Προ ημερών είχα γράψει στο προφίλ μου στο Facebook ότι

«Ο επιχειρηματικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ των δυο μεγάλων παικτών στα υφιστάμενα καζίνο, φαίνεται ότι δεν θα έχει συνέπειες μόνο στους ίδιους. Σε αυτό το βάλτο με τα «βουβάλια», τα «βατράχια» καλό θα είναι να φροντίσουν να μετακομίσουν προσωρινά σε κανά ρυάκι παραδίπλα…».

Και ήρθε η ώρα που τα «βουβάλια» σταμάτησαν (έστω και προσωρινά) να κουντράνε τα κερατ(ι)ά(τικα) τους και τα «βατράχια» βγαίνουν τσαλαπατημένα, τραυματισμένα και αιμόφυρτα μέσα από το βάλτο. Μην ξεγελιέστε, στην υπόθεση του καζίνο του Ρίου και της Αλεξανδρούπολης τα «βατράχια» δεν είναι η εργοδοσία. Αυτή ανήκει στην κοινωνική κατηγορία των «βουβαλιών». Τα «βατράχια» στην προκειμένη περίπτωση είναι οι δύσμοιροι οι εργαζόμενοι.

Το πολύπαθο Καζίνο Ρίο, έκλεισε για μια ακόμη φορά. Αυτή τη φορά με απόφαση της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων. Μια απόφαση που υπαγορεύτηκε ή μάλλον προετοιμάστηκε σε κάποια γραφεία επιχειρηματικά. Όχι δεν έχει ευθύνη η ΕΕΕΠ. Φταίει πρωτίστως η φωτογραφική διάταξη του Υπoυργείου Εργασίας τον περασμένο Δεκέμβριο (σαν να ήταν ο «νομοθέτης» χρόνια στον κλάδο των καζίνο ένα πράμα…), σύμφωνα με την οποία αφαιρέθηκε ο όρος για τις μισθολογικές οφειλές των καζίνο προς τους εργαζόμενους και αντικαταστάθηκε με την υποχρέωση καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών. Η προηγούμενη ρύθμιση που καταργήθηκε, αφορούσε την προνομιακή και αυστηρή επόπτευση από την ΕΕΕΠ της εξόφλησης της μισθοδοσίας των εργαζομένων και στόχευε ακριβώς στον πυρήνα της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος, αφού οι εργαζόμενοι αποτελούν την βασική κινητήριο δύναμη των καζίνο και συνεπώς την «μηχανή παραγωγής» εσόδων για καζίνο, δημόσιο, πιστωτές και προμηθευτές.

Πολλοί οι «διεκδικητές» του «λουκέτου» τα τελευταία χρόνια. Πρώτος και καλύτερος ο ιδιοκτήτης. Έκανε μοιραία λάθη και εκτιμήσεις στην αρχή της κρίσης και από το 2012 και έκτοτε βρισκόμαστε διαρκώς με το ένα πόδι στο… λουκέτο. Μετά, στον κατάλογο των ευθυνών ακολουθούν οι Κυβερνήσεις. Από το 2008 μέχρι σήμερα καμία Κυβέρνηση δεν έπραξε τα αυτονόητα. Να επιδιορθώσει εγκαίρως τη «εισφοροδιαρροή» της βρύσης μέσα στη «γούρνα» χρέους των καζίνο. Τα δυσθεώρητα χρέη δεν δημιουργήθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη. Η «βρύση» είχε «διαρροή» για πάνω από μια 12ετία. Σταγόνα τη σταγόνα γέμιζε η γούρνα και ουδείς ενδιαφερόταν. Κι όταν κάποιος έδειχνε ενδιαφέρον, αυτό ήταν όψιμο και τυχοδιωκτικό. Βλέπετε η ρευστότητα των καζίνο πάντα είναι ελκυστική…

Και τι έρχεται να κάνει τώρα το κράτος; Ανοίγει την «τάπα» της «γούρνας» χρέους και αυτό «χάνεται»… στην αποχέτευση. Διότι πως αλλιώς εξηγείται το «λουκέτο»; Θα εισπράξουν τα ασφαλιστικά ταμεία με τον τρόπο αυτό τα οφειλόμενα; Εγώ λέω όχι. Αλλά ποιος είμαι εγώ που μιλάω;

