Με ανάρτησή του στο Facebook, ο Σταύρος Θεοδωράκης εύχεται με τον δικό του τρόπο καλή επιτυχία στον μικρό Αντρέα από τα Χανιά και σε όλα τα νέα παιδιά που ξεκινούν σήμερα την αντίστροφη μέτρησh για την ολοκλήρωση ενός μεγάλου κεφαλαίου της ζωής τους: αυτή των σχολικών τους χρόνων.

Αναλυτικά έγραψε:

Τον συνάντησα το Σαββατοκύριακο στα Χανιά. «Την Τρίτη γράφω», ήταν η πρώτη και μάλλον η μόνη κουβέντα που μου είπε. Το βλέμμα του ήταν τρομαγμένο. Τον ξέρω από μικρό παιδί και πρώτη φορά μου φάνηκε τρομαγμένο. Τον πήρα παράμερα. «Είσαι χαζός να ανησυχείς. Γράψεις – δεν γράψεις η ζωή σου δεν θα καθοριστεί από ένα βαθμό. Μπορεί να μπεις στην καλύτερη σχολή και να μην είσαι ευτυχισμένος και μπορεί να «αποτύχεις» και μετά να πάνε όλα καλά. Η ζωή δεν είναι ίσωμα. Έχεις ανηφόρες, κατηφόρες και πολλές αχαρτογράφητες περιοχές. Ξέρω πολλούς δυστυχισμένους πτυχιούχους και ξέρω πολλούς ευτυχισμένους κουλουρτζήδες. Να δώσεις βέβαια όλες σου τις δυνάμεις. Όπως πρέπει να κάνεις σε κάθε μάχη που αποφασίζεις να δώσεις. Να παθιαστείς. Να προσπαθήσεις. Αλλά να διατηρήσεις ένα χαμόγελο αμφισβήτησης για όλες αυτές τις δοκιμασίες. Δεν ανοίγουν καμία σίγουρη πόρτα. Και, τέλος πάντων, να ξέρεις ότι για κάθε πόρτα που κλείνει, κάποια άλλη δίπλα της θα ανοίξει. Για να στο πω κι αλλιώς, δεν είναι ο τελικός κυπέλλου. Γιατί η ζωή δεν έχει τελικούς. Έχει μόνο αγώνες μπαράζ. Ένα συνεχές play off. Χάνεις – κερδίζεις, χάνεις – κερδίζεις. Δεν θέλουμε να χάνουμε αλλά είναι ανιαρό να κερδίζουμε και όλους τους αγώνες». Τα τελευταία λόγια τον έκαναν να γελάσει. Άλλωστε, ο «μικρός Αντρέας» όταν δεν είναι στα βιβλία είναι στο τσιμεντένιο γηπεδάκι στο Καστέλι. Ο τρόμος, πάντως, είχε φύγει από το πρόσωπό του ή έτσι το είδα εγώ. Καλή δύναμη, λοιπόν, μικρέ.

* Τον αναφέρω «μικρό Αντρέα» γιατί ο «μεγάλος Αντρέας» είναι ο παππούς του. Ένας αγράμματος σοφός αγρότης που οι ζάρες στο μέτωπο μαρτυρούν την ταλαιπωρία του. «Σημάδια ευτυχίας» τα λέει ο ίδιος.

Δείτε και σχολιάστε την ανάρτηση: