Οι πολιτικές διάκρισης και περιορισμού που επέφερε η εφαρμογή της κοινής δήλωσης Ε.Ε. – Τουρκίας, καθιστούν το σύστημα Διεθνούς Προστασίας και προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ένα άπιαστο όνειρο ακόμα και για όσους καλύπτονται θεωρητικά από αυτό.

Η πρόσφατη έκθεση του Επιτρόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Νιλς Μουίζνιεκς, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική είναι για την Ευρώπη συνολικά, αλλά και την Ελλάδα ειδικότερα.

Μιας κυβερνητικής πολιτικής που, εναρμονισμένα με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, δεν επιτρέπει νόμιμες και ασφαλείς διαδικασίες σε ανθρώπους που αιτούνται διεθνούς προστασίας σε ό,τι αφορά τον περιορισμό του δικαιώματος της οικογενειακής επανένωσης, ενώ αρνείται ουσιαστικά να παρέχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ένταξης όσων αναπόφευκτα θα παραμείνουν τελικά στην Ελλάδα.

Το πώς μία τάχα «αριστερή» κυβέρνηση που έλεγε πως θα αλλάξει την Ευρώπη, φτάνει να υιοθετεί εθελούσια τις χειρότερες πρακτικές κάποιων κρατών μελών της ΕΕ, ας το εξηγήσουν οι ίδιοι.

Για το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, η συλλογική αλληλέγγυα δράση όλων των κρατών μελών της ΕΕ και οι πολιτικές ένταξης των προσφύγων στις κοινωνίες, είναι η λύση απέναντι στα πραγματικά ζητήματα που τίθενται από την προσφυγική κρίση, ενώ αποτελούν τη μόνη απάντηση απέναντι σε κάθε ξενοφοβική συμπεριφορά που επιδιώκει να βάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα στον πάγο.