Ακολουθούν στον κατάλογο των ευθυνών και κάποιοι άλλοι… από την τάξη των «βατραχιών». Θεώρησαν, ορισμένοι συνάδελφοι της μειοψηφίας, ότι με το να ανοιγοκλείνει το καζίνο με καθημερινές κατασχέσεις, οι οποίες στόχευαν σε κατά προτεραιότητα εξόφληση των δεδουλευμένων μεμονωμένων όμως ατόμων, με το να πυροβολούν καθημερινά την εταιρεία συλλογικών συμφερόντων των εργαζομένων, η οποία παρεμπιπτόντως δημιουργήθηκε ακριβώς ως μεταβατικό σχήμα λειτουργίας του καζίνο σε περίπτωση ανάκλησης της άδειας λειτουργίας (καλή ώρα τώρα….), ότι έπαιζαν «παιχνίδι». Κάτι δηλαδή σαν τον διακόπτη του λαμπτήρα που ανοιγοκλείναμε μικροί, μέχρι που στο τέλος καιγόταν η λάμπα. Τουλάχιστον, όταν είμασταν μικρά παιδιά, βρισκόταν ενίοτε ένας μεγάλος και μας επανέφερε στην τάξη με μια ξυλιά στο χέρι. Εδώ δυστυχώς οι μεγάλοι ήταν χειρότεροι από τους μικρούς.

Είναι όμως «παιχνίδι» η εργασία 250 οικογενειών; Εγώ λέω όχι. Δεν έχει κανένας δικαίωμα να παίζει με το ψωμί και το μέλλον 250 οικογενειών. Οι συνάδελφοι μου έχουν υποστεί πολλά όλα αυτά τα χρόνια για να κρατηθεί ανοιχτή αυτή η επιχείρηση. Υπέστησαν με πολύ σκληρό τρόπο την απληρωσιά, θυσίασαν την οικογενειακή τους γαλήνη και την ψυχική τους υγεία, αρρώστησαν πολλοί από το άγχος της καθημερινής επιβίωσης, τους κατέσχεσαν σπίτια και αυτοκίνητα, αλλά κρατούσαμε ανοιχτό το καζίνο. Είμασταν μέχρι σήμερα ενεργοί και όχι άνεργοι. Σχεδόν τα είχαμε καταφέρει, μέχρι που ήρθε μια νέα Κυβέρνηση και μέσα σε ένα βράδυ άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού στο 90’. Ψήφισε τον αντικαπνιστικό νόμο, αλλά καταφέρναμε να είμαστε ακόμα στο παιχνίδι, παρά τις απώλειες. Η διάταξη όμως του Νοεμβρίου για τις ασφαλιστικές εισφορές ήταν… η «χαριστική βολή». Και λέω ότι άλλαξαν οι κανόνες του παιχνιδιού στο 90’ διότι η πρώτη φορά στα χρόνια της κρίσης που το Καζίνο Ρίο αντιμετώπιζε σοβαρά το πρόβλημα χρέους του, ήταν τώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία του προσωπικού τον περασμένο Αύγουστο συναίνεσε σε ρύθμιση των δεδουλευμένων οφειλών, η πιστώτρια τράπεζα, ως μεγαλύτερος πιστωτής, συναίνεσε στην προοπτική μιας νέας εξυγιαντικής διαδικασίας και έμεναν μόλις δύο με τρεις εβδομάδες, μέχρι η διαδικασία εξυγίανσης να προχωρήσει.

