Ο σχεδιασμός του μέλλοντος περνάει μέσα από την αξιοποίηση του πρωτογενούς τομέα, της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Το «Ποτάμι» έχει προτάσεις για την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας και τη στηρίζει με συγκεκριμένα στοιχεία. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ταξιδεύει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Χανιά φωτογραφίζεται με ανθρώπους της υπαίθρου και μιλάει με πάθος για την ανάγκη στήριξης, των προϊόντων της ελληνικής γης.

«Τρώμε φακές Τουρκίας, ρεβίθια από το Μεξικό, εισαγόμενα κρέατα, εισαγόμενα ψάρια και μετά αναζητάμε την πόρτα που θα μας βγάλει από την κρίση και τα μνημόνια. Ε, δεν θα τη βρούμε ποτέ αν δεν αλλάζουμε τη σχέση μας με τη γη». Με αυτό τον τρόπο απαντά ο Σταύρος Θεοδωράκης στο κλασικό πλέον ερώτημα «τι φταίει που η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που παραμένει σε μνημόνιο», το οποίο επιβάλλεται από τα σαλόνια ως τις παραλίες και από τους ελληνικούς καφενέδες ως την αίθουσα του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

«Προφανώς η ανικανότητα του κ. Τσίπρα και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χτυπάει κόκκινο», υπογραμμίζει ο επικεφαλής του Ποταμίου και συνεχίζει: «Άλλωστε αυτή την εβδομάδα επιβεβαιώθηκε ότι σχεδίαζαν “ντου” στο Νομισματοκοπείο και την Τράπεζα της Ελλάδος. Νόμιζαν ότι θα έλυναν τα οικονομικά τους προβλήματα τα όπως τα λύνουν οι πιστολέρο στα καουμπόικα. Αλλά η Ελλάδα δεν θα πάρει τα πάνω της με την απομάκρυνση απλώς και μόνο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Χρειάζεται να σχεδιάσουμε ξανά το μέλλον μας. Να φυτέψουμε τα χωράφια μας, να φροντίσουμε τις θάλασσές μας και να αξιοποιήσουμε τον ήλιο μας».

Επηρεασμένος από μια επίσκεψη του στην ορεινή Κρήτη, ο επικεφαλής του Ποταμιού επέμεινε στην κουβέντα μας να αναφέρεται συνεχώς στις αδυναμίες αλλά και τις δυνάμεις της ελληνικής γης. Έχει άποψη σχεδόν για ένα προς ένα τα προϊόντα μας και την εκφράζει.

Ιδού μερικές από τις επισημάνσεις του:

Για το λάδι: «Η Γερμανία που δε έχει ελιές εξάγει στη Μεγάλη Βρετανία περισσότερο λάδι από την Ελλάδα, που είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός χώρα ελαιολάδου στον κόσμο» λέει, και ο μειλίχιος ως τότε Σταύρος υψώνει τον τόνο της φωνής του για να συμπληρώσει: «Παίρνουν δηλαδή το λάδι μας οι Ιταλοί, οι Γερμανοί το τυποποιούν και το εξάγουν. Το καταλαβαίνεις; Πουλάμε χύμα και είναι έγκλημα. Έτσι, το ελληνικό τυποποιημένο ελαιόλαδο αντιστοιχεί μόνο στο 2ο% της παγκόσμιας αγοράς. Και σε πολλές περιοχές της χώρας, έχουν επαναπαυτεί στις δάφνες του παρελθόντος. Αντί για μικρά ελαιοτριβεία κοντά στο χωράφι -η ελιά είναι ζωντανός καρπός και θέλει άμεση αξιοποίηση φτιάχνουμε φαραωνικές μονάδες. Οι άλλες χώρες, όμως, αναβαθμίζουν συνεχώς την πρωτογενή παραγωγή τους και φτιάχνουν εξαιρετικά έξτρα παρθένα ελαιόλαδα».

Για τα όσπρια: «Η παραγωγή οσπρίων στην Ελλάδα είναι 35.000 τόνοι ενώ η κατανάλωση είναι 100.000 τόνοι. Τρώμε όσπρια από Τουρκία, ΗΠΑ, Κίνα, Μεξικό, Αίγυπτο, Μαδαγασκάρη και Ινδία.

