Εισαγωγική τοποθέτηση της Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής Φώφης Γεννηματά στην Εκδήλωση του Τομέα Ισότητας
Φίλες και Φίλοι,
Η παγκόσμια ημέρα, στις 25 Νοεμβρίου, που καθιέρωσε ο ΟΗΕ «για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών», δεν είναι για εμάς μια «επέτειος» σαν τις άλλες.
Με όσα συμβαίνουν και είδαν το φως της δημοσιότητας, για την έκρηξη των φαινομένων οικογενειακής βίας κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, θα μπορούσαμε να πούμε πως είμαστε αντιμέτωποι με μια «πανδημία μέσα στην πανδημία».
Ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες χαρακτηρίζει τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών ως μια «παγκόσμια πανδημία», αφού μια στις τρεις γυναίκες έχει υποστεί σωματική, σεξουαλική ή και τις δύο μορφές της βίας .
Πρέπει να δώσουμε ένα τέλος σε αυτή την «διαρκή εκκρεμότητα».
Να αντιμετωπίσουμε επιτελούς κατάματα το «αόρατο φαινόμενο» που αφήνει ορατά σημάδια ντροπής για τις κοινωνίες μας και προσβολής για όλες τις γυναίκες.
Φίλες και φίλοι,
Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης, η βία κατά των γυναικών, είναι βαθιά ριζωμένη στην ανισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών και διαιωνίζεται από μια κουλτούρα ανοχής και άρνησης.
Οι γυναίκες γίνονται ευάλωτες στη βία μέσω των πολλαπλών τρόπων με τους οποίους αναπαράγονται οι ανισότητες. Η βία δεν έχει μια μορφή. Είναι η σωματική, η σεξουαλική, η ψυχολογική, η οικονομική, ακόμη και η λεκτική βία που καταλήγει πολλές φορές στο σεξισμό.
Στην πιο ακραία της εκδοχή λαμβάνει τη μορφή της εμπορίας ανθρώπων, της σεξουαλικής βίας σε εμπόλεμες ζώνες, του υποχρεωτικού γάμου των παιδιών, του ακρωτηριασμού γεννητικών οργάνων, την γυναικοκτονία.
Αξίζει να αναφερθεί ότι κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο δολοφονούνται κατά μέσο όρο 137 γυναίκες από συζύγους, συντρόφους ή από κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς τους.
Στην Ελλάδα, από το 2011 μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί 62 γυναικοκτονίες. Το 2019 δολοφονήθηκαν 12 γυναίκες ενώ φέτος 8 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους με αυτόν τον τρόπο, τρεις από αυτές κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Και χθες ακόμα δολοφονήθηκε μια γυναίκα από τον σύζυγό της στη Μάνη.
Οι κλήσεις στη γραμμή βοήθειας 15900 αυξήθηκαν απότομα 4 φορές τον Απρίλιο, ενώ η Ελληνική Αστυνομία κατέγραψε για το διάστημα Ιανουαρίου- Μαΐου 2020 1.441 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, από τα οποία το 84% αφορούσε γυναίκες- θύματα βίας, ενώ μόλις το 15% των περιστατικών είχαν γυναίκες ως δράστες.
Χρειάζονται μέτρα, χρειάζεται δράση.
Η χρηματοδότηση και δημιουργία περισσότερων γραμμών στήριξης των γυναικών αυτών, καθώς και συμβουλευτικών κέντρων, αλλά και ξενώνων φιλοξενίας γυναικών θυμάτων στους Δήμους της χώρας μας, θα συμβάλλει θετικά ως προς την προστασία αυτών των γυναικών.
Η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, γνωστή ως Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία περιλαμβάνει πρόνοιες για μέτρα και δράσεις για την καταπολέμηση και πρόληψη όλων των μορφών έμφυλης βίας και της ενδοοικογενειακής βίας, είναι ένα σημαντικό όπλο.
Όμως το φαινόμενο δεν εξαντλείται στην ενδοοικογενειακή βία . Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα της «Διανέοσις», το 40% των Ελληνίδων έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης, ενώ στο 63% των περιπτώσεων η παρενόχληση έχει λάβει χώρα αποκλειστικά ή/και στον χώρο εργασίας τους.
