“Εσυ, εσυ που ησουν η λατρεια, η εμπνευση τοσων μεγαλων διανοητων, τοσο μεγαλων καλλιτεχνων, τοσων συγγραφεων. Τοσων ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Εσυ, εσυ που εδωσες ελπιδα σε ενα κοσμο που δεν ειχε γνωρισει παρα καταπιεση και εκμεταλευση. Ενα κοσμο που εψαχνε να πιστεψει στον επι της γης παραδεισο.

Πως ξεπεσες ετσι, εσυ που διακηρυττες την ελευθερια του συνολου και αφησες να σε ξεσκισει ο καθε παρανοικος ηγετης, ακομα και ο καθε ασημαντος ηγετισκος.

Πως αφησες, εσυ που διακηρυττες οτι οι θρησκειες ειναι το οπιο των λαων, να γινεις η ιδια  θρησκεια  φανατικων.

Πως, εσυ η ηθικη καταντησες ξεσκισμενη πουτανα που ζητιανευει με καθε μεσον, ακομη και απο τους φασιστες, λιγο σκοινι να κρεμασεις τους καπιταλιστες’.

Πως εσυ, που, ω ηλιθια, πιστευεις οτι ακομη η επανασταση σου ειναι προ των πυλων, ενω εχει χαθει, εδω και δεκαετιες απο πολλες αλλες πιο χρησιμες στην κοινωνια επαναστασες ειρηνικες.

Εσυ, ο αλκιμος νεανιας, που πλεον, αποκρουστικος εσχατογηρος, αρνεισαι να πεθανεις.

Κριμα… Θα μπορουσες ακομη να προσφερεις…”

Του Δημήτρη Σαράντου-Πολιτικός επιστήμονας και οικονομολογος-Β’ Γραμματέας στο Ποτάμι Αμαρουσίου