Συνέντευξη Παναγιώτη Βλάχου, μέλους της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής Κινήματος Αλλαγής, στο «political.gr»:
Το νέο κύμα της πανδημίας σαρώνει τη χώρα. Πως κρίνετε τους κυβερνητικούς χειρισμούς;
Ως πολίτης αισθάνομαι μεγάλη ανασφάλεια και θυμό, για καταστάσεις που θα μπορούσε να τις έχει προλάβει. Ως πολιτικός βλέπω μια κυβέρνηση που ολιγωρεί, παλινωδεί και δεν βλέπει τι γίνεται στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι κυβερνήσεις πήραν αποφασιστικά μέτρα πριν τις γιορτές και δεν περίμεναν την επέλαση της Όμικρον για να τρέξουν πίσω από τις εξελίξεις. Δείτε, πχ, το γεγονός ότι παίρνουν περίπου τα ίδια μέτρα για τα σχολεία, ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αναθεωρήσουν σύντομα. Δείλιασαν με την υποχρεωτικότητα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα τώρα το προσωπικό σε κρίσιμες υπηρεσίες, να αποδεκατίζεται από τον ιό.
Το κλίμα για την οικονομία τουλάχιστον για το επόμενο δίμηνο μόνο ευνοϊκό δεν διαγράφεται. Πόσο αντέχουμε ως χώρα για επιπλέον μέτρα στήριξης;
Σαν να μην έφτανε η πανδημία, η ακρίβεια φορτώνει ακόμη περισσότερο με άγχη τα νοικοκυριά. Ιδιαίτερα το κόστος θέρμανσης και μετακίνησης, αλλά και η ακρίβεια σε βασικές πρώτες ύλες και υπηρεσίες, πιέζουν ακόμη περισσότερο τα μεσαία και πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα – και φυσικά τους νέους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Ειδικότερα, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι σε αυτές χρειάζονται άλλου είδους στήριξη, ελάφρυνση του κορωνοχρέους και χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης, για να μην καταρρεύσουν. Βέβαια, όλα αυτά είναι θέμα προτεραιοτήτων. Στην Ιταλία χρησιμοποιούν μέρος του Ταμείου Ανάκαμψης για την ανοικοδόμηση του δημόσιου συστήματος υγείας, στην Ισπανία μεταρρυθμίζουν την αγορά εργασίας σε συνεννόηση με τους κοινωνικούς εταίρους, σε Πορτογαλία και Γερμανία προχωρούν σε κατασκευή χιλιάδων εργατικών κατοικιών για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα υψηλού κόστους ενοικίου, που σημειωτέον μαστίζει και την Αθήνα. Ιδέες, όπως βλέπετε, υπάρχουν.
Στο κατώφλι της νέας χρονιάς φαίνεται και πάλι ότι τον ρυθμό τον δίνει η πανδημία. Την ίδια στιγμή κάνουμε σαν μην βλέπουμε ότι πριν λίγα χρόνια ήμασταν σε καθεστώς μνημονίων. Σας φοβίζει το γεγονός ότι ξαφνικά μπορούμε να βρεθούμε και πάλι στο χείλος της οικονομικής καταστροφής;
Θέλω να είμαι αισιόδοξος γιατί αυτήν τη φορά το πρόβλημα αφορά περισσότερους και υπάρχει η κακή εμπειρία της λιτότητας που κόστισε πολύπλευρα στην Ευρώπη. Παράλληλα αυξάνονται οι σοσιαληδμοκρατικές κυβερνήσεις μέσα στην ΕΕ, γεγονός που σίγουρα θα επιταχύνει μεταρρυθμίσεις προς μια Ευρώπη περισσότερο κοινωνική και αλληλέγγυα. Υπάρχουν όμως ήδη φωνές – και εθνικές ατζέντες – που δεν επιθυμούν τη διαρκή χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας, ούτε φυσικά η ΕΚΤ θα παρέχει φτηνό χρήμα στο διηνεκές. Άρα, επαναλαμβάνω, ότι είναι κρίσιμο να αξιοποιήσουμε με κοινωνικά δίκαιο και ανταποδοτικό τρόπο τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης για να θωρακιστούμε από μελλοντικές κρίσεις, δεδομένου ότι βρισκόμαστε στον κυκλώνα της κλιματικής αλλαγής, είμαστε από τις πλέον γερασμένες χώρες στην Ευρώπη, χρειαζόμαστε νέες παραγωγικές επενδύσεις και εργατικά χέρια, και φυσικά σταθερότητα στην ευρύτερη ΝΑ Μεσόγειο απέναντι στον “ταραξία” Τουρκία.
Σε ποιες κυβερνητικές επιλογές σκοπεύετε να “βάλετε πλάτη”;
Είμαστε παράταξη με υψηλό αίσθημα πατριωτικής ευθύνης. Το έχουμε αποδείξει διαχρονικά. Στηρίξαμε και στηρίζουμε αποφάσεις που αναχαιτίζουν την πανδημία ή θωρακίζουν την χώρα από εξωτερικές απειλές. Αλλά δεν θα γίνουμε συνένοχοι σε λάθη, ιδιαίτερα όταν έχουμε απέναντί μας μια συντηρητική κυβέρνηση με διαχειριστικά προβλήματα, πελατειακές λογικές και στρατηγική απορρύθμισης κοινωνικών διευθετήσεων στην εργασία, την παιδεία, την προστασία του περιβάλλοντος.
Για ποιους είναι “κλειστή η πόρτα” στο νέο ΠΑΣΟΚ;
Καταρχήν είναι ανοιχτή σε όσους θέλουν να αγωνιστούν μαζί μας για μια προοδευτική, σοσιαλδημοκρατική πλειοψηφία, χωρίς δημαγωγίες και μικροπολιτική. Σε όσους πληγώσαμε στο παρελθόν, αλλά η καρδιά τους είναι μαζί μας. Σε όσους έκαναν άλλες επιλογές στη λογική του “μη χείρων”. Στον κόσμο της Οικολογίας, της Αριστεράς, των κινημάτων αλληλεγγύης. Για όσους αντάλλαξαν τις ιδέες και τη διαδρομή τους για βουλευτικά και υπουργικά οφίτσια στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, η συμπόρευση θα είναι αδύνατη.
Πως αποκωδικοποιείτε το μήνυμα της εσωκομματικής κάλπης;
Ως μια ισχυρή εντολή να φύγουμε μπροστά, με ενότητα και σεβασμό στην ιστορία μας, αλλά και την απαραίτητη ανανέωση για να γίνουμε μια πολιτική δύναμη υπολογίσιμη και πρωταγωνίστρια. Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ έδωσε την ευκαιρία στη νεότερη γενιά να οδηγήσει την παράταξη στον 21ο αιώνα και να της δώσει φρεσκάδα, προοπτική και κοινωνικές αναφορές. Άρα όλο αυτό μόνο ως χρέος μπορούμε να το εκλάβουμε και δέσμευση για σκληρή δουλειά.
