Επιστολή της ΕΛΜΕ Εύβοιας για κάμερες στα σχολεία, πολυνομοσχέδιο προς γονείς και κηδεμόνες

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες,

Στις δύσκολες συνθήκες που έχει δημιουργήσει η πανδημία και με τις αντοχές μας να δοκιμάζονται σε πολλαπλά επίπεδα, επιβάλλεται κατ’ αρχάς να επιδείξουμε όλοι/ες σύνεση, αλληλεγγύη και υγιή αντανακλαστικά.

Απευθυνόμαστε λοιπόν σε εσάς άμεσα, αδιαμεσολάβητα και με ειλικρίνεια προκειμένου να σας μεταφέρουμε την αγωνία μας για τις αντιδραστικές ρυθμίσεις που δρομολογούνται αυτή τη στιγμή με αφορμή την καραντίνα και οι οποίες θα μεταβάλουν τον χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου, επί τα χείρω, δημιουργώντας ένα πιο αυταρχικό, πιο αφιλόξενο, πιο ταξικό σχολείο.

Από τις πρώτες μέρες της πανδημίας, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε το κλείσιμο των σχολείων, η εκπαιδευτική κοινότητα, σε όλες τις βαθμίδες της, στάθηκε αρωγός στην προσπάθεια: κανένα παιδί, καμιά οικογένεια να μη μείνει μόνο/η του/της στην κρίση. Μέσα σε λίγες μέρες και χωρίς την ουσιαστική επικουρία του Υπουργείου, στήθηκαν ψηφιακές τάξεις, δημιουργήθηκαν μαθήματα, οργανώθηκε υλικό, παράχθηκε σημαντικό έργο που κράτησε τον μαθητικό πληθυσμό κοντά στην εκπαιδευτική διαδικασία. Όλο αυτό συνέβη, χωρίς να υπάρχει η δέουσα υλικοτεχνική υποδομή, ο στοιχειώδης εξοπλισμός, η απαραίτητη επιμόρφωση, για τέτοιου είδους και τέτοιας έκτασης εγχείρημα. Η Υπουργός Παιδείας, το μόνο που έκανε τις πρώτες μέρες, ήταν να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι, ανακοινώνοντας αριθμούς και ποσοστά συμμετοχής στις διαδικτυακές πλατφόρμες, μοιράζοντας ταυτόχρονα υποσχέσεις ότι εντός ολίγων ημερών όλα τα παιδιά θα εφοδιαστούν με tablets για να παρακολουθούν απρόσκοπτα την εξ αποστάσεως σύγχρονη ή ασύγχρονη εκπαίδευση. Πίσω από τα νούμερα όμως, που γενικώς και αορίστως, εκστόμιζαν οι εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, ξεχνούσαν να αναφέρουν ότι αυτό ήταν κυρίως έργο εκπαιδευτικών που ξενυχτούσαν για να οργανώσουν ψηφιακές τάξεις και μαθήματα, να ανεβάσουν υλικό, να λύσουν απορίες, να απαντήσουν σε μηνύματα μαθητών/τριών και γονέων, να στηρίξουν ψυχολογικά, να αναζητήσουν λύσεις για τα παιδιά εκείνα που όχι υπολογιστή και mail δεν είχαν, αλλά ούτε ψωμί στο τραπέζι. Κι επειδή ακριβώς η πολιτεία μικρή ευαισθησία επέδειξε για τις οικογένειες αυτές, τώρα που η πανδημία υποχωρεί και πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην κανονική ζωή και στις κανονικές μας τάξεις, όπου ο βασιλιάς θα αποδειχθεί περισσότερο γυμνός από ποτέ, ενεργοποιείται ο κοινωνικός αυτοματισμός που βασίζεται στην παλιά καλή συνταγή του διαίρει και βασίλευε, προκειμένου ο θυμός της κοινωνίας να διοχετευθεί όχι στους κυβερνώντες και τις επιλογές τους, αλλά σε κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο, εν προκειμένω τους “κακούς” εκπαιδευτικούς, οι οποίοι αδιαφορούν για το δικαίωμα των μαθητών/τριών στη μόρφωση.

Όμως αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!

Όπως παλιότερα βαδίσαμε μαζί στον δρόμο του αγώνα για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, για το δικαίωμα των παιδιών σας στη μόρφωση, έτσι και τώρα πρέπει να ξεπεράσουμε το δηλητήριο που εξαπολύουν τα φερέφωνα της κυβερνητικής προπαγάνδας, να δούμε και να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Αυτό το διάστημα η κυβέρνηση ξεδιπλώνει μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια σε μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς, μέσα από το νομοσχέδιο που σύντομα θα φέρει προς ψήφιση. Οι διατάξεις αυτού του πολυνομοσχεδίου ανάμεσα στα άλλα αυστηροποιούν το παιδαγωγικό πλαίσιο, αυξάνουν τα εξεταζόμενα μαθήματα και τον μέσο όρο προαγωγής, προβλέπουν περισσότερες και ευκολότερες αποβολές αντί να προάγεται η παιδαγωγική της πρόληψης και επαναφέρουν τον αναχρονιστικό θεσμό αναγραφής της διαγωγής στα απολυτήρια των μαθητών/τριών, χαρακτηρισμό που θα τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή. Μπορεί κάποιος να σκεφτεί πως αυτό είναι καλό γιατί ανεβάζει το επίπεδο των μαθητών που προάγονται. Όμως αγαπητέ γονέα, μη γελαστείς! Αν ήθελε το Υ.ΠΑΙ.Θ να βελτιώσει το επίπεδο του σχολείου και των μαθητών, θα προσλάμβανε εκαπιδευτικούς για να καλύψει τα 30.000 οργανικά κενά αντί να μετακινεί τους ήδη υπάρχοντες σε 3 και 4 σχολεία και να προσλαμβάνει αναπληρωτές τον Νοέμβριο ή και τον Δεκέμβριο. Θα άλλαζε τα, σε πολλές περιπτώσεις, απαράδεκτα βιβλία, θα βελτίωνε την υλικοτεχνική υποδομή, θα ενεργοποιούσε από την αρχή της σχολικής χρονιάς θεσμούς, όπως η ενισχυτική διδασκαλία, για όσους μαθητές το έχουν ανάγκη. Τώρα απλώς, εις το όνομα της εκπαιδευτικής αναβάθμισης, αποφασίζει να θέσει εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας περισσότερους μαθητές και, κυρίως, τους «μαθητές του τελευταίου θρανίου», τους πιο αδύναμους, αυτούς που χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη.

Σε αυτή τη λογική κινείται και η Τράπεζα Θεμάτων, μια διαδικασία μίνι Πανελλαδικών σε κάθε τάξη του Λυκείου, δυσκολεύοντας κάθε χρονιά την προαγωγή στην επόμενη τάξη, πολλαπλασιάζοντας τα φροντιστήρια με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να κατευθύνονται βεβιασμένα στις σχολές γρήγορης και φτηνής κατάρτισης στερούμενα το αγαθό της βασικής εκπαίδευσης. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετεί και το ηλικιακό όριο των 17 ετών για την εγγραφή στα ΕΠΑΛ, το οποίο αφαιρεί από μαθητές/τριες, το δικαίωμα να αποκτήσουν πτυχίο ειδικότητας που επιθυμούν. Απομακρύνει από το σχολείο το 1/3 των μαθητών που είναι ενήλικες και ψάχνουν μια δεύτερη ευκαιρία ενώ, παράλληλα, στερεί το δικαίωμα σε όποιον έχει απολυτήριο Λυκείου να αποκτήσει και μια τεχνική ειδικότητα. Το νομοσχέδιο καταφέρνει ένα ακόμη πλήγμα στην πολύπαθη τεχνική εκπαίδευση και δείχνει σταθερά την κατεύθυνση προς τα ιδιωτικά ΙΕΚ. Επιπλέον, και παρά τις ειδικές συνθήκες της πανδημίας, αυξάνει αντί να μειώνει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, καταργεί ή συγχωνεύει τμήματα, κατηγοριοποιεί σχολεία μέσω της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζει την αδιοριστία των εκπαιδευτικών με αποτέλεσμα να χάνονται χιλιάδες διδακτικές ώρες κάθε σχολική χρονιά.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση ψήφισε πριν λίγες μέρες απαράδεκτη τροπολογία που προβλέπει την ταυτόχρονη δια ζώσης διδασκαλία και τη ζωντανή αναμετάδοση της από την τάξη. Δηλαδή κάμερες και μικρόφωνα μέσα στις σχολικές τάξεις, μια αντιδραστική και επικίνδυνη επιδίωξη, με αφορμή την πανδημία, επιχειρείται να γίνει πραγματικότητα.

