προβλήματος.

Τεράστιες απώλειες νερού σε πεπαλαιωμένα δίκτυα, νιτρορρύπανση και ευτροφισμός, απόρριψη αστικών και βιομηχανικών αποβλήτων χωρίς επεξεργασία, καταπατήσεις και τσιμέντωμα πάσης φύσεως υγροτόπων, καταστροφή της υδρόβιας βιοποικιλότητας είναι μόνο ορισμένα από όσα συμβαίνουν «εναντίον» του νερού. 

Ενδεικτικά σημειώνουμε την καταστροφή του ποταμού Ασωπού και δεκάδων ρεμάτων αλλά και τις ανεκμετάλλευτες ποσότητες υπόγειων υδάτων που εκβάλλουν μέσα στη θάλασσα ή επεξεργασμένων που «απορρίπτονται» στην Ψυττάλεια.

Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής τόσο με την πρότασή του για τον «Κλιματικό νόμο» όσο και με τις συγκροτημένες θέσεις του για την προστασία των υδάτων βρίσκεται διαχρονικά στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η πολιτική ραστώνη της Κυβέρνησης ωστόσο συνεχίζεται…