Άρθρο του Γιώργου Καμίνη στην εφημερίδα «Τα Νέα»:
Σάλο προκάλεσε, πριν από λίγες εβδομάδες, η υπερψήφιση από τη Βουλή τροπολογίας που είχε καταθέσει ο βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας και πρώην δήμαρχος Αθηναίων κ. Νικήτας Κακλαμάνης. Με την τροπολογία που έγινε νόμος του κράτους (άρθρο 67 Ν. 4735/2020), αίρεται το αξιόποινο και παύει κάθε σχετική ποινική ή πειθαρχική δίωξη σε βάρος αιρετών και υπαλλήλων των ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού που υπέγραψαν χρηματικά εντάλματα που αφορούν εγκεκριμένες δαπάνες έως την 31η Ιουλίου 2019. Επίσης, παύει κάθε διαδικασία οικονομικού καταλογισμού σε βάρος τους. Η τροπολογία υπερψηφίστηκε αργά το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου από τις κοινοβουλευτικές ομάδες της ΝΔ, του Σύριζα και του ΚΚΕ.
Τη βουλευτική τροπολογία είχε υιοθετήσει την τελευταία στιγμή στην Ολομέλεια ο κ. Θεοδωρικάκος χωρίς να αναφερθεί καν στο περιεχόμενό της, ο δε βουλευτής που την είχε καταθέσει δεν εμφανίστηκε ενώπιον του Σώματος για να την υπερασπιστεί. Με αυτήν την ανορθόδοξη για τα κοινοβουλευτικά μας ήθη μεθόδευση η κυβέρνηση απέφυγε τα εξής: πρώτον, την προηγούμενη δημόσια διαβούλευση που θα αποκάλυπτε το φαύλο περιεχόμενο της τροπολογίας· παρακάμφθηκε επίσης ο έλεγχος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με συνέπεια να αγνοούμε το υπέρμετρο κόστος με το οποίο θα επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός· αποφεύχθηκε, τέλος, και ο έλεγχος της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής που θα αποκάλυπτε την αντισυνταγματικότητα της ρύθμισης που παραβιάζει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, καθώς συνιστά ανεπίτρεπτη παρέμβαση του νομοθέτη στα έργα της δικαστικής εξουσίας.
Το σκάνδαλο της τροπολογίας-πλυντήριο καταγγέλθηκε από το Κίνημα Αλλαγής που την καταψήφισε και αποκάλυψε την όλη μεθόδευση. Θορυβημένος ο κύριος Θεοδωρικάκος, έσπευσε εκ των υστέρων να δηλώσει ότι η ψηφισθείσα τροπολογία είναι “ξεκάθαρη και διαφανής και αφορά μόνον πράξεις οι οποίες κρίθηκαν νόμιμες…”. Δεσμεύτηκε πάντως ότι “εκ του περισσού” θα καταθέσει στο άμεσο μέλλον διάταξη για να ξεκαθαρίσει το ζήτημα. Πράγματι, σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο συζητείται αυτές τις ημέρες στη Βουλή, περιελήφθη διάταξη (άρθρο 68) που εξαιρεί τις θεωρήσεις ενταλμάτων που προξενήθηκαν δολίως από τους υπαίτιους. Η διάταξη αυτή εμφανίζεται ως “ερμηνευτική” της προηγούμενης, το οποίο σημαίνει ότι έχει αναδρομική ισχύ. Εδώ όμως ανακύπτουν τα εξής ζητήματα:
α) Αφού, σύμφωνα με τον κύριο Θεοδωρικάκο, η τροπολογία της 8ης Οκτωβρίου “αφορά νόμιμες δαπάνες”, προς τι η νέα ρύθμιση; Η απάντηση είναι απλή: Πολλές από τις εν λόγω δαπάνες ήταν παράνομες και για τον λόγο αυτό είχαν κινηθεί ποινικές και πειθαρχικές διώξεις και εκκρεμούσαν οικονομικοί καταλογισμοί σε βάρος των υπευθύνων. ‘Οποιος έχει στοιχειώδη γνώση των πραγμάτων, γνωρίζει ότι νόμιμη κρίνεται μια δαπάνη μόνον αφού περάσει από τον κατασταλτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο οποίος, όντας πλήρης και ενδελεχής, συχνά αποκαλύπτει παρανομίες που είχαν ξεφύγει από τον προληπτικό έλεγχο. Στο σημείο αυτό ο κύριος Θεοδωρικάκος συλλαμβάνεται να μας λέει μισές αλήθειες.
