Πολύ συζήτηση φαίνεται να ανοίγει στα social media και σε κάποια sites για το αν τελικά θα παρευρεθεί ο Αλέξης Τσίπρας στο 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Το πιο πιθανό είναι να επικρατήσουν κάτι «ΒερναδακοΝεφελουδηδες» και άλλοι εμμονικοί με τη ΓΣΕΕ και ακραίοι του ΣΥΡΙΖΑ του…. 3% … και να αποτρέψουν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παρασταθεί στο συνέδριο.
Βλέπετε, τα χρόνια των ψευδαισθήσεων και των μεγάλων αυταπατών, τότε που κάποιοι σκουριασμένοι πολεμούσαν το «παλιό», ο Τσίπρας πείστηκε ότι η «ξεπουλημένη» ΓΣΕΕ πολεμά το δικό του «νέο». Και τα έλεγαν όλα αυτά και στις εσωτερικές τους διαδικασίες και δια της αυθυποβολής ζυμώθηκαν και πείστηκαν μεταξύ τους ότι η ΓΣΕΕ είναι ο «εχθρός». Με αυτά και μ’ αυτά έφτασαν τον Τσίπρα στη διάσκεψη της Ρώμης, να βγει έξω και να κάνει δήλωση στα διεθνή ΜΜΕ, όχι για την κατάσταση της χώρας, τους εθνικούς στόχους και τα διακυβεύματα της χώρας, αλλά για… τη ΓΣΕΕ.
Σε αντίθεση λοιπόν με τον Ανδρέα Παπανδρέου που είχε αναγάγει το συνδικαλισμό και τα συνδικάτα σε Τρίτο Πυλώνα της Δημοκρατίας, κατακτώντας σαν ερμητικό ποτάμι και τον τελευταίο εργατικό και εκπολιτιστικό σύλλογο της Κολοπετινίτσας, ο Αλέξης δεν εδραίωσε σχλεσεις με τα συνδικάτα και δη με τον προοδευτικό και κεντροαριστερό πόλο μέσα σε αυτά. Κυρίως τα «έσπασε» με το «καλημέρα» με την κραταιά συνδικαλιστική παράταξη την ΠΑΣΚΕ, παρά το γεγονός ότι το μισό Υπουργικό Συμβούλιο της «πρώτης φοράς Αριστερά» απαρτιζόταν από ανθρώπους που αναδείχθηκαν και έγιναν «πρώτες μούρες» μέσα από τους μηχανισμούς, φορείς και οργανισμούς που η ΠΑΣΚΕ στα συνδικάτα ήλεγχε.
Συμπερασματικά λοιπόν, ο Αλέξης, όσο κι αν προσπαθούν να τον «μακιγιάρουν», πρέπει να πάψει να μιμείται τον Ανδρέα, διότι ούτε Ανδρέας είναι, ούτε ακολουθεί την βαθύτατη δημοκρατική και προοδευτική περπατησιά του. Απαιτείται συνολικό ρετουσάρισμα σε πρόσωπα και συμπεριφορές, αν θέλει να γίνει πραγματικός ηγέτης της Κεντροαριστεράς. Διαφορετικά, αν «σπάσει ο διάολος το ποδάρι του» και στο ΚΙΝΑΛ μπει εγκαίρως μπροστά κανένας φέρελπις νέος τύπου Χρηστίδη, Χριστοδουλάκη ή έστω…Ανδρουλάκη, τότε «μαύρα τους μακαρόνια» στο ΣΥΡΙΖΑ! Φτώχεια και πολιτική μοναξιά ματαβλέπω…
