Πολιτική, μνημόνια αλλά και Αγία Βαρβάρα και Άκη Πάνου είχε η συζήτηση του Σταύρου Θεοδωράκη με τον Ανδρέα Μαζαράκη στην ραδιοφωνική του εκπομπή «Ο Εξαρχείων» στα Παραπολιτικά 90.1, το βράδυ της Τρίτης.
Ο Ανδρέας Μαζαράκης, όπως είπε στην έναρξη της εκπομπής, κάλεσε τον επικεφαλής του Ποταμιού για να μιλήσουν γι αυτά που δεν μπορούν να μιλήσουν οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί. Θυμήθηκε παλιές τους συναντήσεις και κουβέντες για να καταλήξει στην άποψη ότι «ο Σταύρος άνοιξε ένα δικό του δρόμο στην πολιτική, χωρίς βοήθεια από κανέναν, για να καταλάβει όλος ο κόσμος ότι μπορεί και αυτός να μετέχει στην πολιτική και να αλλάξει τα πράγματα». Στη συζήτηση, που κράτησε περισσότερες από 2 ώρες, συμμετείχε και ο δημοσιογράφος Ανδρέας Παπαδόπουλος.
Ανάμεσα σε άλλα ο επικεφαλής του Ποταμιού είπε:
«Η πορεία μου είναι η εκδίκηση της δυτικής όχθης»
Πάντα κάποιοι με αντιμετώπιζαν ως τρελό. Όταν ξεκίνησα τη δημοσιογραφία και πήρα το δρόμο από την Αγία Βαρβάρα προς την Αθήνα δεν βρήκα έναν άνθρωπο να συμφωνεί με την επιλογή μου. Που πας άμα δεν ξέρεις κανένα δημοσιογράφο; Όταν δεν υπάρχει σχολή δημοσιογραφίας; Γιατί μιλάμε για τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το ίδιο συνέβη αρκετά χρόνια μετά, όταν είπα σε κάποιους φίλους ότι θα κάνουμε ένα καινούργιο Κίνημα, θα κατέβουμε στις εκλογές για να αλλάξουμε τα πράγματα. Κάποιοι στοιχημάτιζαν ότι στον πρώτο μήνα θα ήμασταν εξαφανισμένοι. Όμως αν το θέλεις πολύ, αν δουλέψεις, αν είσαι παθιασμένος, θα πετύχεις. Η πορεία μου είναι η εκδίκηση της δυτικής όχθης. Η εκδίκηση των παιδιών που έχουν τελειώσει μόνο δημόσιο σχολείο και δεν κληρονόμησαν τίτλους. Είμαι περήφανος για τα βήματά μου ακόμη και αν είναι ημιτελή ή άτσαλα, Ότι έχω κάνει, έγινε με τις λιγότερες δυνατές «εκπτώσεις» και ποτέ δεν προσκύνησα κανέναν. Ούτε στην πολιτική ούτε στη δημοσιογραφία.
«Τα χνάρια των πολιτικών πρέπει να είναι μέσα στην κοινωνία και όχι σε παράλληλους δρόμους ασφαλείας»
Ως δημοσιογράφος έβλεπα ότι πολλοί πολιτικοί ζουν σε ένα γυάλινο κλουβί και δεν αντιλαμβάνονται τι γίνεται στην κοινωνία, στους δρόμους. Αυτό με πλήγωνε. Τα χνάρια των πολιτικών πρέπει να είναι μέσα στην κοινωνία και όχι σε παράλληλους δρόμους ασφαλείας. Το Ποτάμι μπόλιασε την πολιτική με πραγματικότητα. Όχι με θεωρίες. Το καλό από το κακό απέχει ελάχιστα. Ο διάβολος από τον Χριστό απέχει ελάχιστα. Άρα, αν όλοι γείρουμε το βάρος μας στο καλό μπορούμε να κερδίσουμε. Λένε κάποιοι, ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα χαμένη, δεν αξίζει να προσπαθήσεις. Η Ελλάδα όμως τσαλαβουτάει πότε στο καλό και πότε στο κακό. Αν κάνουμε μία προσπάθεια, τίμια, ειλικρινή, με επαφή με τον κόσμο και όχι με τις συντεχνίες ή με τα συμφέροντα, μπορούμε να το κερδίσουμε το στοίχημα.