Όλα αυτά βεβαίως ΘΑ γίνονταν. Τώρα όλοι οι εργαζόμενοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε το «λουκέτο» και ενδεχομένως την ανεργία. Αναρωτιέμαι βέβαιως, αν και εμείς δηλώναμε… ΠΑΟΚ… θα περνούσαν και για εμάς τροπολογία σε ένα βράδυ για να μην τιμωρηθεί με ανάκληση αδείας το Casino Rio; Οι Νεοδημοκράτες Βουλευτές Αχαΐας έχουν να πουν κάτι για τις 250 οικογένειες των εργαζομένων που κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι; Ιάσωνα, Χριστίνα, Άγγελε, Ανδρέα όλα καλά εκεί στην Αθήνα; Μαύρη πέτρα ρίξατε πίσω βρε παιδιά… θα πάρετε θέση για τις 250 οικογένειες συμπολιτών σας;

Από τον Τύπο πληροφορηθήκαμε ότι η Επιτροπή Ελέγχου και Εποπτείας Παιγνίων εφάρμοσε κατόπιν πιέσεων… με fast track διαδικασίες, το άρθρο 161 του νόμου 4635/2019 και ανακάλεσε την άδεια λειτουργίας των Καζίνο Ρίου και Αλεξανδρούπολης. Καμία ενημέρωση στους εργαζόμενους. Καμία ακρόαση όπως άλλες φορές, παρά το γεγονός ότι η Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Τυχερών Παιχνιδιών έστειλε επιστολή εγκαίρως και ζητούσε ακρόαση. Προφανώς και η απόφαση ήταν προειλημμένη. Άραγε γιατί δεν ήθελαν τα αξιότιμα μέλη της ΕΕΕΠ… των μεγάλων ανοχών και του εθελοτυφλισμού προς τους καζινάδες την περίοδο της προηγούμενης διακυβέρνησης… να καλέσουν τους εργαζόμενους; Γιατί βιάστηκαν; Προς τι η πρεμούρα; Τόσο πολύ τους επηρέασαν τα εξώδικα συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων;

Από μια τέτοια εξέλιξη οι μόνοι που στο τέλος ζημιώνονται είναι οι εργαζόμενοι και οι πιστωτές (δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, προμηθευτές), καθώς «κλειστά καζίνο», έστω και προσωρινά, σημαίνει μηδενικές πληρωμές μισθών, τραπεζικών δόσεων, δικαιωμάτων και ρυθμίσεων παλαιών οφειλών δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου, μηδενικές περιοδικές δηλώσεις ασφαλίστρων στα ασφαλιστικά ταμεία, μηδενικός τζίρος για εκατοντάδες προμηθευτές. Προσωρινή ανάκληση ίσως να σημάνει και οριστικό λουκέτο, αφού χωρίς το δίμηνο τζίρο θεωρείται σχεδόν βέβαιη η συσσώρευση πρόσθετων χρεών και σημαντική απώλεια εσόδων για όλους μας.

Οι επιχειρηματίες των καζίνο δεν θα αντιμετωπίσουν και ιδιαίτερο πρόβλημα. Έχουν το δικό τους plan B. Ήδη προετοιμάζουν, σε περίπτωση που δεν ευοδωθούν άλλα νομικά μέσα, αποζημιωτικές αγωγές σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου για τυχόν ζημιά που θα υποστούν, καθώς θεωρούν ότι δεν μπορεί ο νόμος να έχει αναδρομική ισχύ πριν την ψήφισή του. Χωρίς να είμαστε εμείς αρμόδιοι να κρίνουμε κάτι τέτοιο, τυχόν δικαστική ευόδωση μπορεί να οδηγήσει σε «κέρδος» τους καζινάρχες (;;;) με κλειστά καζίνο. Ήδη υπάρχει ανάλογο προηγούμενο (βλ. απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για Φλώρινα και απόφαση Εφετείου Ναυπλίου για επιστροφή φόρων στο Λουτράκι).

Ας αναλογιστούν όσοι έλαβαν την απόφαση προσωρινής ανάκλησης της άδειας λειτουργίας, αν τελικά υπερασπίστηκαν το καλώς νοούμενου δημόσιο συμφέρον ή οδηγήθηκαν υπό το βάρος «πιέσεων»… σε μια απόφαση με ανυπολόγιστες οικονομικές συνέπειες για την κοινωνία και την οικονομία. Εμείς αυτές τις ευθύνες θα τις αναζητήσουμε πολιτικά και νομικά.

Δεν πρόκειται να υποστείλουμε τη σημαία του αγώνα, για δικαίωμα στην εργασία και στη ζωή.