Το 60% των φασολιών εισάγονται από τις ΗΠΑ, την Αλβανία, τον Καναδά και την Αργεντινή. Το 90% της φακής το εισάγουμε κυρίως από Τουρκία. Το 70% των ρεβιθιών προέρχονται από το Μεξικό και την Τουρκία».

Για τις ντομάτες: «Κάθε χρόνο δίνουμε 10 εκατ. ευρώ για να εισαγάγουμε ντομάτες από τα Σκόπια, τη Γερμανία και την Ολλανδία. Οι Έλληνες καλλιεργητές μειώνουν την παραγωγή τους το καλοκαίρι, παρά την αύξηση του τουρισμού, γιατί οι τιμές είναι πολύ χαμηλές.

Για τα ψάρια: «Τρία στα 4 ψάρια που τρώμε είναι εισαγόμενα και τα ντόπια είναι συνήθως ιχθυοκαλλιέργειας. Μόνο το 10% των ψαριών στο τραπέζι μας είναι από τα πελάγη μας.

Για το κρέας: «Τρώμε αναλογικά το περισσότερο βόειο κρέας στην Ευρώπη. Όμως μόνο το 20% είναι ντόπιο. Και από αυτό μόλις το 8% αφορά μοσχάρια που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και σφάχτηκαν εδώ. Τα υπόλοιπα ζώα εισάγονται μικρά από τη Γαλλία, την Πολωνία, την Τσεχία, μεγαλώνουν σε ελληνικές μονάδες και μετά από 5 μήνες παίρνουν ελληνική ταυτότητα. Το 1980 εισαγάγαμε το 50% του χοιρινού και σήμερα το 65%. Το ίδιο και στο γάλα όλοι διαφημίζουν, το ελληνικό αγελαδινό γάλα αλλά το 60% εισάγεται».

«Οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων κρέατος, αλλαντικών, γαλακτοκομικών, επιβαρύνουν κάθε χρόνο με 2 δισ. ευρώ το ΑΕΠ της χώρας», επιμένει. Και αντιμετωπίζοντας το ζήτημα τόσο από την οικονομική όσο και από την κοινωνική διάσταση του επισημαίνει: «Η μη αξιοποίηση της αγροτικής γης εξηγεί εν μέρει και την άνιση κατανομή του ΑΕΠ της χώρας. Η Αττική έχει κατά κεφαλήν ΑΕΠ 22.000 ευρώ και η Ανατολική Μακεδονία-Θράκη έχει 11. 000 ευρώ. Το Νότιο Αιγαίο 18.000 και το Βόρειο 12.000 ευρώ. Τα Ιόνια νησιά 15.000 και η Δυτική Ελλάδα και η Θεσσαλία 12.000 ευρώ. Αυτές οι ανισότητες είναι δυναμίτης στα θεμέλια ms κοινωνίας. Και διευρύνονται συνεχώς».

«Ευτυχώς τουλάχιστον τρώμε δικά μας κατσίκια» προσθέτει κάποια στιγμή χαμογελαστός αφηγούμενος τις στιγμές που έζησε στα ορεινά χειμαδιά της Καντάνου και της Σελίνου. Εκεί περίπου 50 χιλιόμετρα από τα Χανιά, οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με τη γη και τα ζώα. Αιωνόβιες ελιές και κατσίκια. Με αυτά άλλωστε ζούσαν και οι γονείς του «πριν αφήσουν την Κρήτη για την Αγία Βαρβάρα» όπως λέει με κρυφό καμάρι και με μάλλον νοσταλγική διάθεση για τα παιδικά καλοκαίρια που πέρασε σε κείνα τα χώματα.

Στο τέλος της κουβέντας μας επαναλαμβάνει μια φράση του Ελευθέριου Βενιζέλου ειπωμένη πριν από 80 χρόνια: «Εάν καλλιεργήσωμεν την γην βαθύτερα και με καλούς σπόρους, αυτή θα αποδώση πλουσίους καρπούς. Και θα ευημερήσωμεν». Βέβαια, όπως σπεύδει να εξηγήσει, ο Βενιζέλος δεν τα έλεγε αυτά μόνο για το χωράφι. «Εννοούσε και τους σπόρους στην κοινωνία και την πολιτική, που πρέπει να ποτιστούν και να καρπίσουν για να αλλάξουν τις τύχες της χώρας», συνοψίζει «αλλά αυτό είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης».

Συντάκτης: Γρηγόρης Τζιοβάρας

Φωτογραφίες: Ολυμπία Κρασαγάκη