Το νούμερο αυτό είναι τρομακτικό αποδεικνύει το πώς η βία διαχέεται παντού μέσα στην ελληνική κοινωνία, μέσα στην εργασία. Και δεν γίνεται τίποτα κανένας ουσιαστικά δεν ασχολείται.
Στις 21 Ιουνίου 2019 ψηφίστηκε η πρώτη Διεθνής Σύμβαση Κατά της Βίας και Παρενόχλησης στην Εργασία και παρά το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι της Ελλάδαςστη συνάντηση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, ήταν από εκείνους που την υπερψήφισαν, η ελληνική κυβέρνηση, ακόμη δεν την έχει επικυρώσει
Επιτελούς πρέπει να δράσουμε. Να δώσουμε ένα τέλος πριν να είναι αργά. Να τιμήσουμε ως κοινωνία τη μνήμη της Ελένης Τοπαλούδη, με το να μην επιτρέψουμε να υπάρξει ξανά καμιά άλλη Ελένη, καμία άλλη Μυρτώ που ανεβαίνει τόσα χρόνια το δικό της Γολγοθά.
Στον τομέα της ισότητας έχουν γίνει πολλά, παρά πολλά και η παράταξη μας ήταν πρωτοπόρα στον αγώνα αυτό. Όμως η μάχη συνεχίζεται, όσο η κουλτούρα της ανοχής και της βίας παραμένει ζωντανή.
Η βία κατά των γυναικών δεν σταμάτησε ποτέ και ούτε θα σταματήσει όσο κλείνουμε τα μάτια και τα στόματα.
Η γυναίκα-θύμα οφείλει «να σπάει τη σιωπή της» και να καταγγέλλει περιστατικά βίας.
Χρειαζόμαστε δυνατές φωνές και αλληλεγγύη.
Η θυματοποίηση ξεκινά από την σιωπή.
Η αδιαφορία είναι συνενοχή.
Φίλες και Φίλοι,
Η πανδημία έφερε στο φως την σκοτεινή όψη ενός φαινομένου για το οποίο ο πολιτικός μας χώρος είχε δώσει, αλλά και δίνει διαρκείς μάχες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα συμβουλευτικά κέντρα των γυναικών, οι δομές φιλοξενίας γυναικών είναι έργα ΠΑΣΟΚ. Πρωτοστατήσαμε σε θέματα ισότητας των φύλων, αλλά και αγωνιζόμαστε για οτιδήποτε αποτελεί κατάφωρη παραβίασή της.
Ήμασταν από τους πρώτους που αναδείξαμε το θέμα της ραγδαίας αύξησης ενδοοικογενειακής βίας κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας. Τονίζαμε διαρκώς και εξακολουθούμε και στο δεύτερο lockdown να τονίζουμε την ανάγκη λήψης μέτρων που θα περιορίσουν την έκθεση των γυναικών στη βία.
Υπογραμμίσαμε την ανάγκη εξασφάλισης διαφορετικών και νέων «καναλιών επικοινωνίας» για τις γυναίκες που βιώνουν ενδοοικογενειακή βία, ενώ είμαστε σύμφωνοι με το παράδειγμα της Γαλλίας όπου το κράτος μπορεί να νοικιάσει ξενοδοχεία, προκειμένου να βρουν καταφύγιο προσωρινά οι κακοποιημένες γυναίκες με τα παιδιά τους. Επικροτούμε τη στάση της Ιρλανδίας, που χρηματοδότησε την αύξηση των γραμμών και των κέντρων στήριξης γυναικών-θυμάτων.
Φίλες και φίλοι,
Η σημερινή μέρα ας γίνει αφορμή για πραγματική προσφορά στις γυναίκες-θύματα. Οι γυναίκες αυτές δεν χρειάζονται μόνο τη σκέψη μας. Χρειάζονται ουσιαστική βοήθεια από όλους μας και κυρίως από την Πολιτεία, η οποία οφείλει να σταθεί δίπλα τους στην προσπάθεια να φτιάξουν ξανά τη ζωή τους.
Χρειάζεται να αλλάξουμε την κοινωνία με έμφαση στην παιδεία και αυτή η αλλαγή, πολιτική που έχει ταυτιστεί με την παράταξη μας, απαιτεί μια διαρκή μάχη.
Σε αυτόν τον αγώνα οι γυναίκες και οι άντρες του Κινήματος αλλαγής θα είναι στην πρώτη γραμμή.