Αυτή η ρύθμιση δε στηρίζεται σε κανένα παιδαγωγικό κριτήριο, ενώ παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα μαθητών και εκπαιδευτικών όπως αναγνωρίζει και η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ), διαταράσσοντας το παιδαγωγικό κλίμα της τάξης Το Υπουργείο Παιδείας χωρίς να λογαριάζει τίποτα μετατρέπει τα σχολικά μαθήματα σε reality show και τις σχολικές αίθουσες σε δωμάτια «big brother». Αυτό που χρόνια προσπαθούν να περάσουν στη συνείδηση του κόσμου, ότι είναι φυσιολογικό να παρακολουθείται ο καθένας, στην προσωπική του ζωή, στην εργασία του, στην οικογένειά του (με πολύτιμη βοήθεια των κάθε λογής τηλεσκουπιδιών) σκοπεύουν να το εφαρμόσουν και στη σχολική τάξη. Εκεί που κατά τη γνώμη μας υπάρχει ένας ιερός κώδικας επικοινωνίας μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικού, όπου οικοδομούνται σχέσεις εμπιστοσύνης και όπου το κάθε πρόβλημα αντιμετωπίζεται με φροντίδα και παιδαγωγική ευθύνη. Δεν είμαστε σε καμία περίπτωση ενάντια στη χρήση της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εμείς είμαστε που διεκδικούμε τα σχολεία να είναι εξοπλισμένα με σύγχρονα εκπαιδευτικά εργαλεία και να επιμορφώνονται οι εκπαιδευτικοί, ώστε να αποκτήσουν ή να διευρύνουν τις ψηφιακές τους δεξιότητες. Εμείς φωνάξαμε αυτό το διάστημα, που τα σχολεία ήταν κλειστά, ώστε κάθε μαθητής να έχει, με ευθύνη του κράτους, τον δικό του υπολογιστή, με δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο προκειμένου να εξασφαλίζεται η ισότιμη συμμετοχή όλων στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Αυτό που όμως επιχειρούν να εφαρμόσουν κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση και δείχνει την άγνοια που υπάρχει στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με το τι σημαίνει καθημερινότητα της ζωντανής διδασκαλίας. Η ρύθμιση απειλεί το κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τη σχέση δασκάλου- μαθητή, απαραίτητη προϋπόθεση της αποτελεσματικής διαδικασίας της μάθησης και, εντέλει, αδιαφορεί για τον σεβασμό της αξιοπρέπειας μαθητών και εκπαιδευτικών.

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες

Ψήφισαν να εγκαταστήσουν κάμερες στη σχολική τάξη, με το πρόσχημα, να μη στερηθεί κανένα παιδί τη γνώση σε έκτακτες συνθήκες,

• αυτοί που αφήνουν κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά χωρίς καθηγητές και δασκάλους για μήνες.

• αυτοί που με τις πολιτικές τους, κατάντησαν τη μόρφωση, από αναφαίρετο δικαίωμα και αγαθό, σε ένα εξοντωτικό ολοήμερο τρέξιμο για τους μαθητές και υπέρογκο κόστος για τις οικογένειές τους

• αυτοί που αναγκάζουν χιλιάδες νέους επιστήμονες να μεταναστεύουν προς αναζήτηση εργασίας

• αυτοί που επιφυλάσσουν για τη νεολαίας μας μέλλον χωρίς σταθερή δουλειά, χωρίς ασφάλεια, χωρίς διαφύλαξη των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΙΘΟΥΝ !

Αγαπητοί γονείς, το σχολείο που θα μορφώνει ουσιαστικά, θα διαπαιδαγωγεί ελεύθερους, κριτικά σκεπτόμενους πολίτες, που θα καλλιεργεί τον σεβασμό στις δημοκρατικές αξίες και τις συλλογικές διαδικασίες, είναι, πρωτίστως, υπόθεση δική μας και δική σας. Εμείς, με αίσθημα παιδαγωγικής αγάπης και ευθύνης, εσείς, με την πίστη σας στο δημόσιο σχολείο και την εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς μπορούμε να αποτελέσουμε ασπίδα προστασίας των παιδιών μας.

«Γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα», όπως λέει και το τραγούδι.

Σήμερα ενώνουμε τις φωνές μας: Όχι στο νομοσχέδιο πλήγμα για το δημόσιο σχολείο. Καμία κάμερα στις αίθουσες διδασκαλίας.

Τον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον, για μια ζωή με αξιοπρέπεια για μας και τα παιδιά μας οφείλουμε να τον δώσουμε μαζί!

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ ΕΥΒΟΙΑΣ