Οι τραμπούκοι της Ερμού, αυτοί που έσπασαν οικογενειακές επιχειρήσεις, αυτοί που σε τέτοιους καιρούς επέλεξαν να επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό αυτών των καταστημάτων, να απειλήσουν τη δημόσια ασφάλεια και να διαταράξουν την ειρήνη, όσο και την εικόνα της πρωτεύουσας, διέπραξαν αδικήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου για τα οποία θα έπρεπε να έχει παρέμβει ήδη – ως έχουσα ιδιαίτερη νομική υποχρέωση – τόσο η ΕΛΑΣ όσο και η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ που αναιτιολόγητα απείχαν.

Οι τραμπούκοι της Ερμού, δεν έχουν καμία σχέση με την προστασία κανενός εργαζομένου. Για όσους εξαναγκάζονται σε μη πληρωμένη εργασία, υπάρχει η Επιθεώρηση Εργασίας, στην οποία μπορούν να απευθυνθούν οι ίδιοι, όπως και όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για αυτούς.

Στο δια ταύτα, από το οποίο δεν θα κρυφτούμε,

1. Οι καταστηματάρχες, ειδικά σε τουριστικές περιοχές, θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα λειτουργίας σε ωράριο που εκείνοι επιλέγουν με τη δική τους κρίση, τηρώντας απαρέγκλιτα το Εργατικό Δίκαιο της χώρας και τους κανόνες κοινής ησυχίας και καθαριότητας. Η ιδέα πως το κράτος μπορεί να γνωρίζει καλύτερα από έναν καταστηματάρχη τι τον συμφέρει, είναι πλέον παρωχημένη όσο και προσβλητική για τη νοημοσύνη όλων.

2. Είναι μέρος της αποστολής του Κράτους η διαρκής εξέλιξη όσο και η εποπτεία για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Είναι ευθύνη του κράτους να εξελίσσει το πλαίσιο εκείνο, που θα επιτρέπει και θα ενθαρρύνει την καταγγελία ενάντια σε καταχρηστικές εργοδοσίες, χωρίς «κόστος» για τον εργαζόμενο. Ένα πλαίσιο και μηχανισμό, που να δείχνει ότι το κράτος είναι παρόν στη διασφάλιση της εργασίας, με ελέγχους που δεν θα τους γνωρίζουν εκ των προτέρων οι ενδιαφερόμενοι.

Τα επεισόδια στην Ερμού, όσο και οι αναφορές περί απλήρωτης εργασίας σε τόσο κεντρικό σημείο της χώρας, αναδεικνύουν την κακή σχέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την εκπλήρωση της υποχρέωσης για τήρηση της νομιμότητας και το ρόλο του κράτους σε μία οργανωμένη, λειτουργική και ασφαλή πολιτεία.