Οι ταραγμένες σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής με την Τουρκία απασχολούν ιδιαιτέρως τους διεθνείς αναλυτές κυρίως ως προς το πως θα διαμορφωθούν οι ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο Μαξ Χόφμαν, Διευθυντής Εξωτερικής Πολιτικής του Κέντρου για την Αμερικανική Πρόοδο μίλησε στον ΣΚΑΪ και στον Γιώργο Ευγενίδη και αναφέρθηκε στη σημασία που δίνει πλέον η Ουάσινγκτον στην υποχώρηση της Τουρκίας στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και στις μονομερείς ενέργειες στην περιοχή σε σχέση με τους υπόλοιπους συμμάχους στο ΝΑΤΟ.

Διαβάστε τη συνέντευξη:

Τι μήνυμα θέλει να στείλει ο Πρόεδρος Μπάιντεν στην Τουρκία με όλες τις αποφάσεις του, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσφατης αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων;

Μαξ Χόφμαν: Νομίζω ότι στις πρώτες 100 μέρες της διακυβέρνησης Μπάιντεν, ως προς την Τουρκία, ο στόχος ήταν να διαμορφωθεί μια “υγιής απόσταση” από τον πρόεδρο Ερντογάν. Η αίσθηση στην ομάδα του Μπάιντεν ήταν ότι, επί ημερών Τραμπ, η σχέση είχε γίνει υπερβολικά προσωπική και χαοτική σε προεδρικό επίπεδο. Και νομίζω πως βλέπετε και με τις αναφορές για τη δημοκρατική υποχώρηση της Τουρκίας, την ανησυχία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων μια διάθεση να τεθεί η σχέση ΗΠΑ-Τουρκία στις σωστές διαστάσεις. Και να ξεκαθαριστεί ότι, είμαστε σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, έχουμε συμφέροντα που τέμνονται, αλλά έχουμε και μια σειρά ανησυχιών και θα τις εκφράσουμε πολύ ανοιχτά.

Στο πρόσφατο τηλεφώνημά τους ο πρόεδρος Μπάιντεν και ο πρόεδρος Ερντογάν συμφώνησαν να συναντηθούν τον Ιούνιο. Θα καταστήσει ο Αμερικανός πρόεδρος ακόμα σαφέστερες τις κόκκινες γραμμές του στον Τούρκο πρόεδρο;

Μαξ Χόφμαν: Είναι ενδιαφέρον, γιατί η συνάντηση που αναφέρετε είναι στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο και νομίζω ότι αυτό επελέγη σκόπιμα για να σταλεί το μήνυμα στην Άγκυρα ότι οι ΗΠΑ βλέπουν αυτή τη σχέση σχεδόν αποκλειστικά στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Όλοι οι υπόλοιποι δεσμοί που συνέδεαν τις ΗΠΑ με την Τουρκία έχουν υποστεί ζημιά από τη δεκαετή δημοκρατική υποχώρηση και τις μονομερείς ενέργειες της Τουρκίας στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων της Συρίας και της Ανατολικής Μεσογείου, όπου προέβησαν σε ενέργειες κλιμάκωσης της έντασης. 

Δεν νομίζω ότι σε αυτή τη φάση υπάρχει στρατηγική σύμπλευση ΗΠΑ-Τουρκίας. Παραδοσιακά, ο βασικός στόχος ήταν η συνεργασία για την αντιμετώπιση της Ρωσίας, αλλά η απόφαση του Ερντογάν για τους S-400, αλλά και η ευαλωτότητα της Τουρκίας στις ρωσικές ενέργειες στη Συρία, σημαίνει ότι η Τουρκία εμφανίζεται συμβιβασμένη στα μάτια των ΗΠΑ. 

Σε αυτή τη μέθοδο του μαστιγίου και του καρότου που συζητάμε, ώστε οι ΗΠΑ να “τραβήξουν” την Τουρκία πίσω προς τη Δύση και να διαμορφώσουν κάποια σχέση συνύπαρξης, είναι προετοιμασμένη η αμερικανική πλευρά για περισσότερο “μαστίγιο”, για παράδειγμα με το βλέμμα στη δίκη της Halkbank που ξεκινά τον Μάιο;

Μαξ Χόφμαν: Η δίκη της Halkbank είναι ένας αποσταθεροποιητικός παράγοντας για τη σχέση. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι δεν υπάρχει κάτι, στο οποίο ο πρόεδρος Μπάιντεν να μπορεί να παρέμβει. Είναι μια υπόθεση, για την οποία Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν διαμηνύσει επανειλημμένα στους Τούρκους αξιωματούχους ότι ο Λευκός Οίκος δεν μπορεί να παρέμβει σε μια δικαστική διαδικασία. Με δεδομένο το πόσο “πολιτική” είναι η τουρκική δικαστική εξουσία, ο Πρόεδρος Ερντογάν δυσκολεύεται να το πιστέψει, αλλά είναι αλήθεια, ειδικά μετά από τέσσερα χρόνια δημοκρατικής υπαναχώρησης στις ΗΠΑ επί Τραμπ. Σίγουρα ο Ερντογάν θα είναι εξοργισμένος, καθώς η υπόθεση αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για τις τουρκικές τράπεζες. 

Πηγή: skai.gr