Σημεία συνέντευξης Άννας Διαμαντοπούλου, υπεύθυνης Πολιτικού Σχεδιασμού ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στον Ρ/Σ ΣΚΑΪ και τον Παύλο Τσίμα

Η πολιτική των συναινέσεων είναι εξαιρετικά σημαντική για την λειτουργία της δημοκρατίας και για την ανάπτυξη σε μια χώρα.

Η Νέα Δημοκρατία επένδυσε στην πολιτική επικοινωνία εναντίον του ΠΑΣΟΚ με αφορμή ψηφοφορίες στη Βουλή και την επιλογή του Συνηγόρου του Πολίτη.

Τα γεγονότα:

·       Στην ψηφοφορία για το ΑΣΕΠ ψήφισε 36 από τα 66 άρθρα και διαφώνησε επί της ουσίας σε θέματα που αφορούν την αξιοκρατική και όχι μόνο την αντικειμενική επιλογή. Προφανώς και έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση ως αντιπολίτευση.

·       Η κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για απολογισμό του σημερινού Συνηγόρου του Πολίτη στη Βουλή και μετά να ακολουθήσει η ψήφιση του νέου Συνηγόρου. Η ΝΔ δεν το δέχτηκε.

·       Το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε τροπολογία για το θέμα της χρηματοδότησης των “Σπαρτιατών”,  θα πρέπει και η κυβέρνηση να μπαίνει στη διαδικασία αποδοχής προτάσεων της αντιπολίτευσης.

Περί συναίνεσης λοιπόν.

Η συναίνεση δεν είναι μια διαδικασία για να εκτεθεί ο αντίπαλος και έχει συγκεκριμένες αρχές και σε αρκετές χώρες οργανωμένους θεσμούς.

Η συναίνεση σε όλα τα μεγάλα ζητήματα ξεκινά από την κυβέρνηση.

Απαιτεί χρόνο, ωρίμανση και αμοιβαίους συμβιβασμούς. Δεν είναι μια μονομερής διαδικασία όπου κατατίθεται πρόταση για νόμο ή για άτομο και η αντιπολίτευση πρέπει να απαντήσει με ένα “ναι” ή ένα “όχι”. Αυτό είναι εκβιασμός για επικοινωνιακούς λόγους.

Η συναίνεση δεν μπορεί να χρησιμοποιείται περιπτωσιολογικά επικεντρώνοντας στις διαφωνίες και θεωρώντας αυτονόητες τις συμφωνίες.

Όταν υπάρχει πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης είναι σωστό η κυβέρνηση να μην την απορρίπτει απευθείας  (στεγαστικό, ΦΠΑ, αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς).