Ομιλία κατά την συζήτηση και ψήφιση του σ/ν του Υπ. Πολιτισμού &Αθλητισμού για θέματα που αφορούν τον αθλητισμό.

Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Δυστυχώς η συνεχής και ομολογουμένως, συνεπής, πρακτική της Κυβέρνησης να εισάγει άσχετες τροπολογίες, την τελευταία στιγμή, σε τελείως άσχετα σχέδια νόμου, παραβιάζοντας συστηματικά όλες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, έχει ως αποτέλεσμα οι ομιλίες να αφορούν άσχετα θέματα από το θέμα που έπρεπε να συζητήσουμε και να ψηφίσουμε:

«Θα μπορούσα να μιλήσω ως παλαιοκομμουνιστής, έστω και ανανεωτικός, έστω και ορκισμένος αναθεωρητής, αλλά θα προτιμήσω πλέον να μιλήσω ως εκπρόσωπος των εργολάβων. Νομίζω ότι πρέπει να συζητάμε επί πραγματικών γεγονότων και ξεκάθαρα. Ο κ. Βορίδης μάς μίλησε πριν, εκπροσωπώντας βέβαια εργολάβους και αυτός, κάποιον συγκεκριμένο εργολάβο. Εγώ δεν έχω συγκεκριμένο όνομα εργολάβου, γιατί είχα ένα αφεντικό, έναν εργολάβο, μεγαλοεργολάβο, ο οποίος άλλαξε στρατόπεδο, έκανε κωλοτούμπα κι έχω μείνει άνεργος από αυτόν τον εργολάβο και ψάχνω να βρω έναν εργολάβο να του δώσω τα σκουπίδια. Υπάρχουν πολλοί που ενδιαφέρονται.

Για να σταματήσουμε τις ειρωνείες και να κλείνουμε το μάτι σε κάθε ανοησία που σκεφτόμαστε ή λέμε ή σκέφτεται ή λέει κάποιος, πρέπει να αποφασίσουμε σε αυτήν τη χώρα τι θέλουμε. Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να είμαστε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα ή αν θέλουμε να είμαστε μια ευρωπαϊκή Σομαλία ολίγον σοβιετική. Εάν θέλουμε το δεύτερο, να σκίσουμε τα μνημόνια, να τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν –go back κ.λπ.- να τους κοπανήσουμε στο κεφάλι τα μνημόνια, να προσλάβουμε όλους τους ανέργους στο δημόσιο –ενάμισι εκατομμύριο είναι οι άνεργοι, θα βρούμε θέσεις- και να τους προσλάβουμε όλους σε όλες τις υπηρεσίες, σε δήμους, σε περιφέρειες, σε Υπουργεία, σε οργανισμούς και να είναι όλα δημόσια και να μην έχουμε αυτήν την ιστορία με τους εργολάβους και τα ιδιωτικά συμφέροντα που πίνουν το αίμα του λαού με το μπουρί της σόμπας.

Έχουμε ιδιωτικά σχολεία. Να τα κλείσουμε. Έχουμε μια δωρεάν παιδεία υπέροχη και δυστυχώς τα παιδιά μας πηγαίνουν στα φροντιστήρια. Να τα κλείσουμε τα φροντιστήρια. Είναι κάτι ιδιώτες συμφεροντολόγοι με σκοπό το κέδρος που ξεπουλάμε τα παιδιά μας στα δίδακτρά τους ή δίνουμε τα δίδακτρά τους –ας πούμε- για να ενισχύουμε μαύρες τσέπες. Να το πάρουμε απόφαση και να πούμε τι θέλουμε.

Θα ήθελα να μιλήσω ως εκπρόσωπος των εργολάβων και θα ήθελα να κάνω ένα προσωπικό ντιμπέιτ ανάμεσα στους δύο εαυτούς μου και να μιλήσω και ως παλαιοκομμουνιστής, που έλεγαν οι κύριοι πριν, οι εκλεκτοί αυτοί συνάδελφοι. Τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε; Ποιο είναι το μοντέλο αυτής της χώρας;

Κύριε Σκουρλέτη, κι εσείς κι εγώ είχαμε κάποτε καφετέριες. Τις κλείσαμε γιατί δεν πήγαν καλά. Έπρεπε να τις είχαμε παραχωρήσει στο δημόσιο, να κρατικοποιηθούν και να μην τις πουλήσουμε, ούτε να τις κλείσουμε. Είχαμε δύο άτομα στην κάθε καφετέρια που δούλευαν. Έπρεπε να τις δώσουμε στο δημόσιο, να προσλάβουμε διακόσια άτομα και να αρθούν αυτές οι καφετέριες. Γιατί τις κλείσαμε; Να τις δίναμε στο δημόσιο.

