Ομιλία Φώφης Γεννηματά, Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, στη διαδικτυακή συζήτηση για το εργασιακό νομοσχέδιο: «Η εργασία σε μετάβαση: αξιοπρέπεια ή ισοπέδωση;»
Φίλες και Φίλοι,
Η εργασία είναι σε «μετάβαση». Όπως είναι και ο τίτλος της εκδήλωσης μας.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός επιταχύνθηκε με την πανδημία, ο αριθμός των τηλε-εργαζόμενων αυξήθηκε σημαντικά, το ίδιο και η εργασία στις πλατφόρμες.
Είναι προφανές ότι χρειάζονται νέες απαντήσεις, όμως οι νέες πολιτικές που απαιτούνται πρέπει να έχουν ιδεολογικό πρόσημο.
Σε όλο τον κόσμο οι συντηρητικές δυνάμεις εμμένουν στις δικές τους συνταγές: Λιτότητα, διάλυση του κοινωνικού κράτους, απορρύθμιση της εργασίας. Με αυτό τον τρόπο η κρίση της πανδημίας φέρνει μεγάλη ύφεση, οι προοπτικές ανάπτυξης και απασχόλησης υποχωρούν, οι ανισότητες διευρύνονται, δημιουργείται ο κίνδυνος μιας νέας κοινωνικής κρίσης και αδιεξόδου. Αυτά παρακολουθούμε στη χώρα μας με τη κυβέρνηση Μητσοτάκη που είναι βαθιά συντηρητική.
Απέναντι σε αυτές τις λογικές υπάρχει και η πολιτική του Προέδρου Μπάιντεν που δίνει βάρος στις δημόσιες επενδύσεις που δημιουργούν απασχόληση, στηρίζει το εισόδημα των νοικοκυριών και το κοινωνικό κράτος, φορολόγει το μεγάλο πλούτο. Είναι η δική μας ατζέντα, της σοσιαλδημοκρατίας.
Εμείς οι σοσιαλδημοκράτες οφείλουμε να διαμορφώσουμε γρήγορα τη δική μας ατζέντα και να σταθούμε στην πρώτη γραμμή τηςπροσπάθειας για ανάπτυξη με Κοινωνική Δικαιοσύνη και μείωση των ανισοτήτων.
Φίλες και Φίλοι,
Στη χώρα μας η Κυβέρνηση της ΝΔ εκμεταλλεύτηκε την κρίση για να προωθήσει πιο γρήγορα τις επιλογές της, τις συντηρητικές και ιδεοληπτικές της πολιτικές.
Στήριξη ισχυρών, εγκατάλειψη της μικρής και μεσαίας ελληνικής επιχείρησης, ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Επικαλείται ότι πήρε μέτρα ¨ενίσχυσης¨ που φθάνουν στο 11% του Ελληνικού ΑΕΠ. Που πήγαν αλήθεια αυτά τα χρήματα;
Την απάντηση μας την δίνει η έκθεση του Εθνικού Δημοσιονομικού Συμβουλίου. Η αναπλήρωση του «χαμένου» εισοδήματος έφθασε μόνο στο 42%, μας φέρνει στην 11η θέση στην Ευρώπη.Τα χρήματα έγιναν καταθέσεις και δεν έφτασαν ποτέ σε αυτούς που τα είχαν ανάγκη.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας για τους εργαζόμενους;
Ο«όγκος» της απασχόλησης μειώθηκε σημαντικά.
600.000 εργαζόμενοι ζούσαν για μήνες με 534 ευρώ.
350.000 μακροχρόνια άνεργοι έμειναν χωρίς καμία στήριξη
Το εργατικό εισόδημα σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ υπέστη σημαντικές μειώσεις που αφορούν τους 6 στους 10 εργαζόμενους. Μειώσεις που για μεγάλο ποσοστό αυτών ήταν πάνω από 30%.
Πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι βιώνουν ακόμη τον κίνδυνο της απόλυσης και την ανασφάλεια της ανεργίας, σε επιχειρήσεις που είτε δεν άνοιξαν, είτε δυσκολεύονται ιδιαίτερα να τα βγάλουν πέρα.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η Κυβέρνηση συστηματικά υπονομεύει ή αφαιρεί τα εργασιακά δικαιώματα. Υλοποιεί τις δεσμεύσεις που ο κ. Μητσοτάκης ανέλαβε προεκλογικά στην Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ.
Αυτή η αντίληψη της ΝΔ είναι ιδεοληπτική, βαθιά συντηρητική! Κυριολεκτικά κολλημένη στο χθες.
Μια αντίληψη που δεν κατανοεί ότι σήμερα, στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης, τον κύριο ρόλο διαδραματίζουν η γνώση, η υψηλή κατάρτιση, η ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού και όχι το φθηνό ημερομίσθιο.
Είναι μια αντίληψη κοντόφθαλμη, που αρνείται να καταλάβει ότι ο ανασφαλής εργαζόμενος δεν είναι παραγωγικός.