«Συχνά επιβραβεύονται οι πολιτικοί του ρουσφετιού»
Η κοινή ταυτότητα των κομμάτων που κυβέρνησαν είναι ότι επαναλαμβάνουν τα μεγάλα λάθη που μας έφεραν στην χρεoκοπία. Κυριαρχεί ο λαϊκισμός. Τα συζητάμε, τα παραδεχόμαστε αλλά στο τέλος της ημέρας τους ξαναψηφίζουμε ή ψηφίζουμε κάποιους όμοιούς τους που λένε ακόμη μεγαλύτερα ψέματα. Μέσα στα κόμματα επιβραβεύονται όχι οι λογικές φωνές – προφανώς υπάρχουν εξαιρέσεις – αλλά κατά κανόνα έχουν επιβραβευθεί οι πολιτικοί με τα ρουσφέτια και τις παλαιοκομματικές συμπεριφορές. Αυτή είναι η Ελλάδα μας..
«Είναι κακό να ενώνεται η εξουσία της δημοσιογραφίας με την εξουσία της πολιτικής»
Όταν κάνεις πολιτικό ρεπορτάζ, από πολιτικούς θα παίρνεις συνεντεύξεις. Όμως ποτέ δεν μπήκα στα σαλόνια τους, ποτέ δεν μπήκα στις λιμουζίνες τους. Υπήρχαν πολιτικοί που τους εκτιμούσα, προφανώς ήμουν πιο κοντά στις ιδέες τους, αλλά δεν είχα φίλους πολιτικούς, δηλαδή δεν έμπαινα το βράδυ στα σπίτια τους. Είναι κακό να ενώνεται η εξουσία της δημοσιογραφίας με την εξουσία της πολιτικής. Ο πολίτης για να αμυνθεί πρέπει να μπορεί να καταφύγει με διαφορετικό τρόπο στον πολιτικό και με διαφορετικό τρόπο στον δημοσιογράφο. Αν όλοι οι δημοσιογράφοι είναι φίλοι όλων των πολιτικών, αυτό που θα μείνει είναι μία εξουσία λιγότερη. Άρα ως δημοσιογράφος πρέπει να τηρείς αποστάσεις ασφαλείας.
«Τα μέτρα που έρχονται βοηθούν να σταθεροποιηθεί ο Τσίπρας στην καρέκλα του»
Χάσαμε 7 πολύτιμους μήνες. Στην πολιτική ο χρόνος είναι πολύ σημαντικός. Το φάρμακο αν δεν το πάρεις στη σωστή στιγμή μπορεί να γίνει δηλητήριο. Εμείς παίρνουμε τα μνημόνια ως δηλητήρια. Έρχονται με καθυστέρηση, έρχονται με λάθος μέτρα και δεν διορθώνουν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Τα μέτρα που έρχονται βοηθούν να σταθεροποιηθεί ο Τσίπρας στην καρέκλα του, να ενισχύσει τις ομάδες που τον στηρίζουν, αλλά την ελληνική οικονομία δεν τη βοηθούν. Την ελληνική οικονομία θα τη βοηθούσε μόνο μια συμφωνία που θα έδινε αέρα στα πανιά της παραγωγής. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαρρήξει τους δεσμούς με την παραγωγική, δημιουργική πλευρά της οικονομίας.
«Γιατί οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αγαπούν την λιτότητα»
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατήγγειλαν στο παρελθόν τη λιτότητα. Ξαφνικά αγάπησαν τη λιτότητα, γιατί τους δίνει τη δυνατότητα να εξοικονομούν λεφτά για τους δικούς τους ανθρώπους και έτσι να διαιωνίζουν την εξουσία τους. Το ζήτημα στην πολιτική δεν είναι να υπερασπίζεσαι αυτούς που φωνάζουν πιο κοντά στο δικό σου αυτί. Σημασία έχει αυτό που είναι προς όφελος των πολλών.
«Ο υπουργός θα πρέπει να έχεις τουλάχιστον 10 χρόνια ένσημα»
Εάν δεν έχεις δουλέψει ποτέ και είσαι είτε κληρονόμος, είτε παιδί του κομματικού σωλήνα, τότε δεν έχεις ανησυχήσει ποτέ που τελειώνει ο μήνας. Τους το είπα και στη Βουλή, «πολλοί από εσάς δεν έχετε δουλέψει ούτε μία μέρα στη ζωή σας γι’ αυτό δεν μπορείτε να καταλάβετε τις ανάγκες της κοινωνίας». Αυτό νομίζω ότι είναι η πηγή του κακού. Σε αντίθεση με όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, στην Ελλάδα, στη Βουλή, στα υπουργικά συμβούλια, υπεραπασχολούνται οι άεργοι, όχι οι άνεργοι. Γι αυτό κάποια στιγμή είπα ότι άμα θες να γίνεις υπουργός θα πρέπει να έχεις τουλάχιστον 10 χρόνια ένσημα στον ιδιωτικό τομέα και από 3 διαφορετικούς εργοδότες, γιατί αν είναι ένας μπορεί να είναι ο μπατζανάκης σου.
