Εγκαλούν τη ΓΣΕΕ οι “πυρήνες”…της ΛΑΕ για την ημερίδα που διοργανώνει την ερχόμενη εβδομάδα το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, με θέμα την 2η αξιολόγηση (4ο μνημόνιο) και την προοπτική της χώρας για την επόμενη ημέρα, όπου για πρώτη φορά μετά την ψήφιση του 4ου μνημονίου και λίγο πριν το κρίσιμο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, κορυφαίοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες κομμάτων και της Κυβέρνησης, συμμετέχουν σε ένα στρογγυλό τραπέζι -μετά από πρόσκληση της κορυφαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης της χώρας- και “διασταυρώνουν τα ξίφη τους” στα φλέγοντα ζητήματα της οικονομίας και της πολιτικής. Δεν τους καλούμε για να τους “χαϊδέψουμε”. Τους καλούμε για να δώσουν δημόσιες απαντήσεις – εξηγήσεις για τις επιλογές και τις απόψεις τους. Τους καλούμε για να ακούσουν και τις δικές μας θέσεις. Για να γίνει συζήτηση, για να βγουν συμπεράσματα, για να εξετάσουμε αν τελικά υπάρχει προοπτική για αυτήν την ταλαίπωρη χώρα και τους πολίτες της. Αυτό επιβάλουν οι δημοκρατικοί κανόνες, σε μια ευνομούμενη δυτικοευρωπαϊκή χώρα.
Κάτι τέτοιο προφανώς και δεν αρέσει…σε όσους έχουν αναγάγει την προβοκάτσια σε επάγγελμα. Προσκαλούν σε αντισυγκεντρώσεις, κατά την προσφιλή τους τακτική, ουρλιάζουν, βγάζουν πολεμικές ιαχές, απειλούν, εκβιάζουν.
Γιατί; Τι τους ενοχλεί άραγε περισσότερο; Τι προσπαθούν να αποδείξουν και σε ποιον; Ποιον προσπαθούν να ανταγωνιστούν; Τα συνδικάτα και τη ΓΣΕΕ; Αυτός είναι ο “ταξικός εχθρός” τους;
Αυτοί δεν ήταν…που χέρι-χέρι με τους πρώην “συντρόφους” τους στη σημερινή Κυβέρνηση, οδήγησαν τους πολίτες στη μεγαλύτερη πολιτική “αυταπάτη” της νεότερης ιστορίας της χώρας; Αυτοί δεν ήταν που…”την έκαναν με ελαφριά πηδηματάκια”, όταν με τους καταστροφικούς “χειρισμούς” τους έκλεισαν τις τράπεζες και έβαλαν τη χώρα στα capital controls;
Με ποια πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση απευθύνονται στα συνδικάτα και “κουνούν το δάχτυλο” στους εργαζόμενους, απαιτώντας την ακύρωση εκδηλώσεων των επιστημονικών τους φορέων;
Με ποια συνταγματική και δημοκρατική νομιμοποίηση προσκαλούν σε αντισυγκεντρώσεις και ενδεχομένως βίαιες πράξεις;
Ποιους κατά την άποψη τους θα έπρεπε να καλέσουμε σε μια συζήτηση για την οικονομία και την προοπτική της χώρας; Τους εκφραστές του “λόμπυ της δραχμής” και των καταστροφικών capital controls; Τους ψεκασμένους, τους δραχμολάγνους, τους “Κασιδιάρηδες”, τους υμνητές της (εν τοις πράγμασι) φονικής για τους λαούς “Αραβικής Άνοιξης” και όσους άλλους τέλος πάντων συναγελάζονταν οι ίδιοι στις πλατείες των “αγανακτισμένων”, καλλιεργώντας ψεύτικες ελπίδες, μίσος, αυταπάτες και μισαλλοδοξία στα χαμηλά λαϊκά στρώματα;
Μήπως δεν γνώριζαν που θα μας οδηγήσει το “όχημα” που χρησιμοποίησαν για να ανέλθουν στην εξουσία; Γνώριζαν και παραγνώριζαν. Τώρα όμως γνωρίζει και ο Ελληνικός λαός, γνωρίζουν και οι εξαπατημένοι από τους ίδιους εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι. Επειδή εκείνοι πάσχουν από πολιτική “τύφλωση” και δεν βλέπουν τους εαυτούς στο ίδιο κάδρο με τη νεομνημονιακή κυβέρνηση, θεωρούν ότι πάσχουμε όλοι οι υπόλοιποι από την ίδια ασθένεια;
Το “πάρτι” εκφασισμού της Ελληνικής κοινωνίας στο οποίο οι ίδιοι πρωταγωνίστησαν τα προηγούμενα χρόνια, οι επιθέσεις και τα σκηνικά αντισυγκεντρώσεων και εξευτελισμού όλων όσοι διαφωνούσαν μαζί τους, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όσο πιο γρήγορα επανέλθουν ή μάλλον συνέλθουν…τόσο καλύτερα για αυτούς.
Η ευθύνη δική τους σε κάθε περίπτωση…