β) Δυστυχώς, όμως, ακόμη και εκεί όπου ο κύριος Θεοδωρικάκος είναι απολύτως ειλικρινής, στην πραγματικότητα μας παραπλανά.
Πράγματι, η τροπολογία της 8ης Οκτωβρίου ήταν “ξεκάθαρη και διαφανής”. To νόημά της ήταν και παραμένει σαφέστατο. Αίρει το αξιόποινο, παύει ποινικές και πειθαρχικές διώξεις καθώς και διαδικασίες οικονομικού καταλογισμού. Τελεία και παύλα. Δεν χρειαζόταν καμία ερμηνευτική διάταξη, όπως άλλωστε και ο ίδιος παραδέχεται (“εκ του περισσού”).
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι η νέα διάταξη δεν είναι γνησίως ερμηνευτική, ώστε να ανατρέχει στο παρελθόν, αλλά ψευδοερμηνευτική, σύμφωνα με τον όρο που έχει επικρατήσει στην επιστήμη. Αναπτύσσει δηλαδή συνέπειες μόνον για το μέλλον και ως εκ τούτου δεν καταλαμβάνει κανέναν από τους υπαίτιους που απαλλάσσει η προηγούμενη ρύθμιση. Αυτοί δεν χρειάζεται να ανησυχούν, μπορούν πια να κοιμούνται ήσυχοι. Την έχουν γλιτώσει δια παντός.
Απλώς, ο κύριος υπουργός όλους εμάς τους υπόλοιπους μας περνά για ηλίθιους. Ιδίως τους δημάρχους εκείνους που φροντίσαμε να τηρήσουμε τη νομιμότητα, με αφάνταστη προσωπική ψυχική ταλαιπωρία, με απερίγραπτες καθυστερήσεις και δυσκολίες στη διακυβέρνηση των δήμων μας και στην εκτέλεση των έργων. Ας προσέχαμε! Γιατί η ελληνική εμπειρία μας διδάσκει ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστεί κάποιος υπουργός, πρόθυμος να προσαρμόσει τη νομιμότητα στα μέτρα τα δικά του και των εκάστοτε ενδιαφερομένων, την ίδια στιγμή που θα διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι σε θέματα διαφάνειας και διαφθοράς δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του. Το χειρότερο όμως είναι ότι ένας υπουργός παραπλανά εν ψυχρώ την Ελληνική κοινωνία, καθώς αφήνει τεχνηέντως την εντύπωση ότι τροποποιεί επί το αυστηρότερον μια φαύλη ρύθμιση, ενώ στην πραγματικότητα την αφήνει αλώβητη. Στην προσπάθειά του αυτή ο κύριος Θεοδωρικάκος εμπλέκει συλλήβδην την κυβέρνηση, η οποία κατά τα λοιπά μπορεί να συνεχίσει να επαίρεται πως εφαρμόζει τις αρχές της “σωστής νομοθέτησης”.
Ευτυχώς όμως υπάρχει και η δικαστική εξουσία, η οποία ήδη έκρινε ως αντισυνταγματική μια άλλη, παγκοσμίου πρωτοτυπίας αυτή, διάταξη-πλυντήριο. Αυτήν του άρθρου 12 παρ. 3 Ν. 4637/2019, με την οποία η κυβέρνηση καταργεί την αυτεπάγγελτη δίωξη και επιτρέπει μόνον στους τραπεζίτες να μηνύσουν τους εαυτούς τους για θαλασσοδάνεια που οι ίδιοι έχουν χορηγήσει! Κάποια στιγμή θα αχθεί ενώπιον του δικαστή και η πρόσφατη τροπολογία-πλυντήριο για τους ΟΤΑ μαζί με την υπό ψήφιση στη Βουλή ψευδοερμηνευτική της. Ας ελπίσουμε ότι και πάλι ο δικαστής θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων .
