Άρθρο της Νάντιας Γιαννακοπούλου, στο «Socialist.gr»:
H παρουσία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και η ομιλία του ήταν μια σημαντική στιγμή για την χώρα, για την Ελληνική Βουλή. Η παρέμβασή του τη στιγμή που η Ρωσία του Πούτιν ισοπεδώνει τη χώρα του, σκοτώνει αμάχους, προβαίνει σε εγκλήματα πολέμου είχε ιστορικό, βαθιά συγκινητικό, ανθρώπινο, πολιτικό και συναισθηματικό περιεχόμενο. Συγκίνησε κάθε άνθρωπο που πέρα από σκοπιμότητες την παρακολούθησε. Η εμφάνιση του μαχητή από το Τάγμα Αζόφ ήταν μια βαθιά λαθεμένη κίνηση και βοήθησε όσους ήταν « με το όπλο στο χέρι « για να πυροβολήσουν έτσι κι αλλιώς». Το Προεδρείο της Βουλής φέρει βαριά την ευθύνη, είχε χρέος να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρχουν αιφνιδιασμοί τέτοιου τύπου. Ωστόσο ό,τι έγινε δεν μπορεί να αλλάξει την μεγάλη εικόνα. Η ρωσική βάναυση καταπάτηση κάθε κανόνα διεθνούς και ανθρωπιστικού δικαίου, το δράμα της ισοπεδωμένης Μαριούπολης με τους αμέτρητους εγκλωβισμένους, μεταξύ των οποίων και ομογενείς μας, τα αποκρουστικά εγκλήματα πολέμου και οι εκτελέσεις των αμάχων στην Μπούτσα και αλλού στοιχειώνουν τη συνείδησή μας. Η έμπρακτη και ισχυρή στήριξη της Ουκρανίας δεν προκύπτει ως μια απλή ευαισθησία ή στρατηγική εκτίμηση. Ανάγεται στο πιο υψηλό ανθρώπινο καθήκον, την πιο σπουδαία ευθύνη απέναντι σε αυτόν τον ακατάβλητο λαό, που δίνει την ψυχή του και το αίμα του , για την ελευθερία του, αλλά και για ολόκληρο τον ελεύθερο κόσμο και τις οικουμενικές μας αξίες. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας μας θύμισε αυτό που όλοι οι Έλληνες έπρεπε να θυμόμαστε καλά γιατί είναι δική μας εθνική παρακαταθήκη. Υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία που οι λαοί λένε το «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ» Αυτό κάνουν αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία απέναντι στην ρωσική βαρβαρότητα και δεν χωρεί καμία δικαιολογία και αδράνεια. Σήμερα, «είμαστε όλοι Ουκρανοί», πρέπει να «είμαστε όλοι Ουκρανοί».
Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Δεν περίμεναν κάποιοι την παρουσία του μαχητή του τάγματος Αζόφ για να εκφράσουν την «ιερή αγανάκτησή» τους. Δύο κόμματα της Βουλής – το Κ.Κ.Ε και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ- δεν παραβρέθηκαν με εξηγήσεις που μόνο τα ίδια καταλαβαίνουν, ενώ το ΜΕΡΑ 25 εκπροσώπησε μόνο ένας. Δεν θεώρησαν καν ηθικά και πολιτικά σωστό να ακούσουν. Τόση δημοκρατικότητα! Από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε διαπιστωθεί και ιδιαίτερη προθυμία ακόμα για συμμετοχή. Αυτή είναι η αλήθεια που αντικατοπτρίζει και μια συμπεριφορά τμήματος της κοινής γνώμης. Μήπως στη χώρα μας καλλιτέχνες δεν αισθάνονται τόσο δυσκολία να πουν «είμαστε με την Ουκρανία» και δηλώνουν γενικά ότι είναι με τον άνθρωπο ή ότι αγαπάνε τη ειρήνη και η Κ.Ο.Α αρνείται την πρόσκληση Καβάκου να συμμετάσχει σε συναυλία που τα έσοδά της θα δοθούν στην ανέγερση του Νοσοκομείου της Μαριούπολης; Μήπως αυτές τις μέρες της θλίψης ο κ. Βελόπουλος δεν δηλώνει θαυμαστής του Β. Πούτιν, ο έγκλειστος στις φυλακές νεοναζιστής αρχηγός κόμματος δεν δήλωσε συμπαραστάτης του Β. Πούτιν και το Κ.Κ.Ε δεν καταγγέλλει ιμπεριαλισμούς γενικά, λες και είναι το ΝΑΤΟ ή οι Η.Π.Α που εισέβαλαν στην Ουκρανία; Μήπως στην χώρα μας η Ρωσική Πρεσβεία δεν προχώρησε σε παρεμβάσεις που οδηγούσαν μέχρι συστάσεως για το ποιο Κανάλι να παρακολουθούμε, παρεμβάσεις που αν τις είχε κάνει άλλη Δυτική Πρεσβεία θα υπήρχε οργή, ενώ τώρα υπήρχε η απόλυτη σιωπή από πολλούς υποτιθέμενους προοδευτικούς; Μήπως ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν υπέστη απίστευτο υβρεολόγιο επειδή μίλησε με καθαρές κουβέντες στην πρόσφατη αξιέπαινη πρωτοβουλία της εκπομπής «ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ»; Ωστόσο και ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει καταγγείλει την επέμβαση, έχει βάλει τόσους αστερίσκους και έχει προβάλει τόσες αντιρρήσεις που η θέση του και το μήνυμα του θολώνει. Αντιτάχθηκε στην στρατιωτική βοήθεια, έθεσε σοβαρά ερωτήματα για το που ανήκει η Ελλάδα, κάτι θα έπρεπε να το ξέρει καλά όταν συζητούσε ο ίδιος με τον κ. Τραμπ ότι η Ελλάδα είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ, είναι Δύση, και εμφανίστηκε οπαδός της «θεωρίας της ουδέτερης Ελλάδας» και της δήθεν γέφυρας ειρήνης σε μια επίδειξη ισαποστακισμού και προσπάθειας να αλιεύσει από διάφορα ανορθολογικά, ανοιχτά ρωσόφιλα, αντιδυτικά ακροδεξιά αλλά και αριστερά ακροατήρια, διαφωνώντας με την απόφαση για την απέλαση Ρώσων διπλωματών.
Φαίνεται ότι είναι πολλοί στην Ελλάδα που δεν καταλαβαίνουν ή παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στον πλανήτη. Βρισκόμαστε σε Πόλεμο. Σε ένα Πόλεμο που οφείλεται στην αναιτιολόγητη βάρβαρη επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία της οποίας αμφισβητεί ακόμα και την εθνική της υπόσταση. Δεν υπάρχει όμως μόνο η στενά Ουκρανική υπόσταση. Αυτή την στιγμή έχει τεθεί διεθνώς το ξεκάθαρο δίλημμα: Με την Ανεξαρτησία , την Ελευθερία, το Διεθνές Δίκαιο και την Δημοκρατία ή τον αναθεωρητισμό, τον ολοκληρωτισμό , τη βαρβαρότητα; Με τη Δύση ή τις δυνάμεις που την υπονομεύουν; Αυτή θα είναι η παγκόσμια διαχωριστική γραμμή. Όσους απαντούν καθαρά τους ξέρουμε, όπως επίσης και όσους μόνιμα φλερτάρουν με τον λαϊκισμό, τον ανορθολογισμό, τον αντιδυτικισμό και αρέσκονται στα «ναι μεν αλλά» κρυπτόμενοι. Η Ελλάδα όμως δεν μπορεί να κρύβεται για πολλούς γνωστούς λόγους, για πολλούς περισσότερους λόγους από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης. Για αυτό χρειάζονται καθαρές κουβέντες και το Πολιτικό Σύστημα στο σύνολό του έχει χρέος να ανταποκρίνεται στη σοβαρότητα και ιστορικότητα των στιγμών. Για αυτό και το Κίνημα Αλλαγής ξεχώρισε και σ΄ αυτό το θέμα. Γιατί μίλησε καθαρά από την πρώτη στιγμή.