Το προανάκρουσμα των επιθέσεων ήρθε πριν την κρίση, με τον Νόμο για την υπονόμευση των κλαδικών συμβάσεων. Που ευνοεί μόνο τους ασύδοτους εργοδότες, που επιδιώκουν αυτές να μην έχουν υποχρεωτικό χαρακτήρα.
Δεύτερο βήμα-εν μέσω πανδημίας-ήταν η επιχείρηση εφαρμογής του δόγματος μισός μισθός-μισή δουλειά με το Πρόγραμμα Συνεργασία.
Που επιλέχθηκε, αντί της πρότασης μας για την Επιδότηση Εργασίας προς τις επιχειρήσεις που επλήγησαν. Χαρακτηριστικό ήταν πως η Ελλάδα απορρόφησε λιγότερα χρήματα από ότι το Βέλγιο για να στηρίξει τους εργαζόμενους.
Τώρα φθάνουμε στο αποκορύφωμα. Με 2 «κεντρικές» κινήσεις της Κυβέρνησης.
Πρώτον: Στο Κυβερνητικό σχέδιο για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, δεν υπάρχει πρόβλεψη για την σύνδεση της αξιολόγησης και επιδότησης των επενδύσεων, με τις θέσεις εργασίας που δημιουργούν.
Ούτε για την ύπαρξη Ελληνικής προστιθέμενης αξίας. Το να παράγουμε δεν αφορά την κυβέρνηση.
Όλα μπορούν να γίνουν με τις εισαγωγές των αναγκαίων υλικών. Αρκεί να εξυπηρετούνται οι «φίλοι» στης Κυβέρνησης, αυτοί που θα εισαγάγουν προϊόντα.
Δεύτερον: Έρχεται το Νομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Για την Προστασία της Εργασίας». Που με σειρά διατάξεων ισοπεδώνει τα εργασιακά δικαιώματα, διαλύει τους μηχανισμούς ελέγχου της αγοράς εργασίας και αποδομεί τον δημοκρατικό νόμο 1264/82 για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Αυτό είναι το πλαίσιο της Κυβερνητικής πολιτικής για την «εργασία».
Απέναντι σε αυτές τις επιλογές υπάρχει και ο Προοδευτικός δρόμος, στον οποίο πορευόμαστε εμείς:
Που δεν αρνείται την ανάγκη ανταπόκρισης στις αλλαγές, αντίθετα πρωτοστατεί σε αυτές. Με μια νέα πολιτική που προωθεί την ΝΕΑ ΡΥΘΜΙΣΗ, που οδηγεί τους εργαζόμενους να ανταποκρίνονται στις αλλαγές δουλεύοντας με ασφάλεια, αξιοπρέπεια, ρυθμισμένες σχέσεις εργασίας.
Που προωθεί την στρατηγική της Πλήρους Απασχόλησης και συνδέει κάθε δράση και επένδυση με τη δημιουργία νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας.
Που προωθεί ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο της Ψηφιακής εποχής, που παρέχει κίνητρα, αλλά θέτει και υποχρεώσεις στις επιχειρήσεις, για την επανακατάρτιση των εργαζομένων τους στα νέα δεδομένα και την πρόσβαση όλων στην γνώση.
Ειδικότερα για το Κυβερνητικό Νομοσχέδιο αλλά και τις Κυβερνητικές πολιτικές που αφορούν τους εργαζόμενους, θέλω να τονίσω:
1ον) Δεν αποδεχόμαστε τις πολιτικές που παραπέμπουν το κρίσιμο εργατικό δικαίωμα του 8ωρου, στην άνιση ατομική διαπραγμάτευση εργοδότη-εργαζόμενου.
Ώστε να μεταβάλλεται σε 10ωρο, για να μην πληρωθούν υπερωρίες και να δημιουργούνται πρόσθετα προβλήματα στην οικογενειακή ζωή του εργαζόμενου.
Μόνο με τις συλλογικές συμβάσεις που προβλέπει ο Ν. 3846/10 του ΠΑΣΟΚ μπορεί τα δικαιώματα των εργαζομένων να περιφρουρηθούν και οι καταχρήσεις να ελεγχθούν.
Αλλιώς θα οδηγηθούμε στην ασυδοσία.
Γιατί και αυτή ακόμη η «κάρτα εργασίας»-δική μας νομοθετική πρόβλεψη και αίτημα της ΓΣΕΕ-δεν θα εφαρμοσθεί, παρά μόνο «πειραματικά» όπως ο ίδιος ο Υπουργός εξήγγειλε.
2ον) Δεν αποδεχόμαστε λογικές που εντείνουν την ανασφάλεια του εργαζόμενου, απελευθερώνουν ακόμη περισσότερο τις απολύσεις και περιορίζουν δραστικά το δικαίωμα επαναπρόσληψης για όσους δικαιώνονται στα δικαστήρια.
3ον) Δεν αποδεχόμαστε λογικές που αντί να ενισχύουν την Συλλογική Διαπραγμάτευση, θέτουν νέα προσκόμματα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, στην σύναψη και εγκυρότητα των κλαδικών συμβάσεων.