«Η αντιπολίτευση σκέφτεται “τι να πω για να γίνω κυβέρνηση”»
«Δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που γίνονται εκλογές όποτε το θέλουν τα κόμματα και ο πρωθυπουργός. Αυτό δημιουργεί στην Ελλάδα μια κατάσταση συνεχούς αναμονής. Ο πολίτης λέει: «θα ψηφίσω σήμερα και σε ένα χρόνο αν δεν μου αρέσει θα τον αλλάξω». Πρέπει να καταλάβουμε, ότι όταν ψηφίζουμε κάποιον τον παντρευόμαστε για μια τετραετία. Και αντίστοιχα οι πολιτικοί νιώθουν μια προσωρινότητα. «Σήμερα είμαι αντιπολίτευση αλλά όπου να ΄ναι, αν υποσχεθώ αυτά που πρέπει, αύριο θα είμαι κυβέρνηση». Αυτή η απουσία κανόνων στο πολιτικό σύστημα αναβάλει συνεχώς τη λύση των μεγάλων προβλημάτων.
«Τα χρέη τα μεταφέραμε πάντα στις επόμενες γενιές»
Η χώρα χρεοκόπησε από τις σπατάλες κομμάτων και πολιτικών. Από την νοοτροπία του «διορίζω τα δικά μου παιδιά» μέχρι «κάνω την καβάτζα μου για τα γεράματά μου». Υπήρξε ένα πολιτικό σύστημα που θεωρούσε ότι δεν έχει σημασία τι παράγει η χώρα, ούτε τι καταναλώνει. Σημασία είχε να βρίσκονται κάποιοι να τη δανείζουν. Και κάποια στιγμή κάποια κορόιδα -δηλαδή οι επόμενες γενιές- θα τα πληρώσουν.
«Η δραχμή θα φέρει το τέλος»
Αν πάμε στη δραχμή θα αλλάξουμε νόμισμα, όχι πολιτικούς. Οι ίδιοι πολιτικοί που δεν μπορούν να τα καταφέρουν με ισχυρό ευρώ, θα διαχειριστούν ένα αδύναμο νόμισμα. Και θα έρθει το τέλος και η απόλυτη βαλκανιοποίηση της χώρας. Παράγουμε λίγα, εισάγουμε περισσότερα και ότι εξάγουμε αν πάμε στη δραχμή θα το πουλάμε πάμφθηνα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει παραγωγικό μοντέλο και υπάρχουν ευθύνες γι αυτό. Όμως δεν θα τρώμε ευθύνες τα επόμενα χρόνια, ντομάτες πρέπει να τρώμε και αυτές ακόμα τις εισάγουμε.
«Οι πολυεθνικές πρέπει να φορολογούνται εδώ»
Μόλις βγήκε το Ποτάμι, είπε αυτά που δεν τολμούσαν ή δεν ήξεραν να πουν οι άλλοι στην πολιτική σκηνή. Οι πολυεθνικές πρέπει να φορολογούνται εκεί που πουλάνε, στην Ευρώπη δηλαδή και όχι να κρύβουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους. Όταν το είπαμε μας θεωρήσαμε τρελούς. Τώρα το συζητούν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
«Η Ευρώπη δεν είναι χοάνη για τα κινέζικα προϊόντα»
Η παγκοσμιοποίηση, μπορεί να έχει καλά για εμάς αλλά πρέπει να ασχοληθούμε και με τα κακά. Δεν μπορεί η Ευρώπη να είναι η χοάνη που θα χάνονται τα προϊόντα που θα έρχονται από την Ανατολή. Πρέπει να υπακούσουν στα ευρωπαϊκά στάνταρς. Πόσο είναι το μεροκάματο στην Κίνα ή στην Ινδία; Ποιοι δουλεύουν; Τι έλεγχοι γίνονται. Τι προδιαγραφές τηρούνται. Η Ευρώπη έπρεπε με μεγάλη αυστηρότητα να ασχολείται με το αν το προϊόν που έρχεται απ’ έξω από την ΕΕ πληρεί τις προδιαγραφές ενός ευρωπαϊκού προϊόντος.
Η συζήτηση περιελάμβανε και αναμνήσεις του Σταύρου Θεοδωράκη από τα παιδικά του χρόνια στην Αγία Βαρβάρα αλλά και ιστορίες από τη γνωριμία του με τους μεγάλους του λαϊκού τραγουδιού, ανάμεσα τους τον Άκη Πάνου, τον Μανώλη Αγγελόπουλο αλλά και τον Μίμη Δομάζο.
