Άρθρο του Γιώργου Μπουλμπασάκου, Διευθυντή Πνευμονολογικής Κλινικής «Ευαγγελισμού» και Μέλους του Π.Σ Κινήματος Αλλαγής στην «Εφημερίδα των Συντακτών»:
Η θεσμοθέτηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας υπήρξε αναμφίβολα μία από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις της μεταπολίτευσης.
Έδειξε επάρκεια ,ανθεκτικότητα και αποτελεσματικότητα στην μεγάλη υγειονομική κρίση,όταν συστήματα άλλων χωρών και μάλιστα πιό ανεπτυγμένων κατέρρευσαν.
Με δηλώσεις ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και εκπρόσωποι του ιδιωτικού τομέα υγείας προσπάθησαν να αποδώσουν αυτήν την επιτυχία στην συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω την βοήθεια πού παρείχε ο ιδιωτικός τομέας,οφείλω να καταθέσω κάποια στοιχεία.
Οι νοσηλευτικές κλίνες στην χώρα είναι περίπου 45.000.Από αυτές οι 30.000 ανήκουν στο δημόσιο και οι 15.000 στον ιδιωτικό.Στην Αττική είναι αντίστοιχα 19.000 και 7.000.
Γιά την αντιμετώπιση της πανδημίας από τον ιδιωτικό τομέα εδόθηκαν 100 κλίνες ΜΕΘ επιπλέον για νοσηλεία noncovidπεριστατικών και 215 κλίνες κοινής νοσηλείας. Επιπλέον δόθηκαν και κλίνες για νοσηλεία covid περιστατικών στο στάδιο της αποθεραπείας. Όταν είχαμε 5.500 νοσηλευόμενους πανελλαδικά υπήρχαν 240 τέτοιες νοσηλευόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Αυτά προκύπτουν από τα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας.
Δεν θα μπώ στον πειρασμό να μιλήσω για την αποζημίωση που καθορίσθηκε αλλά δεν μπορώ να παραλείψω ότι τα διαγνωστικά τεστ μέχρι και τώρα δεν συνταγογραφούνται και για μεγάλο χρονικό διάστημα η χρέωση γινόταν αυθαίρετα.
Όπως γίνεται αντιληπτό μόνο ζημιωμένος δεν βγήκε ο ιδιωτικός τομέας από την πανδημία.
Δεν γνωρίζω αν συνεχίζει να υπάρχει η κυβερνητική θέση για ιδιωτικοποιήσεις στο δημόσιο τομέα υγείας. Σίγουρο όμως είναι ότι η ενίσχυση του ΕΣΥ μέχρι τώρα περιορίζεται σε προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.Φυσικά αυτές υπολείπονται κατά πολύ των αναγκών.
Λείπουν 20.000 τουλάχιστον θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού και υπάρχουν 6.000 κενές οργανικές θέσεις ιατρικού προσωπικού .
Τις τελευταίες μέρες ακούμε για οικονομικές ενισχύσεις.Η κυβέρνηση λέει για έκτακτο εφάπαξ βοήθημα 1.000ευρώ σε 4.000 εργαζόμενους στο ΕΚΑΒ.Όλοι συμφωνούμε ότι το ΕΚΑΒ το αξίζει. Μάλιστα το Υπουργείο προσπαθεί όπως λέει να εξασφαλισθεί αυτό το βοήθημα για όλους τους εργαζόμενους του ΕΣΥ.Αυτό είναι το λιγότερο πού πρέπει να γίνει.Η όποια ενίσχυση πρέπει να έχει καθολικό χαρακτήρα και όχι επιλεκτικό.Δεν ξεχνάμε τι αδικίες και τι απαράδεκτους διαχωρισμούς δημιούργησαν παροχές ιδιωτών το προηγούμενο διάστημα.
Όμως ας είμαστε σαφείς και καθαροί. Το ζήτημα της ενίσχυσης του ΕΣΥ δεν αντιμετωπίζεται με τέτοιου είδους παροχές.
Οι μισθοί των γιατρών του ΕΣΥ είναι απαράδεκτοι.
Μία από τις αιτίες τουbrain drain είναι και αυτή.Αν δεν διορθωθεί θα συνεχίσει αυτή η αιμορραγία πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού. Πάνω από 20.000 γιατροί έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια και κανένας δεν θα γυρίσει μόνο για το χειροκρότημα.
Το ΕΣΥ χρειάζεται μόνιμες θέσεις εργασίας καλά αμοιβόμενες.
Φυσικά δεν αποτελεί λύση η σύνδεση μισθού με το προσφερόμενο έργο και η υιοθέτηση ποικίλων μορφών απασχόλησης όπως προτείνει η έκθεση της διαΝΕΟσις.
Ούτε η μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ για να αποκτήσουν ευέλικτη και αποτελεσματική δομή θα θεραπεύσει γνωστές παθογένειες και ανορθολογισμούς που υπάρχουν στο Δημόσιο και οφείλουν να αντιμετωπισθούν.
Να εισάγουμε καλές πρακτικές του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο και όχι να προετοιμάζουμε το έδαφος για ανατροπές και ανομολόγητους σχεδιασμούς.
Η αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας και ανασφάλειας στο χώρο της υγείας είναι επικίνδυνη και έχει κόστος πού μετριέται σε ανθρώπινες ζωές.
Ας μελετήσουν κάποιοι την τραγωδία του Μπέργκαμο.
Η δημόσια υγεία δεν προσφέρεται για πειραματισμούς και ιδεοληψίες.
Το Κίνημα, αναλαμβάνοντας την κοινωνική του ευθύνη, κατέθεσε συνολική πρόταση για την αναγέννηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας ,πιστό πάντα στην σοσιαλδημοκρατική αντίληψη πού πρεσβεύει για το Νέο Συμβόλαιο της Αλλαγής.