Εμείς λέμε ΝΑΙ στις κλαδικές συμβάσεις, με βάρος στην υποχρεωτικότητα και την καθολική εφαρμογή τους.
4ον) Δεν αποδεχόμαστε λογικές που μειώνουν το εισόδημα του εργαζόμενου, φθάνοντας στο ακραίο σημείο που αφορά την καθήλωση του κατώτατου μισθού. Που απαγορεύουν στους κοινωνικούς εταίρους να τον διαπραγματεύονται ελεύθερα μέσω της ΕΓΣΕΕ.
Επιβάλλεται άμεσα να γίνει δεκτή η πρόταση της ΓΣΕΕ για επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ εντός του έτους και στη συνέχεια καθορισμός του ελεύθερα με τις διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων.
5ον) Δεν αποδεχόμαστε τις λογικές της Κυβέρνησης που προωθούν συνειδητά την αποδυνάμωση και διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους για την εφαρμογή των νόμων και των συμβάσεων στους εργασιακούς χώρους.
Οι προβλέψεις της Κυβέρνησης οδηγούν σε εργασιακή ζούγκλα με τον Υπουργό Εργασίας να παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο.
Είναι αδιανόητο για ένα σοβαρό, πραγματικό επιτελικό κράτος, όχι το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη, να μην ελέγχει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Θα έπρεπε να θέτει τους κανόνες και να ελέγχει την εφαρμογή τους. Είναι στοιχειώδες συστατικό στοιχείο ενός σοβαρού επιτελικού κράτους.
Το ΣΕΠΕ αντίθετα πρέπει να αναβαθμισθεί-υπό τον έλεγχο του Υπουργείου Εργασίας-ώστε να αποκατασταθεί η νομιμότητα αντί της μαύρης εργασίας που σήμερα κυριαρχεί.
6ον) Δεν αποδεχόμαστε λογικές που επιχειρούν την αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Που θεωρούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και την προστασία «βαρίδια και προνόμια».
Που επιδιώκουν να αποδυναμώσουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας.
Για μας,τη Δημοκρατική Παράταξη, το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής τα συνδικάτα και η ελεύθερη συνδικαλιστική δράση ήταν, είναι και θα είναι βάθρο της Δημοκρατίας.
Ρόλος που ο Ν. 1264/82, ο πιο δημοκρατικός νόμος σε όλη την Ευρώπη, κατοχυρώνει. Είναι αδιανόητο να αποδομηθεί αυτό σήμερα και να μην υπάρχει προστασία στα συνδικαλιστικά στελέχη απέναντι στην απόλυση.
Για μας υπάρχουν ακόμη 2 σημαντικές προτεραιότητες
Να δημιουργηθεί ένα νέο και πλήρες δίκτυο προστασίας για τους εργαζόμενους με τηλεργασία και τους εργαζόμενους στις πλατφόρμες.
Ώστε να υπάρχει η πραγματική συναίνεση τους για την εργασία με αυτή την μορφή και να τηρούνται απαρέγκλιτα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα τους και ιδιαίτερα το ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Να μην υπάρχει καμία ανοχή σε διακρίσεις στους χώρους εργασίας λόγω φύλου, φυλής, θρησκεύματος, σεξουαλικού προσανατολισμού και να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης.
Σε αυτούς τους τομείς το Νομοσχέδιο της Κυβέρνησης κάνει κάποια θετικά βήματα. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να τα στηρίξουμε.
Φίλες και Φίλοι,
Είναι αυτονόητο ότι το συνδικαλιστικό κίνημα διατηρεί την αυτονομία των διαδικασιών και των αποφάσεών του.
Με σεβασμό σ’ αυτές πιστεύω ότι είναι ώρα να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας, να διαμορφώσουμε μαζί-με ανοιχτό διάλογο με την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ- το πλαίσιο της πολιτικής για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας, να ενισχύσουμε τις προσπάθειες για να ανατραπεί η δεξιά πολιτική και ν’ ανοίξει ο δρόμος για την Προοδευτική Διακυβέρνηση της χώρας.
Στηρίζουμε τις θέσεις και τις προσπάθειες της ΓΣΕΕ, των Εργατικών Κέντρων, των συνδικάτων, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων.
Προχωρούμε σε διαδικασίες ενημέρωσης των πολιτών για τις συνέπειες αυτού του Νόμου και το πραγματικό περιεχόμενο του.
Εντείνουμε τις παρουσίες μας σε εργασιακούς χώρους και εργοστάσια, για να σπάσουμε τη σιωπή, που επιχειρούν να επιβάλλουν τα ελεγχόμενα από την Κυβέρνηση Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Είναι ένας αγώνας που θα δώσουμε μαζί, με αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση. Και σε κάθε περίπτωση αν η Κυβερνητική πλειοψηφία ψηφίσει τελικά αυτές τις αντεργατικές διατάξεις, θεωρούμε δέσμευση και υποχρέωση μας την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ τους, όταν μελλοντικά οι πολιτικοί συσχετισμοί το επιτρέψουν.