Έναν γωνιακό φούρνο που έχει ένας άνθρωπος με τη γυναίκα του και το παιδί του και τον δουλεύουν, να τον κρατικοποιήσουμε, να απαγορευτεί η λειτουργία ιδιωτικών φούρνων. Είναι ντροπή να πουλούν οι ιδιώτες τα ψωμιά. Να κρατικοποιήσουμε τους φούρνους. Να προσλάβουμε σε κάθε φούρνο τριακόσια άτομα και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Θα βρούμε λεφτόδεντρα να πληρώνουμε τον λαό. Αυτό να κάνουμε. Να το κάνουμε τώρα. Να σκίσουμε τα μνημόνια. Να τους διαολοστείλουμε αυτούς τους άθλιους τοκογλύφους εκβιαστές που δανείζονται με επτά και μας δανείζουν με ένα και να κάνουμε μια κανονική λαϊκή δημοκρατία, να ησυχάσουμε. Γιατί το παλεύουμε; Λίγο φιλελεύθερο. Λίγο νεοφιλελεύθερο. Λίγο σοσιαλιστικό. Λίγο σοσιαλδημοκρατικό. Κάνουμε και λίγο τον Ολαντρέου, που τον καταχεριάζαμε. Και επειδή «την ήπιε» ο Ολαντρέου, μήπως κάνουμε τώρα τον Μακρόν σιγά-σιγά και να την κάνουμε λίγο «γυριστή», λίγο πιο πέρα. Πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε.

Πρώτο αγαθό είναι η δημόσια υγεία. Οι τόνοι των σκουπιδιών, που λένε «τα σκουπίδια του Σκουρλέτη», είναι ντροπή όλων μας. Δεν είναι μόνο δική σας. Πρέπει να αποφασίσουμε ότι αυτό είναι το πρώτιστο αγαθό.

Υπάρχει το νομικό πλαίσιο –και αν δεν υπάρχει, να το διευρύνουμε- οι δήμοι να διαχειριστούν οι ίδιοι τα απορρίμματα: Δημοτική Επιχείρηση Διαχείρισης Απορριμμάτων, ΔΕΔΑ. Ή να τα αναθέσουν στον ιδιώτη, που θα πλειοδοτήσει στον διαγωνισμό ή θα δώσει την καλύτερη προσφορά. Ή να το παίξουμε με αυτά τα βρωμόλογα που λέμε, τις ΣΔΙΤ. Είναι μερικοί που πετάγονται μόλις ακούν τη λέξη ΣΔΙΤ. Είναι μια δοκιμασμένη μέθοδος παγκοσμίως. Και αυτές οι μέθοδες, που λέγαμε παλιά, είναι δοκιμασμένες, υπαρκτές και αποδίδουν. Γιατί δεν το ψάχνουμε; Ποιος έχει ιδεοληψίες;

Ο Βορίδης έχει την ιδεοληψία γιατί είναι τσάτσος εργολάβου. Ο Σκουρλέτης έχει την ιδεοληψία γιατί είναι κομισάριος της Σοβιετίας.

Τι θα κάνουμε, δηλαδή; Πρέπει να βρούμε ένα μέσο δρόμο, αυτό το βρωμο-ΣΔΙΤ και να αφήσουμε στους δήμους το υπαρκτό θεσμοθετημένο δικαίωμα να διαχειριστούν τα απορρίμματά τους και στο διαχωρισμό και στην ανακύκλωση και στους ΧΥΤΥ και όχι ΧΥΤΑ ή χωματερές. Κλείναμε την Κερατέα δυο χρόνια με τα δίκανα και με τους κουκουλοφόρους και κόβαμε τους δρόμους για να μην γίνει ΧΥΤΥ, Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων, που προϋποθέτει διαχωρισμό, διαχείριση σοβαρή και ανακύκλωση.

Τα σκουπίδια είναι τεράστια περιουσία και δικαίως κάποιοι εργολάβοι τα λιγουρεύονται, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι θα ανανεώνουμε συμβάσεις εποχιακές χιλίων, δυο χιλιάδων, πέντε χιλιάδων, εκατό χιλιάδων. Γιατί; Επειδή θέλουμε να φτιάξουμε «πελατάκια»; Να προσλάβουμε ενάμισι εκατομμύριο ανέργους, όλους στην καθαριότητα και να είμαστε «τζάμι», να δουλεύει η χώρα και να λάμπει.

Είχαμε ένα σύστημα στο λιμάνι στον Πειραιά και ήταν κάποιοι εκεί του ΟΛΠ οι οποίοι φοράγανε κάτι μαύρα γυαλιά, μόνιμοι και ακριβοπληρωμένοι. Φοράγανε κάτι μαύρες γυαλαμπούκες και κάθονταν έτσι αραχτοί και πίναν τη φραπεδιά τους και δουλεύαν κάτι σκυλιά για ένα τάλιρο, κάτι μετανάστες και κάτι τέτοιοι. Και αυτοί με τις γυαλαμπούκες, σαν μαφιόζοι μου φαίνονταν, ήταν δικοί μας άνθρωποι. Δεν τους έβαλε ούτε η άθλια Νέα Δημοκρατία ούτε το βρωμο-ΠΑΣΟΚ ούτε το παλιο-ΚΚΕ. Όλοι μας ήμασταν. Στους συνδικαλιστικούς φορείς ήμασταν όλοι. Άλλοι ήταν της Αριστεράς, άλλοι ήταν του ΠΑΣΟΚ, άλλοι ήταν της Νέας Δημοκρατίας, άλλοι ήταν άλλων τρισάθλιων κομμάτων και συμφερόντων. Δηλαδή, έτσι δεν ήταν;

Δεν είναι ότι φταίνε αυτοί που τους προσλάβανε και αυτοί και αυτοί. Και εμείς τους προσλάβαμε. Ήμουν Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, με συνάδελφο-σύντροφο που ήταν και Υπουργός στην προηγούμενη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΞΕΛ, στην Κυβέρνηση αυτή των άθλιων «τσιπροκαμμένων» που διαδέχτηκε τους άθλιους «σαμαροβενιζέλους». Ήταν, λοιπόν, ένας Υπουργός ο οποίος τώρα «την έχει κάνει», έχει χαιρετήσει και του βγάζω το καπέλο, γιατί είχε ένα καθαρό πρόγραμμα. Τον πουλήσατε και σηκώθηκε και έφυγε ο άνθρωπος.

Όταν μιλούσαμε για να μονιμοποιηθούν οκτακόσιοι πενήντα συμβασιούχοι στην ΕΡΤ το 2008, του έλεγα -να μην πω το όνομά του-: «Ρε σύντροφε, δεν μπορούμε να το δεχτούμε αυτό». Και μου είπε: «Εσύ με ποιους είσαι, δεν είσαι με τους εργαζόμενους;». Του είπα: «Όχι, Παναγιώτη. Είμαι με τους άνεργους». Να προσλάβουμε ενάμισι εκατομμύριο άνεργους.

Οι συμβασιούχοι, οι οκταμηνίτες, οι εννιαμηνίτες, οι διχρονίτες με τις παρατάσεις, κάπως τακτοποιούνται, κάπως τη βολεύουν. Οι άλλοι δεν έχουν πού την κεφαλή κλίναι. Είναι στο δρόμο, στον αέρα, δεν τους υπολογίζει κανένας. Δεν έχουν ΓΣΕΕ, δεν έχουν ΑΔΕΔΥ, δεν έχουν ΠΟΕ-ΟΤΑ, δεν έχουν ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Δεν έχουν τίποτα, κανέναν συνδικαλιστικό φορέα. Είναι άνεργοι και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Αυτούς πρέπει πρώτα να κοιτάζουμε στα μάτια και να λέμε αλήθειες.

Για τη διαχείριση των απορριμμάτων υπάρχει η λύση και η λύση είναι να αναλάβουν οι δήμοι τη διευθέτηση του ζητήματος με ίδια έσοδα, με τη βοήθεια ενδεχομένως από το κράτος, με πρόσθετη χρηματοδότηση που οι ίδιοι θα αναζητήσουν, αλλά τη λύση την έχουν. Με ιδιώτη; Με ιδιώτη. Με δημοτική επιχείρηση; Με δημοτική επιχείρηση. Αλλά να είναι ανθούσα, να μην προσλάβουμε όλο το συγγενολόι μας και να πέσει έξω.

Έλεγα σε αυτόν τον σύντροφο ότι εάν κάνουμε στην ΕΡΤ τότε αυτά που κάναμε παλιότερα στην Ολυμπιακή, θα πέσει έξω η ΕΡΤ και θα διαλυθεί και έπεσε έξω και διαλύθηκε και το ξέρουμε όλοι. Και τώρα πληρώνουμε μια ΕΡΤ η οποία δεν ξέρουμε τι ακριβώς κάνει, τι ακριβώς παίζει, τι ακριβώς δείχνει.

