Πάνω από μια δεκαετία έχει που ο Γιώργος Παπανδρέου μιλά για το ψηφιακό σχολείο και δεν τον άφησαν να το ολοκληρώσει.

***********************
Γιώργος Παπανδρέου, από την δευτερολογία του στη Βουλή στις 4/11/2011 (Τελευταία του ομιλία ως πρωθυπουργός )

[…Αγαπητοί συνάδελφοι, στην πολιτική μου ζωή, έκανα πάντα ένα βήμα μπροστά, αναλαμβάνοντας το κόστος και παίρνοντας το ρίσκο, αλλά πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον της Δημοκρατίας, της πατρίδας και του πολίτη. Και κάθε φορά, άκουγα τα «σχολιανά» μου! Κάθε φορά, άκουγα ότι είμαι ανεύθυνος, επικίνδυνος.
Το θυμάμαι, όταν μίλησα υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας και επισκέφθηκα τον σταθμό του τότε Δημάρχου, Μιλτιάδη Έβερτ. Τα άκουσα. Όταν νομοθετούσα το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και το «I.B.», ήμουν ανθέλληνας. Όταν μίλησα για την ανάγκη να απελευθερώσουμε τα Πανεπιστήμια από το κράτος και να μπορούν να γίνουν μη κερδοσκοπικά, μη κρατικά Πανεπιστήμια. Όταν είπα να μην φυλακίζουμε εκείνους που είναι χρήστες ναρκωτικών, αλλά να τους θεραπεύουμε και να πάμε σε μια αποποινικοποίηση ουσιών, όπως της κάνναβης. Και βεβαίως, τα άκουσα.
Όταν μέσα στο Κίνημά μου, είπα διαφάνεια, για να μπαίνουν τα Μέσα Ενημέρωσης στις Κεντρικές μας Επιτροπές και να ψηφίζονται οι σύνεδροι με διαδικασίες κάλπης, κάποιοι με κατηγόρησαν ότι προωθώ κάλπικο κόμμα.
Όταν πρότεινα να εκλέγεται ο Πρόεδρος του κόμματος από τον πολίτη, πολύ φοβήθηκαν και μιλούσαν για παρωδία. Σήμερα, η πρακτική αυτή υιοθετείται από κόμματα σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, αλλά και από την Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Όταν νομοθετούσα το εγγυημένο ποσοστό των μουσουλμανοπαίδων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, πολλοί εξέφρασαν φόβους. Σήμερα, είναι βασικός πυλώνας της ένταξής τους στην κοινωνία μας.
Όταν κουβαλούσα έναν υπολογιστή και μιλούσα για το Διαδίκτυο, ως μια επανάσταση για τη Δημοκρατία και τη διαφάνεια, πολλοί γελούσαν. Και όμως, σήμερα, εφαρμόζουμε ηλεκτρονικά τη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» και φέρνουμε το «Ψηφιακό Σχολείο» στο μαθητή.

Όταν μίλησα για άμεση εκλογή του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είπαν «αυτός είναι εκτός τόπου και χρόνου». Σήμερα πια, συζητείται σοβαρά.
Όταν παλέψαμε για το Ελσίνκι και την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λίγοι το πίστευαν. Έγινε πραγματικότητα.
Όχι, όλα αυτά δεν ήταν τυχοδιωκτισμός. Ήταν μια απλή απόφαση: να μην μείνω στα τετριμμένα, να μην μείνω στις νόρμες της συντήρησης, να σπάω ταμπού, για το καλό του τόπου….]