Δεν έχω τίποτα με τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, γιατί έχω δουλέψει εκεί και ξέρω πολύ καλά ότι υπάρχουν εβδομήντα κηπουροί και κήπος δεν υπάρχει. Ξέρω πολύ καλά ότι υπάρχουν εκατόν είκοσι ηχολήπτες βάρδιας, αλλά όταν θες να κάνεις μια ηχογράφηση, δεν έχει ηχολήπτη, γιατί λείπουν εκείνη την ώρα οι άνθρωποι.
Αυτά τα πράγματα να τα πούμε και να τα λέμε. Αυτό ως προς τη διαχείριση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Ως προς το αθλητικό νομοσχέδιο, στα δυόμισι χρόνια τσιπροκαμμένων περιμέναμε από την αριστερή Κυβέρνηση με τις δεξιές ψεκασμένες προεκτάσεις, που τις χειροκροτούμε κιόλας με πάθος όταν μιλούνε εδώ οι συνάδελφοι συνέταιροι μας, να φέρει ένα ολοκληρωμένο νομοσχέδιο για τον επαγγελματικό αθλητισμό, για τον εξωσχολικό αθλητισμό, για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, για τα σωματεία και όχι το κράτος και οι παράγοντες να τρέχουμε να υποδεχθούμε τους γίγαντες παγκόσμιους πρωταθλητές στο χόκεϊ επί χόρτου, όταν πάρουμε το μετάλλιο, αλλά να είμαστε παρόντες και στις προετοιμασίες και παντού. Περιμέναμε να φέρει ένα ολοκληρωμένο αθλητικό νομοσχέδιο, που να κόβει τον ομφάλιο λώρο ανάμεσα στους ολιγάρχες του ποδοσφαίρου, στους στρατούς των συνδέσμων φιλάθλων, που δεν είναι φίλαθλοι, είναι συνήθως σύνδεσμοι υποψήφιων δολοφόνων και καταστροφέων, ώστε να έχουμε συγκεκριμένα καταστατικά στους συνδέσμους, να υπάρχουν οι σύνδεσμοι με καταστατικά, με εκλογές, με δημοκρατικές διαδικασίες, όλες οι ομοσπονδίες του αθλητισμού να έχουν ένα συγκεκριμένο εκλογικό νόμο, να κάνουν εκλογές, όχι άλλες με απλή αναλογική, άλλες με πλειοψηφικό, άλλες με αυτοδιοίκητο και άλλες με αυτοαδιοίκητο.

Να τα βάλουμε όλα αυτά κάτω και να τα συζητήσουμε εδώ πέρα επί δύο- τρεις μήνες -όσο χρειάζεται- με όλους τους φορείς και να συγκροτήσουμε, να συντάξουμε ένα ολοκληρωμένο αθλητικό νομοσχέδιο και να μην κάνουμε αυτήν την αποσπασματική συζήτηση σε υποπεριπτώσεις, επειδή ο Δρόσος θέλει να τακτοποιήσει την ΕΠΟ ή δεν ξέρω ποιος θέλει να κάνει τι ή έχουμε προθεσμίες ή δεν έχουμε και μας βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο.

Έχουμε τώρα επείγον ένα νομοσχέδιο αθλητικό, που δεν είναι αθλητικό νομοσχέδιο, αλλά είναι κάτι τακτοποιήσεις. Και έλεγε ο Σεβαστάκης πριν ότι δεν μπορεί να μιλάμε για όλα. Μα, θα μιλήσουμε. Εδώ τώρα μιλάμε για τον αθλητισμό και για τα σκουπίδια.

Θα μιλήσω και για τους καλλιτεχνικούς διευθυντές, γιατί έδωσα μια τροπολογία στον Υπουργό, που την απέρριψε, γιατί έχω έναν ξάδερφο, που θέλει να διοριστεί καλλιτεχνικός διευθυντής, αλλά δεν έχει πτυχίο. Έτσι; Δεν είναι και εγνωσμένου κύρους. Είναι απλώς φίλος μου και ήθελα να τον διορίσω τον άνθρωπο και απορρίφθηκε αυτή η τροπολογία, ενώ περνούν εύκολα άλλες τέτοιες τροπολογίες φωτογραφικών τοποθετήσεων.

Να είμαστε ειλικρινείς και να μην κάνουμε μαϊμουδιές δείχνοντας τους προηγούμενους απατεώνες, ενώ εμείς είμαστε και καινούργιοι και καλύτεροι απατεώνες από τους προηγούμενους.»